Άνεργοι εναντίον εργαζομένων

Δεκαοκτώ άνθρωποι, λέει, του πνεύματος κάνουν έκκληση «Για την Ελλάδα τώρα»! Είναι οι ίδιοι που έκαναν, ομοίως, έκκληση για τη στήριξη του Μνημονίου της κυβέρνησης Παπανδρέου. Τώρα θα περιδιαβούν και πάλι στις τηλεοπτικές ρούγες, αλαλάζοντας για την επερχόμενη καταστροφή με στόχο εκ νέου την κατατρομοκράτηση των εργαζομένων. Στην ίδια λογική και κατεύθυνση κινήθηκε από το βήμα της Βουλής και ο τραπεζίτης πρωθυπουργός, ο οποίος χαρακτήρισε εμμέσως πλην σαφώς «ενόχους» τους εργαζόμενους, που έχουν «13ο και 14ο μισθό», ενώ οι άνεργοι δεν έχουν! Άρα, ποιος ευθύνεται για το δράμα της ανεργίας; Όλοι εμείς που δεν δεχόμαστε τη μείωση των μισθών μας και την απώλεια των κεκτημένων δικαιωμάτων μας. Άνεργοι εναντίον εργαζομένων ο νέος εμφύλιος, ο νέος "κοινωνικός αυτοματισμός"! Ακούει κανείς την ναρκισσευόμενη φωνή με το τεχνοκρατικό ηχόχρωμα του νυν πρωθυπουργού και συνειρμικά οδηγείται στο «μαζί τα φάγαμε» του Θ. Πάγκαλου, αντιπροέδρου και της σημερινής κυβέρνησης. Του ίδιου που είχε πει «Το Μνημόνιο είναι ευτυχία»! Δεν θα αργήσουν να μας πουν ότι εμείς φταίμε και για την μη πάταξη της φοροδιαφυγής του μεγάλου κεφαλαίου, ή για το λαθρεμπόριο των καυσίμων! Με άλλα λόγια μας εμπαίζουν κυνικά. Αλλά η χώρα έχει γίνει πλέον ένα χάσκων στόμα, μία κραυγή, μία τεράστια χαίνουσα πληγή, η οποία κάποια στιγμή θα τους καταπιεί. Γιατί θα δώσουν όλοι λόγο για τα σημερινά λάθη αλλά και τις παλιές «αμαρτίες» τους: για τις χρηματοδοτήσεις των προεκλογικών εκστρατειών από τη Ζίμενς και τόσους άλλους επιχειρηματικούς ομίλους που καθιστούν το «δημοκρατικό παιγνίδι» σικέ. Θα έρθει η ώρα που κάποιοι θα πληρώσουν για την χυδαία, μαυραγορίτικη κερδοσκοπία τους ακόμη και σήμερα, στον καιρό της κρίσης. Γιατί ακόμα και Έλληνες παίζουν κερδοσκοπικά παίγνια με το PSI. Όλοι θα λογοδοτήσουν, ακόμη και οι συνδικαλιστές: «Γράψε να ανοιχτούν και οι λογαριασμοί των συνδικαλιστών των ΔΕΚΟ επί Μαντέλη» μου είπε κάποιος προ καιρού. Γιατί δεν το ζητάει κανείς στη Βουλή; Τι απομένει σ’ εμάς; Να αντισταθούμε σ’ αυτούς που μας χρεώνουν την αποτυχία τους, ενσταλάζοντάς μας την ενοχή, ότι τάχα φταίμε κι εμείς. Να αντισταθούμε στους αδιάφορους και στον κακό μας εαυτό που λέει καλά είμαι εγώ, το πρόβλημα το ’χουν οι άλλοι. Να αντισταθούμε σ’ αυτούς που πάνω από την ανθρωπιά βάζουν το χρήμα και τη δύναμη, σ’ αυτούς που χρησιμοποιούν τη λευκή μαγεία των αριθμών, απομειώνοντας τους εργαζόμενους από την ανθρώπινη διάστασή τους και καθιστώντας τους απλά στατιστικά στοιχεία. Γι’ αυτό δεν μας απομένει παρά να αγωνισθούμε στο όνομα της αξιοπρέπειάς μας, της αξιοπρέπειας όλων των ανθρώπων επί Γης. Γιατί η πράξη και η δράση είναι ο μόνος τρόπος για να χειραφετηθούμε από τη μιζέρια, την κατατρομοκράτηση και την αποανθρωποποίησή μας.