Θύματα κανιβάλων

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη Γη. Είναι το τεράστιο (αρρύθμιστο) χρηματιστικό κεφάλαιο, που αναζητά συνεχώς αίμα και δάκρυα, δηλαδή κέρδος. Το προσεχές επαπειλούμενο θύμα του είναι η Ελλάδα. Ήδη τα μιντιακά ηχεία, που συνδέονται μ’ αυτού του είδους τις κανιβαλικές επενδύσεις, και τα εξωνημένα φερέφωνά του(ακαδημαϊκοί, νομπελίστες και άλλοι) άρχισαν ήδη να μαυλίζουν τα όρνεα. Παραδόξως, όμως, ενώ χθες στο διεθνή Τύπο τα δημοσιεύματα ήταν μάλλον καθησυχαστικά(«Ελλάδα: Η ελπίδα ξαναγεννιέται…», έγραφε η Le Monde), στο εσωτερικό της χώρας συνέβαινε το αντίθετο, καθώς υπήρχαν δημοσιεύματα στο διαδίκτυο που αναπαρήγαγαν την «συντεταγμένη» χρεοκοπία της Ελλάδας, σύμφωνα με την άποψη ενός οίκου αξιολόγησης και ενός συμβούλου του Σόιμπλε. Με άλλα λόγια, φαίνεται ότι κάποιοι ακόμη και εντός της χώρας μας κερδοσκοπούν πάνω στη χρεοκοπία! Αλλά πως ξαναφούντωσε η φωτιά; Γιατί ο Σόιμπλε μιλάει για συντεταγμένη χρεοκοπία(δηλαδή κούρεμα των ομολόγων εντός του ευρώ), ενώ η Μέρκελ για τη μη χρεοκοπία της Ελλάδας; Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί είναι αρνητικοί στη βοήθεια της χώρας μας; Όχι. Αυτό είναι το μεγάλο ψεύδος των λαϊκίστικων εντύπων όπως το Focus, αλλά και σοβαρότερων μέσων ενημέρωσης που εκφράζουν τη κεντρική τράπεζα της Γερμανίας, την πανίσχυρη Bundesbank, η οποία με τη σειρά της εκφράζει την πιο νεοφιλελεύθερη και εθνικιστική(αντιευρωπαϊκή) εκδοχή του χρηματοπιστωτικού, γερμανικού κεφαλαίου. Η Bundesbank, λοιπόν, αντιτίθεται στην Μέρκελ και στη συμφωνία της 21ης Ιουλίου για το δεύτερο δάνειο στην Ελλάδα. Επίσης, μπορεί να παρουσιάζεται στις δημοσκοπήσεις ότι η πλειοψηφία των Γερμανών είναι εχθρική στη νέα βοήθεια, αλλά αυτό δεν εξηγεί το γεγονός ότι στις περιφερειακές εκλογές εκείνοι που εκφράζουν αυτή την άποψη όπως ο φιλελεύθερος Ρέσλερ καταψηφίζονται. Μάλιστα, εκείνοι που θριαμβεύουν στις εκλογές αυτές είναι όσοι είναι υπέρ της βοήθειας στη χώρας μας, δηλαδή η αντιπολίτευση(SPD κ.ά.). Συνεπώς, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα απ’ ό,τι εμφανίζονται.
Αλλά για να επανέλθουμε, γιατί αίφνης όλοι μιλούν για χρεοκοπία; Έχουμε υποστηρίξει ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας με ταυτόχρονη έξοδο από την ευρωζώνη θα ήταν καταστροφική για την τελευταία. Θα ενεργοποιήσει δηλαδή το φαινόμενο της χιονοστιβάδας, παρασύροντας στο γκρεμό και τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου αλλά και τη Γαλλία της οποίας οι τράπεζες είναι εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα. Γι’ αυτό η μέχρι τώρα πολιτική των γαλλογερμανών είναι να κερδίσουν χρόνο, απωθώντας την αναδόμηση του ελληνικού χρέους, ή ξεφορτώνοντας τα ελληνικά ομόλογα. Αυτό το ξεφόρτωμα γίνεται ήδη με «κούρεμα» κατά 50% περίπου. Άρα, αυτό είναι η συντεταγμένη χρεοκοπία. Όμως τούτο προϋποθέτει ότι τα κερδοσκοπικά κεφάλαια-όρνεα(και κατ’ ευφημισμό αγορές) που κανιβαλίζουν όπου βρουν, έχουν όρια και λογική. Αλλά αυτό δεν ισχύει.
Η απληστία δεν έχει όρια. Γι’ αυτό η θέσπιση κανόνων που να θέτουν «όρια στην απληστία» (Πωλ Κρούγκμαν), ή η επιστροφή στον Κέυνς δεν έχουν τύχη. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει αναπτυχθεί με τέτοιο τρόπο που δεν επιδέχεται σκόπιμη, διορθωτική παρέμβαση καθώς λειτουργεί πλέον όχι σχετικά αλλά εντελώς αυτόνομα. Οι πολιτικοί που θα μπορούσαν να θέσουν ένα φρένο, δεν το κάνουν, καθώς
τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Ευρώπη υπάρχουν στενοί δεσμοί των πολιτικών ελίτ με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, όπως επισημαίνει ο Eric Laurent στο βιβλίο του La face cachee des banques (εκδόσεις Plon). Πρόκειται για έναν κόσμο βαθιά ανήθικο, κυνικό και μ’ ένα απίστευτο αίσθημα της ατιμωρησία καθώς «Θεωρούν πως ότι κι αν κάνουν δεν θα δώσουν ποτέ λογαριασμό» σημειώνει ο Λωράν.
Τούτων δοθέντων έχει τύχη η Ελλάδα; Έχει τύχη η ευρωζώνη; Όχι. Η ιδέα μιας ενωμένης και δημοκρατικής Ευρώπης έχει περάσει σε δεύτερο πλάνο, ενώ σε πρώτο προωθήθηκε η απόλυτη πίστη σε ένα πρόγραμμα χαοτικής χρηματοπιστωτική ένταξης. Ο μανιακός χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός μοιάζει με μια ακυβέρνητη θεριζοαλωνιστική μηχανή που αρμαθιάζει τεράστιο πλούτο και πίσω αφήνει ερείπια