Θάνατος

Να γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα, στον «μεγάλο ασθενή» της ευρωζώνης γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Monde, η οποία θεωρεί πως θα είναι μεγάλο πλήγμα για την εικόνα του ευρώ η έξοδος της χώρας μας από τη νομισματική ένωση. Πάντως, το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου είχε ως αποτέλεσμα την αποδοχή από τον γαλλογερμανικό άξονα της επιμήκυνσης υλοποίησης του προγράμματος του Μνημονίου, ώστε να δοθεί μία ανάσα στον ελληνικό λαό. Κατά συνέπεια οι Έλληνες πολίτες με την ψήφο τους κατάφεραν ό,τι δεν μπόρεσαν οι μέχρι σήμερα ελληνικές κυβερνήσεις. Όμως παραμένει η ίδια θανατηφόρα πολιτική λιτότητας, που επιφέρει τα πρώτα δηλητηριώδη αποτελέσματα και στη γειτονική Ιταλία, όπου το δημόσιο χρέος αυξάνεται και τα φορολογικά έσοδα συρρικνώνονται. Για μία ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι το φάρμακο γίνεται φαρμάκι. Παρόλ’ αυτά οι Έλληνες καλούνται να επιστρέψουν στις κάλπες για να… «διορθώσουν την ψήφος τους» μέσω ενός απίστευτου ρεπερτορίου εκβιασμών και εκφοβισμών. Έτσι, μία σειρά αξιωματούχοι της ΕΕ και της ευρωζώνης απειλούν με έξοδο από τι ευρώ την Ελλάδα και τους Έλληνες με φοβερά δεινά. Κι αυτό όταν για πρώτη φορά διαφάνηκε πως ο ελληνικός λαός δεν χειραγωγείται πλέον κατ’ αυτόν τον τρόπο, αντιθέτως μάλιστα. Όμως εκείνοι επιμένουν, αυξάνοντας το θυμό. Ακόμα χειρότερα, ακούσαμε εμβρόντητοι, σήμερα, το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, κ. Κουκουλόπουλο να δηλώνει από τηλεοράσεως πως «αυτές οι εκλογές θα είναι αντρικές»! Με άλλα λόγια, μέχρι να φθάσουμε στις κάλπες θα δούμε πράγματα και θαύματα. Είναι αυτά μέσα στο πλαίσιο του δημοκρατικού παιγνίου; Όχι. Η τρομοκρατία, οι εκβιασμοί, οι εκφοβισμοί και εντέλει η υφαρπαγή της ψήφου δεν είναι πολιτική αλλά μεταπολιτική, δηλαδή μία επίφαση της πολιτικής. Αυτή την πολιτική καταψήφισαν οι Έλληνες στις 6 Μαΐου, Κάποιοι, όμως, δεν θέλουν να το αποδεχθούν και επιστρέφουν ενισχυμένοι με τα παραδοσιακά όπλα τους. Φοβόμαστε ότι θα αντιληφθούν ότι η απελπισία είναι τέτοια, που ο φόβος και η πολιτική του χειρότερου δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν. Όσο για την καταστροφή της Ελλάδας την απάντηση τη δίνει ο Κάρλος Φουέντες, ο αποθανών μεγάλος Μεξικανός συγγραφέας προεκτείνει μαζί με τον Μισέλ Φουκό τη διάζευξη της πραγματικότητας και της φανατασίας, σύμβολο της οποίας είναι ο Δον Κιχώτης. Ο ιππότης ταξιδεύει, μετατοπίζεται για να αποκαταστήσει το ανθρωπίνως ενιαίο, τη φαντασία και την πραγματικότητα. «Στην πραγματικότητα» γράφει ο Φουέντες, «ταξιδεύει για να βρει τον εαυτό του σε ένα νέο χώρο όπου όλα έχουν μετατραπεί σε πρόβλημα...». Ε, λοιπόν, σ’ αυτόν τον προβληματικό κόσμο της αβεβαιότητας η αλήθεια των ονείρων μας θα ξαναφανεί ανανεωμένη και δυνατή μέσα από τα ερείπια. Αντιθέτως, ο προτεσταντικός βορράς θέλει να μας αποκόψει από τη φαντασία και μας καλεί «να λογικευτούμε»! Αλλά όταν ο Δον Κιχώτης δεν μπορεί να φανταστεί και λογικεύεται, πεθαίνει.