Εμφύλιος

Για το χρέος της χώρας, για το δημοσιονομικό έλλειμμα, για τη βάρβαρη λιτότητα, τα λουκέτα και την ανεργία, για την… ταλαιπωρία δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών ευθύνεται το ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων. Τουτέστιν, οι καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι υπάλληλοι των υπουργείων, των δήμων και των ΚΕΠ, όλοι αυτοί, σύμφωνα με την κυβέρνηση, διασπάθισαν τα κοινοτικά κονδύλια στήριξης, αυτοί και οι… τράπεζές τους συσσώρευσαν τον τεράστιο πλούτο στα χρόνια της πλαστής και δανεικής καταναλωτικής ευημερίας, αυτοί ευθύνονται για τη σημερινή κατάντια της χώρας, για την καταλήστευση, τη φτωχοποίηση και την ανεργία των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα! Σ’ αυτή τη λογική, αν προσθέσουμε και το φασιστικό στοιχείο της γενίκευσης, κινείται το κυβερνητικό σχέδιο για να στραφεί ή μία κατηγορία εργαζομένων εναντίων της άλλης, για να δημιουργηθούν οι συνθήκες του λεγόμενου κοινωνικού αυτοματισμού και της πρόκλησης ενός ιδιότυπου εμφυλίου στην κοινωνία, έτσι ώστε να αυτοεξουδετερωθούν οι κοινωνικές αντιδράσεις στο νέο κύμα κανιβαλικής λιτότητας, που επιχειρείται να επιβληθεί. Η κυβέρνηση νομίζει ότι έτσι θα αποφύγει τον ξεσηκωμό της κοινωνίας, των εργαζόμενων και των συνταξιούχων που χάνουν μισθούς και δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα, των μαθητών, των γονιών τους και των εκπαιδευτικών, των φοιτητών, των ανέργων που θα φθάσουν σε λίγο το 26% σύμφωνα με το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και των νέων Ελλήνων που οδεύουν μετανάστες στην ξενιτιά εν έτει 2011! Όλοι αυτοί σύμφωνα με τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ είναι απέναντι στην κοινωνία! Αλλά τότε ποια είναι η κοινωνία;
Η πολιτική της πρόκλησης ενός ιδιότυπου «εμφυλίου»… έχει καταγραφεί στην ιστορία ως «η πολιτική του χειρότερου», ως ο κοινωνικός αυτοματισμός, που εφαρμόστηκε στις ΗΠΑ το μεσοπόλεμο και για πρώτη φορά στην Ευρώπη από την Μάργκαρετ Θάτσερ. Την ίδια θατσερική πολιτική ακολουθεί το ΠαΣοΚ, συνοδευόμενη από… επικλήσεις περί κοινωνικής υπευθυνότητας. Αυτή η πολιτική αν επιτύχει, θα δώσει τη χαριστική βολή στην κοινωνία, διαλύοντας κάθε συνεκτικό της ιστό. Ήδη το μίσος και η ενοχή εμφιλοχωρούν παντού, σε κάθε κοινωνική και επαγγελματική κατηγορία, ανάμεσα στους υψηλόμισθους και στους χαμηλόμισθους, μεταξύ των ζευγαριών, διαλύοντας οικογένειες, στις τάξεις των άνεργων και των απελπισμένων που η μόνη τους καταφυγή είναι το χωριό αν έχουν ή το καλάσνικοφ αν μπορούν. Μίσος παντού. Χάος παντού. Αν η δυσαρέσκεια και η απελπισία δεν οργανωθούν πολιτικά τότε δεν θα αργήσει η ώρα της πλήρους διάλυσης της κοινωνίας αλλά και της ακραίας αντιμετώπισης της υποκρισίας μιας δημοκρατίας που μιλάει για δικαιοσύνη, ελευθερία και ισότητα, μοιράζοντας μιζέρια, εξαθλίωση και κατάθλιψη. Σ’ ένα τέτοιο χαοτικό περιβάλλον οι μηχανισμοί της επιτήρησης και του ελέγχου της πειθαρχικής κοινωνίας δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν. Γι’ αυτό η μόνη λύση αυτή τη στιγμή, δεδομένου του τέλματος, των χαμένων θυσιών και της διάλυσης των πάντων, είναι η προσφυγή στις κάλπες.