Οβιδιακές μεταμορφώσεις

Βλέπεις τους «μνημονιακούς» του ΠΑΣΟΚ να βάζουν τα… στήθη τους μπροστά για να μην περάσουν τα νέα μέτρα, να απειλούν με παραιτήσεις, νομίζοντας ότι θα εξιλεωθούν από το έγκλημα, και, λες, δεν μπορεί «όνειρο ζω». Αλλά προς τι αυτές οι οβιδιακές μεταμορφώσεις από τους πολιτικούς που στήριξαν με περισσό κυνισμό και αλαζονεία την πολιτική λιτότητας του πρώτου Μνημονίου; Εκλογές γαρ. Αυτή είναι η μαγική λέξη που αλλάζει πράξεις, παραλείψεις και ενίοτε πεποιθήσεις. Στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ βγάζει τη μάσκα του νεοφιλελεύθερου και ξαναφοράει τη σοσιαλιστική, υπερασπιζόμενο μισθούς, επιδόματα και συντάξεις. Το ίδιο συμβαίνει παντού. Στη Γαλλία, αντιθέτως, ο σοσιαλιστής Φρ. Ολάντ που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, αντιτίθεται στο δημοσιονομικό σύμφωνο των Μέρκελ-Σαρκοζί και μιλάει για την «Ανάπτυξη του νότου», προκαλώντας σύγκρυο στην πρώτη και πυρετό στο δεύτερο. Παρόλα αυτά, ο Σαρκοζί γίνεται πιο σοσιαλιστής από τον Ολάντ και επιτίθεται με δριμύτητα στις τράπεζες γιατί «δεν παίζουν το ρόλο τους στη χρηματοδότηση της οικονομίας»! Οι θέσεις αυτές υιοθετούνται μόνο και μόνο γιατί και στη Γαλλία θα έχουμε προεδρικές εκλογές σε δύο μήνες. Παντού, συνεπώς, το εκλογικό παιγνίδι των πολιτικών ψευδών είναι το ίδιο. Για μία ακόμη φορά θα ζητήσουν την ψήφο μας αλλάζοντας μάσκα. Όμως είναι εύκολο να μεταμορφώνεται κανείς όταν η οικονομία το επιτρέπει(όταν «υπάρχουν λεφτά»), αλλά είναι πολύ δύσκολο όταν πρόκειται για μία χώρα σαν την Ελλάδα. Στη χώρα μας τα περιθώρια του πολιτικού ψεύδους είναι πλέον ασφυκτικά περιορισμένα. Εντούτοις, οι μνημονιακοί επιχειρούν τώρα να μεταμορφωθούν σε υπερασπιστές του λαού! Την ίδια στιγμή μια ουδέτερη υποτίθεται «κυβέρνηση Παπαδήμου» μαζί με τους «κουκουλοφόρους» της και την τρόικα τσακίζουν τον ελληνικό λαό με νέες μειώσεις μισθών, νέους φόρους(χτυπώντας ακόμα και το… κρασί), νέα χαράτσια ακόμα και για τα χέρσα χωράφια, ενώ οι συντάξεις βρίσκονται ήδη στον αέρα και η ανεργία κυμαίνεται πολύ πάνω από το 20%. Εξ αυτών συνάγεται ότι τα νέα μέτρα είναι βέβαιο ότι θα δώσουν τη χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Αλλά γιατί γίνονται όλα αυτά, όταν είναι αποδεδειγμένο ότι η λιτότητα και οι φόροι δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα; Γιατί το ΔΝΤ και η Γερμανία επιδιώκουν την εσωτερική χρεοκοπία, αρκεί να μην υπάρξει εξωτερική χρεοκοπία, δηλαδή η εκ μέρους της Ελλάδας στάση πληρωμών έναντι των δανειστών, γεγονός που θα συνιστούσε μεγάλο κίνδυνο για ολόκληρη την ευρωζώνη λόγω της λειτουργίας του ντόμινο. Με άλλα λόγια, εσωτερική αντί εξωτερικής χρεοκοπίας και απόλυτη εξαθλίωση. Αρκεί να πληρώνονται οι δανειστές! Αυτή θα είναι η καταστροφή μας. Γι’ αυτό πρέπει, επιτέλους, να πούμε ένα μεγάλο «όχι». Τώρα...