Οι νεο-αποικιοκράτες

Ο Νόρμαν Μέηλερ έλεγε για τις ΗΠΑ «...Ακόμη δεν είμαστε φασιστική χώρα, αλλά μπορεί να συμβεί σύντομα. Η κυβέρνηση ελέγχει τα μέσα επικοινωνίας (...) Οι ΗΠΑ είναι ένας τόπος χυδαίος, φτηνός, άθλιος και πιστεύω πως ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι πρόθυμο να δεχθεί με φυσικό τρόπο το φασισμό»! Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς, σήμερα, και για την Ελλάδα. Με τη διαφορά ότι ο φασισμός στη χώρα μας δεν επιβάλλεται άνωθεν, αλλά προκύπτει για να καλύψει το κενό της πολιτικής εξουσίας, που είναι απαξιωμένη και ανήμπορη. Γι’ αυτό ο φασισμός στην Ελλάδα καλπάζει εντός της κοινωνίας για να στομώσει την κοινωνική έκρηξη. Κι όλα αυτά όταν στο περιβάλλον της γενικευμένης μας εξαθλίωσης έχουν ανάψει μεγάλες φωτιές. Φωτιά στη Συρία. Υποβόσκουσα φωτιά μεταξύ Δύσης και Ιράν. Το ίδιο μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας, ενώ στις αραβικές χώρες της κατ’ ευφημισμό δημοκρατικής άνοιξης, οι πρεσβείες της Δύσης πυρπολούνται, με τον Αμερικανό πρέσβη στη Λιβύη να έχει την άγρια και απάνθρωπη τύχη του Μ. Καντάφι. Γιατί όλα αυτά; Οι δυτικοί αναλυτές περιορίζουν τις αιτίες σε μία κινηματογραφική ταινία, η οποία στην πραγματικότητα είναι μόνο η αφορμή. Άλλοι πηγαίνουν ένα βήμα πιο πέρα και θεωρούν ότι μία πουριτανική σέχτα του ισλάμ, οι «σαλαφιστές», οι οποίοι βρέθηκαν εκτός εξουσίας μετά τις πρόσφατες εκλογές στις διάφορες αραβικές χώρες, προκαλούν τους «Αδελφούς μουσουλμάνους» που ανήκουν στο «πολιτικό ισλάμ» και οι οποίοι κέρδισαν τις εκλογές σε πάρα πολλές αραβικές χώρες. Εν προκειμένω, το χάος στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της νομής ή μη της πολιτικής εξουσίας από τις διάφορες μουσουλμανικές ομάδες στη νέα μετα-ολοκληρωτική περίοδο. Πρόκειται, όμως, περί αυτού; Ασφαλώς όχι. Οι μουσουλμάνοι επιτίθενται εναντίον της Δύσης συνολικά και όχι μόνο εναντίον των ΗΠΑ. Στο Χαρτούμ του Σουδάν χιλιάδες μουσουλμάνοι επιτέθηκαν εναντίον των πρεσβειών της Βρετανίας και της Γερμανίας. Επιτίθενται, επίσης, εναντίον χριστιανών όπως οι κόπτες. Κι αυτό συμβαίνει γιατί θεωρούν ότι υφίστανται μία γενικευμένη πολιτισμική επίθεση από τη Δύση. Ήδη στις παραλίες τις Λιβύης σε μία παρέα τριών κοριτσιών η μία φοράει μπικίνι, η άλλη φερετζέ και η άλλη είναι ντυμένη στα μαύρα(Le Monde). Συνεπώς, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα για τους δυτικούς καθώς είναι πολύ δύσκολο να αντιπαρατεθεί ο δυτικός πολιτισμός σ’ έναν πολιτισμό αιώνων. Αλλά όλα τα παραπάνω φανερώνουν το γεωπολιτικό παίγνιο