Παζάρια

Στο 22% έχει φθάσει, επισήμως, η ανεργία στην Ελλάδα. Στο 22% αυξήθηκαν οι αυτοχειρίες την τελευταία διετία, ενώ στην οικονομική, στην κοινωνική και την ανθρωπιστική κρίση έρχεται να προστεθεί και η πολιτική. Οι πιθανές νέες εκλογές θα λύσουν το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα; Πολλοί φοβούνται πως όχι και ότι η πολιτική κρίση θα ενταθεί με απρόβλεπτες συνέπειες. Αλλά που οφείλεται η πολιτική κρίση; Στην ανευθυνότητα των Ελλήνων πολιτικών, στις μικροκομματικές σκοπιμότητες ή, μήπως, στην ανωριμότητα των «νικητών» των εκλογών να διαχειριστούν τη μετάβασή τους από τη διαμαρτυρία στις επεξεργασμένες θέσεις, που επιδέχονται άμεση εφαρμογή; Ενδεχομένως να ισχύουν όλα. Ισχύει, επιπροσθέτως, και ο φόβος του κατεστημένου πολιτικού συστήματος μήπως οι νέες εκλογές φέρουν στην πρώτη θέση των Αλ. Τσίπρα, επιφέροντας τη διάλυση των πρώην κομμάτων εξουσίας. Ισχύει, επίσης, ο φόβος των "πάνω" για έξοδο της χώρας από το ευρώ. Με άλλα λόγια, έχουμε αυτούς, που θεωρούν ότι η εθνική σωτηρία και, συνεπώς, η πολιτική υπευθυνότητα ταυτίζεται με το σεβασμό των συμφωνηθέντων(pacta sunt servanda), δηλαδή με την υλοποίηση του Μνημονίου αλλά και ενδεχόμενη επαναδιαπραγμάτευσή του με αναπτυξιακά στοιχεία εντός του ευρώ. Και από την άλλη πλευρά, έχουμε όσους θέλουν την έξοδο από το ευρώ και την ακύρωση του Μνημονίου. Βέβαια, η επιστολή Τσίπρα φανερώνει υποχώρηση από την άτεγκτη «καταγγελία» του Μνημονίου. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι φανερό ότι η πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας έχει αυξηθεί μετά και από την πρόταση του Φ. Κουβέλη. ΄ Έχει ενδιαφέρον, όμως, να δούμε πως βλέπουν οι ξένοι και δη οι Ευρωπαίοι τις εξελίξεις στην Ελλάδα, πολύ περισσότερο όταν τις χρησιμοποιούν πολιτικά. Έτσι, η καγκελάριος Α. Μέρκελ επιχειρεί να εγκλωβίσει το νέο Γάλλο πρόεδρο Φρ. Ολάντ, σείοντας το «ελληνικό πρόβλημα» ως φόβητρο, έτσι ώστε να μην επιμείνει ο δεύτερος στο ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης του Συμφώνου Σταθερότητας, αλλά να εστιάσει στην πρωτοβουλία για την Ανάπτυξη. Ο Ολάντ, όμως, γνωρίζει ότι η αναπτυξιακή προοπτική πνίγεται κυριολεκτικά από τη λιτότητα, που επιβάλλεται προκειμένου να υπάρξουν οι δημοσιονομικές προσαρμογές. Ο Γάλλος πρόεδρος φαίνεται ότι θα εμμείνει στη θέση του πως η κατάσταση στην Ελλάδα αποδεικνύει ότι τα μέτρα λιτότητας οδηγούν στην πολιτική αποσταθεροποίηση των χωρών-μελών. Δεν λείπουν, μάλιστα, κι εκείνοι που μιλούν για το ενδεχόμενο αναταραχών ή και «επαναστάσεων». Σ’ αυτή τη βάση οι Γάλλοι πιστεύουν ότι «η Ελλάδα μπορεί να δημιουργήσει μια συμπληρωματική πίεση στους εταίρους μας(σ.σ. τους Γερμανούς) για να πάρουν στα σοβαρά τις προτάσεις του κ. Ολάντ σχετικά με την ανάπτυξη»(Le Monde). Άρα, ο σχηματισμός κυβέρνησης στην Ελλάδα μάλλον ενισχύει τη σκληρή θέση της κ. Μέρκελ και όχι αυτή του κ. Ολάντ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αποδεικνύεται ότι και οι δύο πλευρές αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν «όπλο» στο πεδίο των γεωπολιτικών τους παζαριών και δεν ενδιαφέρονται για τις δικές μας ιδιαίτερες ανάγκες, κυρίως για τις ανάγκες των εργαζομένων και των μικρομεσαίων που πένονται και υποφέρουν μέχρι απελπισίας.