Το διακύβευμα

Αυτόχειρες παντού. Ο πολύτεκνος στο Περιστέρι προχθές, ο γιος με τη μάνα του στην Ακομινάτου χθες, ο άνεργος που του έκοψαν το ρεύμα στο Αιγάλεω επίσης χθες! Θάνατος παντού. Και οι «πάνω», πανικόβλητοι ενόψει εκλογών, χωρίς καν να ακούνε τον βαθύ ήχο της αγωνίας της κοινωνίας, αντιπαρατίθενται όχι με ιδέες αλλά με δαιμονολογίες και μανιχαϊσμούς, θεωρώντας οι ευήθεις ότι θα φοβίσουν με το... χειρότερο τους απελπισμένους, αυτούς που βρίσκονται στην άκρη της ταράτσας τους, λίγο πριν πέσουν στο κενό. Και το χειρότερο, το απόλυτο κακό είναι ο δαίμονας… Τσίπρας. Αυτή η τυφλή αντιπαράθεση των «πάνω», όπως εκδηλώνεται στο εσωτερικό του ελληνικού πολιτικού συστήματος, λειτουργεί ως καύσιμο για τον τρομερό –κατευθυνόμενο- κοινωνικό εμφύλιο, που άρχισε στην Πάτρα και κάποιοι επιχειρούν να τον μεταφέρουν και στην Αθήνα. Κι όλα αυτά καθώς είναι πρόδηλος ο πανικός τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη για το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου -«Φοβάται η Ευρώπη την Ελλάδα και η Ελλάδα την Ευρώπη» γράφει η Guardian. Ανησυχία επικρατεί, επίσης, και στη Γερμανία, όπου τα μίντια, που εκφράζουν ευθέως τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Φρανκφούρτης, μέμφονται την Μέρκελ, γιατί απομονώθηκε και άφησε τον Ολάντ να κερδίσει την παρτίδα στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής. Ήδη ακούγονται οι πρώτες φωνές εναντίον της γερμανικής πολιτικής που υποχρεώνει τις χώρες της ευρωζώνης να δανείζονται με τοκογλυφικά επιτόκια, ενώ η ίδια η Γερμανία δανείζεται με μηδενικά! Εντέλει, η πολιτική της βάρβαρης λιτότητας που επιβάλουν οι νεοφιλελεύθεροι του Βερολίνου έχει απολέσει τη πολιτική νομιμοποίησή της και βασίζεται στην οικονομική δύναμη και μόνο. Όλα αυτά καταδεικνύουν ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι εκτός από κρίση οικονομική και πολιτική(κρίση του πελατειακού κράτους), είναι και κρίση της Ευρώπης. Γι’ αυτό όπως επισημαίνει στη Le Monde ο Γάλλος πανεπιστημιακός Guy Burgel: Οφείλουμε « να υποστηρίξουμε μια ευρωπαϊκή ιδέα η οποία δεν θα είναι μόνο οικονομική και ανταγωνιστική, αλλά και κοινωνική και δημοκρατική. Αυτό είναι ένα επείγον στοίχημα για την Ελλάδα. Αυτή είναι μία δομική πρόκληση για τη Γαλλία. Αυτό είναι ένα ζωτικό διακύβευμα για την οικοδόμηση της Ευρώπης». Όμως απέναντι σ’ αυτή την ολοκληρωμένη αντίληψη για την Ευρώπη, οι Μέρκελ και Σόιμπλε αντιπαραθέτουν τη μονεταριστική Ευρώπη των τραπεζών και των Μπούχενβαλντ, των χωρών-στρατοπέδων όπου οι άνθρωποι θα πεθαίνουν από την εξαντλητική υπερεργασία ή την ανεργία. Γι’ αυτό εμείς οι Έλληνες καλούμαστε να αποφασίσουμε με ψύχραιμο και θετικό τρόπο ποια Ευρώπη και ποια Ελλάδα θέλουμε. Με ποιους πρέπει να πάμε και ποιους ν’ αφήσουμε. Οι δαιμονοποιήσεις και οι φανατισμοί ωφελούν μόνο την ακινησία και το τέλμα, δηλαδή εκείνους που έχουν όφελος από την κρίση και τη διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης.