Σώζουν τις τράπεζες, σκοτώνουν τους ανθρώπους

Οι τράπεζες σώθηκαν, αλλά όχι και οι άνθρωποι. Ένας ακόμη, ο συνταξιούχος οικοδόμος στο Γαλάτσι έπεσε, χθες, από τον 3ο όροφο στα πόδια του δικαστικού επιμελητή. Την ίδια μέρα η πολιτική ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισε τη σωτηρία του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Όμως, οι πολιτικές λιτότητας θα εξακολουθήσουν να ισχύουν, καθώς τα 120 δις για την ανάπτυξη είναι ψίχουλα, αφού είναι για όλη την Ευρώπη. Έτσι, εκατομμύρια εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να υφίστανται την έξωση από τη δουλειά, σε χιλιάδες συνταξιούχους θα κάνουν έξωση από το σπίτι καθώς και από την ίδια τη ζωή. «Δεν μπορώ άλλο, γιατί;, γιατί;» φώναξε ο τραγικός αυτόχειρας, πέφτοντας στο κενό. Αυτό το πελώριο «γιατί;» ενός ανθρώπου που έχτισε σπίτια και σπίτια και στο τέλος του βίου του τον άφησαν χωρίς στέγη. Αλλά οι πολιτικοί φαίνεται πως έχουν πιο σπουδαία προβλήματα από το ενοίκιο ενός συνταξιούχου σε μία συνοικία της Αττικής. Αυτός ο κόσμος στα μάτια τους δεν έχει ψυχή, δεν έχει ανθρώπους, έχει μόνο αριθμούς και data, έχει μόνο τιμές και πίνακες. Αυτοί που δεν έχουν δει ποτέ στα μάτια τους ένα κόκκο σιτάρι αποφασίζουν για την τιμή του, αποφασίζουν για τη ζωή και το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από πείνα. Για την ακρίβεια δεν στιμάρουν, απλώς καταδικάζουν, καθώς γι’ αυτούς οι άνθρωποι είναι περιττοί, είναι αόρατοι. Όσο γι’ αυτούς που θεωρούν ότι η απόφαση της Συνόδου Κορυφής είναι μία θετική εξέλιξη και αποτελεί ήττα της Μέρκελ, κάνουν μεγάλο λάθος. Η Γερμανία αντάλλαξε την υποχώρησή της στο θέμα της μη επιβάρυνσης του χρέους των κρατών-μελών της ευρωζώνης (λόγω της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών) με τον εποπτικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος όλων των ευρωπαϊκών χωρών καθώς και των Προϋπολογισμών τους. Αυτό αποτελε εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στη Γερμανία! Το Τέταρτο Ράιχ, δηλαδή, είναι εδώ. Και δεν χρειάστηκε γι' αυτό ούτε έναν πόλεμο, αλλά την οικονομική επιβολή και επικυριαρχία. Υπάρχει το ενδεχόμενο αλλαγής αυτής της πορείας; Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα είναι αλήθεια ότι μπορούμε να επωφεληθούμε, μειώνοντας τα δάνεια και το χρέος, που έγιναν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, κατά 50 δις ευρώ. Αυτό, όμως, δεν αρκεί. Η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη και η Ευρώπη μια άλλη πολιτική, καθώς η πολιτική που ακολουθείται αυτή τη στιγμή, εξακολουθεί να είναι νεοφιλελεύθερη και να υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα των Γερμανών και των τραπεζών της Φρανκφούρτης. Γιατί οι υποχωρήσεις του Βερολίνου και η… αλληλεγγύη του γίνονται πάντα με αντάλλαγμα την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Αυτό είναι ασφαλώς τουλάχιστον απαράδεκτο. Όσο για τη συμμαχία με τις χώρες του Νότου –για την οποία μιλάμε τόσο καιρό- φαίνεται ότι αυτή επισυμβαίνει χωρίς εμάς. Γι’ αυτό, ας δούμε επιτέλους την ανάπτυξη της συμμαχίας μας με τους νότιους αλλά και όλες τις περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, έτσι ώστε η Ευρώπη να ξαναβρεί τους παλιούς της στόχους και τις απεμπολημένες αξίες της και η Ελλάδα μία κάποια ισχύ. Γιατί, το ξαναείπαμε, η έξοδος από την κρίση ή θα είναι ευρωπαϊκή, ή θα είναι, με άλλα λόγια, ισότιμη και θα σέβεται την διιστορική εθνική αξιοπρέπεια και τη ζωή όλων των λαών ή δεν θα υπάρξει.