Σκοταδισμός και στείρος ακτιβισμός

Στο καιρό της τρόικας, της ανεργίας και της απελπισίας κάποιοι προκρίνουν αντί της κριτικής σκέψης και του ορθού λόγου τον ανορθολογισμό των «ψεκασμών» και των προφητειών. Για πούλημα, λοιπόν, η ασκητεία και οι μύθοι του μοναχισμού από αγύρτες της επικοινωνίας. Η δαιμονοπληξία, ο σκοταδισμός, η συνωμοσιολογία, οι προλήψεις, οι πίστεις, οι φήμες ότι σήμερα στο συλλαλητήριο θα γίνουν επεισόδια με τη Χρυσή Αυγή, η τωρινή, επίσης, σύμπτωση με τις 32 υποθέσεις πολιτικών που φέρονται να εμπλέκονται σε ξέπλυμα «μαύρου χρήματος», η σύλληψη του «Γέροντα παστίτσιου» μετά από σχετική ερώτηση της Χ.Α. στη Βουλή, η πεποίθηση ότι στη χώρα θα γίνει εμφύλιος, όλα στο παιγνίδι, πλην των νέων μέτρων. Πρόκειται, άραγε, για έναν γιγαντιαίο επικοινωνιακό αποπροσανατολισμό της ελληνικής κοινής γνώμης από τα πρωτεύοντα προβλήματά της, σε δευτερεύοντα; Αν ισχύει αυτό, τότε ποιο κέντρο κινεί τα νήματα; Η κυβέρνηση δεν μοιάζει ικανή προς τούτο και παρακολουθεί αμήχανη τα γεγονότα. Τότε ποιος; Μήπως τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα; Άγνωστο. Πάντως κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, συζητάμε για χίλια δύο πράγματα εκτός από τα νέα άγρια μέτρα λιτότητας. Επίσης, στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας σοβεί ήδη ένας άτυπος εμφύλιος πόλεμος σ’ ένα έδαφος όπου η ίδια η Ιστορία μυστικοποιείται, κυριαρχεί η απολυτότητα και ο φανατισμός της απόλυτης καθαρότητας, ο οποίος μετασχηματίζεται σε πολιτικό φασισμό. Ο καθένας πορεύεται με τη μεταφυσική απολυτότητα της υποκειμενικής αλήθειας του και με τις αντικειμενικές αρχές τις απαραίτητες για την κοινωνική συμφωνία να έχουν εκλείψει, μοιάζει πανέτοιμος για τον κοινωνικό εμφύλιο. Σ’ αυτό το σκοταδιστικό πλαίσιο ο άνθρωπος που σκέφτεται και αντιστέκεται, τελεί υπό πλήρη αμετροέπεια, μια αμετροέπεια που ερμηνεύεται ως ιεροσυλία και ως ύβρις! Από εδώ αρχίζουν να εμφανίζονται ένα-ένα τα διαγνωστικά στοιχεία της «παράνοιας» που θα επιτύχουν τον εξοστρακισμό και τον αποκλεισμό ή τον εγκλεισμό του ετερόδοξου, όπως εν προκειμένω ο «γέρων παστίτσιος»! Έτσι, οι έλλογες αντιστάσεις διαφθείρονται από τη μεταφυσική πίστη και ελπίδα, από τον κοινωνικό και πολιτικό φασισμό, που αντί να καταδικάζει τον αποκλεισμό, τον νομιμοποιεί. Κανείς δεν προβάλει ένα νέο τρόπο σκέψης που θα συνδέει τον ανθρωπισμό και τις κατακτήσεις των επιστημών με τη διαμόρφωση ενός ουσιαστικά κριτικού πνεύματος σε μία προσπάθεια αναζήτησης της δυνατότητας υλοποίησης του αδύνατου μέσω αυτοοργανωμένων ομίλων συλλογικής πράξης. Αντ’ αυτών, μόνο στείρος ακτιβισμός και εργασιοθεραπεία - ΠΑΜΕ ένα δεκάρικο λόγο και μία μισάωρη πορεία καθώς και μία δίωρη, μεγαλειώδη, πλην εντελώς ανοργάνωτη και απεριφρούρητη πορεία της λοιπής Αριστεράς!