που λαμβάνει χώρα μεταξύ Δύσης και Κίνας. Οι δύο μεγάλες δυνάμεις συγκρούονται στην Αφρική και σε όλο τον κόσμο για τον έλεγχο του πετρελαίου και των πρώτων υλών, για τον έλεγχο των θαλασσών ακόμη και για τον έλεγχο της πράσινης ανάπτυξης! Μάλιστα, στη Συρία ο Ασάντ δεν πέφτει γιατί στηρίζεται από τη Ρωσία και την Κίνα, ενώ και ο πόλεμος εναντίον του Ιράν αναβάλλεται καθώς η Κίνα και η Ινδία προμηθεύονται το 40% του πετρελαίου τους από τη χώρα αυτή. Έχουμε συνεπώς, μία σύγκρουση σε όλα τα πεδία. Θα παραμείνει, άραγε, η αντιπαράθεση σε ειρηνικά πλαίσια; Άγνωστο. Μπορεί, ίσως, να έχουμε πολλούς μικρούς πολέμους. H Αμερική, πάντως, εξακολουθεί να είναι η ηγεμονική δύναμη του κόσμου και η εκ μέρους της Κίνας «Διαμφισβήτηση της πλανητικής ηγεμονίας δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι ένας νέος ηγεμόνας νικά κατά μέτωπον και αντικαθιστά τον παλαιό, μπορεί και να σημαίνει, πιο περιορισμένα, ότι μια ανερχόμενη περιφερειακή δύναμη συγκροτεί βαθμηδόν γύρω της έναν μείζονα χώρο και απαγορεύει στην πλανητική ηγεμονική Δύναμη να επεμβαίνει με οιονδήποτε τρόπο στον χώρο αυτό...» (Π. Κονδύλης: Θεωρία του Πολέμου, σελ. 369). Άρα, ο λεγόμενος «ειρηνικός πόλεμος» -αυτή η ιδιότυπη ενότητα των αντιθέτων που παραπέμπει στον ψυχρό πόλεμο- υφίσταται στο μέτρο που η παγκόσμια τάξη πραγμάτων δεν έχει σταθεροποιηθεί στις νέες της ισορροπίες. Η Αμερική εξακολουθεί να είναι η ηγεμονική υπερδύναμη του κόσμου παρά τις ισχυρές τάσεις παρακμής, αλλά η Κίνα δεν είναι παρά μία ανερχόμενη ισχυρή περιφερειακή δύναμη, που είναι, απλώς, μία εν δυνάμει μελλοντική απειλή για τις ΗΠΑ. Γιατί όμως η Δύση επιχειρεί να επιβάλλει τη δική της πολιτική και πολιτιστική κουλτούρα στις μουσουλμανικές χώρες; Γιατί ο τρόπος ζωής στο ισλάμ είναι εντελώς αντίθετος με τον παροξυστικό τρόπο ζωής και κατανάλωσης των δυτικών. Συνεπώς, η τεράστια μουσουλμανική αγορά χρειάζεται μια ιδεολογική και πολιτιστική μετάλλαξη που θα τη φέρει κοντά στον δυτικό τρόπο ζωής και παραγωγής έτσι ώστε να ανοίξει στα δυτικά προϊόντα. Γι’ αυτό η διαφήμιση δίκην "θρησκείας" του δυτικού γούστου και της μόδας δια των μέσων μαζικής επικοινωνίας λειτουργεί κατά το ανάλογο των ιεραποστόλων στη διάρκεια της αποικιοκρατίας. Στη σημερινή νεοαποικιοκρατία το ρόλο των καθολικών και προτεσταντών ιερέων θα τον παίξει η τηλεόραση και το διαδίκτυο. Μόνο που απέναντι στη δυτική επέλαση υπάρχει ένα πολύ συμπαγές πολιτισμικό σύστημα που είναι ο ισλαμισμός. Γι’ αυτό, επαναλαμβάνουμε, οι δυτικοί νεοαποικιοκράτες δεν θα τα βρουν καθόλου εύκολα.