Τι θα τηλεδιασκεφτούν οι Σαρκοζί, Μέρκελ και Παπανδρέου; Τη σωτηρία της Ελλάδας ή τη σωτηρία των γαλλικών τραπεζών; Για όποιου τη σωτηρία κι αν συζητούν, εν προκειμένω ισχύει το σύνδρομο της Κατρίνας, όπου οι αξιωματούχοι της Ν. Ορλεάνης κουβέντιαζαν αδιαλείπτως χωρίς, όμως, να λαμβάνουν μέτρα, με αποτέλεσμα όταν ενέσκηψε ο τυφώνας να είναι όλοι απροετοίμαστοι και να χαθούν. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη. Η Γαλλία, η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συνεχίζουν να διασκέπτονται και να κάνουν πολύ λίγα, πολύ αργά. Γι’ αυτό κάποιοι, όπως ο οικονομολόγος Charles Wyplosz, μιλούν για την ανάγκη άμεσης χρεοκοπίας της Ελλάδας, χωρίς όμως αυτή να εξέλθει από το ευρώ. Γιατί αν συνέβαινε και το δεύτερο, τότε θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και θα ακολουθήσουν η Ιταλία και η Ισπανία, επιφέροντας διάλυση της ευρωζώνης. Μάλιστα, ακόμη και στην περίπτωση που εξέλθει από το ευρώ μόνο η Ελλάδα, η Γαλλία θα εκτεθεί σε μία τραπεζική χρεοκοπία(κατά το ανάλογο της Ιρλανδίας) καθώς οι γαλλικές τράπεζες –BNP Paribas, Societe generale, Credit agricole- είναι πάρα πολύ εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος. Κανονικά λέει ο Wyplosz έπρεπε να αφήσουμε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει από το 2010. Όμως οι τράπεζες χειραγωγούν τις κυβερνήσεις για να μη χάσουν τις επενδύσεις τους. Σήμερα -συνεχίζει- η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι αναπόφευκτη, αλλά αυτή δεν πρέπει να φύγει από το ευρώ, γιατί θα συμπαρασύρει τους πάντες. Συνεπώς, το μόνο διαπραγματευτικό ατού της Ελλάδας αυτή τη στιγμή είναι η απειλή της εξόδου από το ευρώ. Όμως, η ελληνική κυβέρνηση δεν διαθέτει εκείνες τις προσωπικότητες που μπορούν να διαπραγματευθούν κάτι τέτοιο με αποτελεσματικό τρόπο. Η μπλόφα Βενιζέλου απέτυχε πλήρως καθώς ήταν μία πιρουέτα χωρίς γνώση της συνέχειας του χορού. Σήμερα, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί θα επιχειρήσουν να παγιδεύσουν τον Γιώργο Παπανδρέου έτσι ώστε να επιτύχουν την αγορά χρόνου που θα επιτρέψει και στις γαλλικές τράπεζες να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα κατά το ανάλογο των γερμανικών τραπεζών. Αυτή είναι η περίφημη «συντεταγμένη χρεοκοπία». Στο γκρεμό, δηλαδή, να πέσει μόνη της η Ελλάδα χωρίς να συμπαρασύρει κανέναν άλλον.
Μια τέτοια κοντόφθαλμη πολιτική εκ μέρους του γερμανο-γαλλικού άξονα θα οδηγήσει στη διάλυση της ευρωζώνης. Και σύμφωνα με ένα σενάριο(του Ντανιέλ Πίντο) η Γερμανία θα επιστρέψει στο γερμανικό μάρκο, ενώ οι χώρες του νότου –πέραν της χρεοκοπημένης Ελλάδας- θα «κουρέψουν» το χρέος τους, κλονίζοντας συθέμελα το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Η εξέλιξη αυτή θα σταματήσει τη ροή ρευστού στις επιχειρήσεις, οδηγώντας στη μεγάλη ύφεση και στην κοινωνική έκρηξη, ακόμη και στη Γερμανία. Αλλά και πέραν του Ατλαντικού θα υπάρξουν μεγάλες παρενέργειες. Γι’ αυτό ο Ομπάμα κάλεσε τις χώρες της ευρωζώνης σε μία συντονισμένη αντιμετώπιση της κρίσης του ευρωπαϊκού χρέους και την αποφυγή της χρεοκοπίας της Ελλάδας.
Όμως, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί περί άλλων τυρβάζουν. Είναι περίεργο ότι ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας ανακοινώνει ένα σχέδιο Β για την περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας. Και δεν είναι παράδοξη η προετοιμασία του σχεδίου αλλά η ανακοίνωσή του που δίνει μία ακόμη «κλωτσιά» στην Ελλάδα να πάει πιο κάτω στο γκρεμό. Γιατί άραγε η ανακοίνωση; Για μικροπολιτικούς λόγους λόγω εκλογών. Και επειδή η ψυχολογία διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στις οικονομικές εξελίξεις όταν επικρατεί το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και ο τζόγος του καπιταλισμού-καζίνο, οι «αγορές» δεν περιμένουν και γίνονται μια άτεγκτη μηχανή που μεταμορφώνει την εικασία σε πιθανότητα και την πιθανότητα σε πραγματικότητα. Έτσι, η χρεοκοπία της Ελλάδας γίνεται μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Ποια είναι η απάντηση σε όλα αυτά; Υπάρχει μία απάντηση σε κυβερνητικό επίπεδο και μία στο επίπεδο των «κάτω». Δυστυχώς, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν κατάλαβε ότι μπορούσε να αξιοποιήσει τους Αγανακτισμένους στις διαπραγματεύσεις της. Αντίθετα τους τσάκισε και επιδόθηκε σε πτωχαλαζονικές μπλόφες. Τώρα τι απομένει; Το παιγνίδι δεν χάθηκε ακόμη. Αρκεί, επιτέλους, να γίνει αντιληπτή η ανάγκη της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Αυτή είναι η λύση βραχυπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα η μόνη διαρκής απάντηση είναι η αμφισβήτηση των θεμελίων του νεοφιλελεύθερου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού από μία πολιτική που θα υπερασπίζεται το γενικό συμφέρον και όχι την χωρίς όρια συσσώρευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου