Τι κρύβει ο Μωάμεθ;

Τι κρύβεται πίσω από την αντιπαράθεση για την κινηματογραφική ταινία ενός αμερικανο-ισραηλινού, του Sam Bacile για τον Μωάμεθ; Και άλλες φορές είχαμε ανάλογα περιστατικά όχι όμως τέτοιας έκτασης. Για πρώτη φορά, μία χαμηλής αισθητικής δεκαπεντάλεπτη κινηματογραφική ταινία, η οποία δεν έγινε γνωστή από τις κινηματογραφικές αίθουσες αλλά από το διαδίκτυο, επιτίθεται τόσο βίαια στο ισλάμ και τον Μωάμεθ εξαπολύοντας κατηγορίες για βία, ρατσισμό, σεξισμό, παιδοφιλία κ.ά.. Η ταινία έγινε γνωστή από έναν Αιγύπτιο κόπτη χριστιανό και από τον διάσημο -γιατί ήθελε να κάψει το Κοράνι- πάστορα Terry Jones. Επίσης, διάφορα έντυπα στη Γαλλία, στη Γερμανία και αλλού αναπαράγουν προκλητικά γελοιογραφίες του Μωάμεθ. Γιατί όλα αυτά; Μήπως προαναγγέλλουν και προετοιμάζουν μία σύγκρουση Δύσης-Ανατολής, χριστιανών και μουσουλμάνων; Και ο λόγος; Το έχουμε ξαναγράψει: Η έξοδος της Δύσης από τη μεγάλη οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1930 δεν έγινε με το New Deal –αυτό είναι ένας μύθος- αλλά με το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Μήπως ετοιμάζεται ένας πόλεμος και για την έξοδο από τη σημερινή κρίση και η ταινία για τον Μωάμεθ εντάσσεται στην προπαγάνδα του; Ίσως πρόκειται γι’ αυτό που σημείωνε ο Λέων Τολστόι στο «Πόλεμος και Ειρήνη», ότι δηλαδή για να υπάρξει μία πολεμική σύγκρουση είναι «απαραίτητος ο συνδυασμός αναρίθμητων περιστάσεων (...), είναι αναγκαίο να δεχτούν εκατομμύρια άνθρωποι, στους οποίους βρίσκεται η πραγματική δύναμη … να πειστούν να την κάνουν….». Αλλά γιατί η ταινία; Γιατί η σύγκρουση στο πεδίο της πίστης και των στερεοτύπων θα αποκρύψει την πραγματική αιτία που είναι τα οικονομικά συμφέροντα. Το γεγονός ότι στη Λιβύη υπάρχουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο για τον έλεγχο των οποίων έγινε η στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Καντάφι δεν το είπε κανείς. Γενικά, για να υπάρξει απόκρυψη, κάθε πόλεμος δεν είναι ποτέ μία σύγκρουση αντιτιθέμενων οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων αλλά γίνεται δήθεν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την ειρήνη ή κάποια άλλη ευγενή ιδέα. Τα περί πυρηνικών ή χημικών όπλων του Ιράκ αποδείχθηκαν ασύστολα ψεύδη, το ίδιο και η ιστορία με τα μωρά του Κουβέιτ, ή με τα δάκρυα της νεαρής ιρακινής ενώπιον του αμερικανικού Κογκρέσου, που πολλά χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε πως ήταν η κόρη του πρέσβη του Κουβέιτ στις ΗΠΑ! Η δουλειά όμως είχε γίνει. Τώρα μιλούν για τα χημικά της Συρίας και τα πυρηνικά του Ιράν. Το κατασκευασμένο παραμύθι επιχειρεί να νομιμοποιήσει τον πόλεμο και να δικαιολογήσει τους εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους αθώων. Τέλος, έχουμε τη χρησιμοποίηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης για τη δαιμονοποίηση των αντιπάλων. Σήμερα, όμως, τα πράγματα καθίστανται άκρως επικίνδυνα γιατί δεν δαιμονοποιείται ούτε ο Σαντάμ Χουσεΐν ούτε ο Μιλόσεβιτς ούτε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ούτε ο Καντάφι αλλά ο Μωάμεθ, ένας πνευματικός ηγέτης και μία μεγάλη πίστη, το ισλάμ. Συνεπώς, έχουμε μία γενικευμένη επίθεση εναντίον ενός ολόκληρου κόσμου. Συμπέρασμα: Μην πιστεύετε άκριτα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτός είναι ένας τρόπος αντίστασης στους πολέμους που ετοιμάζονται και των οποίων εμείς και τα παιδιά μας θα είμαστε τα θύματα.