Ο άξονας κι ο διχασμός

Τα αποτελέσματα των εκλογών στη Γαλλία και στην Ελλάδα χαρακτηρίστηκαν ως ήττα της πολιτικής λιτότητας, που έχει επιβάλλει στην ευρωζώνη και πρωτίστως στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου ο γαλλογερμανικός άξονας, για την ακρίβεια οι Μέρκελ-Σαρκοζί. Αλλά εκτός από την ήττα της λιτότητας, η υπερψήφιση του Φρανσουά Ολάντ και η ήττα του Νικολά Σαρκοζί, τον οποίο υποστήριξε η Άγκελα Μέρκελ, αμφισβητεί την ύπαρξη του γαλλογερμανικού άξονα, ενός ευρωπαϊκού «παραθεσμού», που θέτει εκποδών την ισότιμη και δημοκρατική σύμπραξη των Ευρωπαίων εταίρων, όλων των χωρών μελών της ΕΕ και της ευρωζώνης. Αυτό τον άξονα επιχειρεί, τώρα, να διασώσει η Γερμανίδα καγκελάριος με το συγχαρητήριο τηλεγράφημά της προς τον Ολάντ, όπου επισημαίνει χαρακτηριστικά «Σε μας(σ.σ. τη Γερμανία και τη Γαλλία) ανήκει η λήψη των αναγκαίων αποφάσεων για την Ενωμένη Ευρώπη και τη ζώνη του ευρώ, ώστε να προετοιμάσουμε τις κοινωνίες μας για το μέλλον και να διασφαλίσουμε ή να ενδυναμώσουμε την ευημερία τους»! Οι αποφάσεις, συνεπώς, που αφορούν τις υπόλοιπες 25 χώρες της ΕΕ θα λαμβάνονται από τη Γερμανία και τη Γαλλία! Αυτό διαμηνύει η κ. Μέρκελ στον κ. Ολάντ. Και οι άλλοι; Θα υπακούουν απλώς στις αποφάσεις των Γαλλογερμανών. Ήδη η Γερμανία είναι έτοιμη να συμφωνήσει στο θέμα της «ανάπτυξης», που έθεσε ο Ολάντ, αλλά δεν προτίθεται να επαναδιαπραγματευθεί το σύμφωνο σταθερότητας. Τι θα κάνει, άραγε, ο Ολάντ; Θα πέσει στην παγίδα μιας εθνικής, δηλαδή γαλλικής, ευημερίας, σε συνδυασμό με μία «άνεργη ανάπτυξη», που προτείνει η Μέρκελ, ή θα θέσει επί τάπητος την ανάπτυξη της ΕΕ με βάση τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την αντιμετώπιση της ανεργίας; Ο Ολάντ θα συνεχίσει να αντιτίθεται σθεναρά στην αποδεδειγμένα, πλέον, αποτυχημένη γερμανική συνταγή της λιτότητας, ή θα υποχωρήσει, αποδεχόμενος την ισχύ της λιτότητας στον ευρωπαϊκό νότο; Όλα τα ερωτήματα αυτά θα απαντηθούν εντός ολίγου χρόνου, και, πάντως, έως τις 23 Μαΐου, στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής με ατζέντα την ανάπτυξη, που συγκάλεσε ο Ρομπάι. Κι ενώ οι αντιθέσεις στον γαλλογερμανικό άξονα δεν φαίνονται αξεπέραστες, στην Ελλάδα διαμορφώνεται μία χαοτική πολιτική κατάσταση μετά τις τελευταίες εκλογές. Ήδη οι διερευνητικές εντολές προς τους αρχηγούς των κομμάτων δεν φαίνεται να έχουν ως στόχο την αναζήτηση πολιτικής λύσης, αλλά γίνονται, προσβλέποντας στις επόμενες εκλογές. Μάλιστα, διαμορφώνεται μία πολωτική, σχεδόν «εμφυλιοπολεμική» αντιπαράθεση μεταξύ ενός «κεντροδεξιού» ευρωπαϊκού πόλου και ενός αριστερού αντιευρωπαϊκού πόλου. Η σύγκρουση σ’ αυτή τη βάση θεωρείται ότι θα συσπειρώσει την «κεντροδεξιά» και θα εκθέσει την Αριστερά και συγκεκριμένα τον κ. Αλ. Τσίπρα. Με άλλα λόγια, το πολιτικό πεδίο και τα όπλα για τις επόμενες εκλογές είναι έτοιμα. Το θέμα είναι αν όλα αυτά έχουν ως στόχο τη σωτηρία της χώρας ή τη «σωτηρία» των… κομμάτων.