Karthago delenda est

Διαδηλώσεις στη Γαλλία υπέρ του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού. Συνεντεύξεις βουλευτών στο ευρωκοινοβούλιο αλλά και δηλώσεις αλληλεγγύης προς τους Έλληνες καθώς και ψόγου εναντίον της νομενκλατούρας της ΕΕ, κυρίως κατά των Γερμανών, που επιδιώκουν την εξαφάνιση της χώρας μας κατά το ανάλογο της Καρχηδόνας από τους αρχαίους Ρωμαίους(Karthago delenda est-η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί!). Απέναντι, συνεπώς, στην επιβολή από τους Γερμανούς τύπου Σόιμπλε και Ρέσλερ μιας καταστροφικής πολιτικής οικονομικής λιτότητας επί της Ελλάδας αναπτύσσεται ένα ευρωπαϊκό κίνημα αλληλεγγύης προς τους Έλληνες. Το κίνημα αυτό στρέφεται εναντίον της πολιτικής στραγγαλισμού της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, στέκεται στο πλάι του ελληνικού λαού, αλλά, συγχρόνως, μέμφεται τις πολιτικές ελίτ της Ελλάδας, οι οποίες δεν προτείνουν καμία εναλλακτική λύση. Στ’ αυτιά όλων μας εξακολουθούν να ηχούν δηλώσεις των αντιπροέδρων της προηγούμενης αλλά και της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης, οι οποίοι υποστήριζαν ότι «ευτυχώς που υπάρχει και η τρόικα»! Οι ίδιες ελίτ, που με μεγάλη ευκολία ψηφίζουν το τσάκισμα των μισθών και των συντάξεων, είναι φειδωλές στη μείωση των δικών τους απολαβών αλλά και των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που κατευθύνονται προς τα κόμματα. Το χειρότερο, όμως, κι από τις προκλήσεις αυτές είναι οι απειλές που εκτοξεύονται από το εξωτερικό για διαιώνιση της αντιδημοκρατικής εκτροπής, για τη συνέχιση δηλαδή επί μακρόν της… έκτακτης κατάστασης, όπως είναι η κυβέρνηση Παπαδήμου, και οι οποίες βρίσκουν υποστηρικτές στο εσωτερικό. Η απειλή αυτή ακούστηκε, χθες, από τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Σόιμπλε, ο οποίος ζήτησε την επιμήκυνση (πέραν του «φυσιολογικού») της θητείας της κυβέρνησης Παπαδήμου. Την ίδια θέση υποστηρίζουν στο εσωτερικό της χώρας μας και όλοι εκείνοι οι νεοφιλελεύθεροι της παραδοσιακής διαπλοκής, που θεωρούν ότι βρήκαν «παπά για να μας θάψουν όλους», ήτοι τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους αλλά και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, ου μην και τους ανταγωνιστές τους. Ξεκινούν ήδη από αυτούς που αποκαλούμε πυλώνες της δημοκρατίας, δηλαδή τον Τύπο και το συνδικαλισμό. Στο χώρο του Τύπου η κατάργηση της δημοσίευσης των ισολογισμών πλήττουν τις μικρές και τις περιφερειακές εφημερίδες (η κατάργηση του αγγελιόσημου θα δώσει τη χαριστική βολή). Το ίδιο συμβαίνει με την κατάργηση του ΟΕΚ, η οποία πλήττει τόσο τους εργαζόμενους(στεγαστικά δάνεια) όσο και τα εργατικά κέντρα, δηλαδή το συνδικαλισμό. Η επιμήκυνση, όμως, της μη εκλεγμένης κυβέρνησης Παπαδήμου συνιστά αντιδημοκρατική εκτροπή πρώτου μεγέθους. Αυτό θέλει τόσο η τρόικα -η οποία ενδιαφέρεται μόνο για τη σωτηρία των τραπεζών- όσο και η εγχώρια διαπλοκή και όσοι κερδίζουν από την κρίση. Τη θέλουν, επίσης, εκείνοι που επιχειρούν να ελέγξουν τις πολιτικές εξελίξεις της λεγόμενης «νέας μεταπολίτευσης» με την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος και τη διαμόρφωση νέων, ελεγχόμενων κομματικών σχηματισμών. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Γιατί οι Έλληνες πολιτικοί δεν προτείνουν μία εναλλακτική λύση, η οποία θα έχει και τη συμπαράσταση του ευρωπαϊκού κινήματος; Τι έγινε το αναπτυξιακό πρόγραμμα που πρότειναν οι αντίπαλοι του πρώτου Μνημονίου; Θυμίζουμε την πρόταση του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ(συνέντευξη στη Le Monde), όπου πρότεινε ένα θεσμό ενεργοποίησης κεφαλαίων έκτακτης βοήθειας(αυτό γίνεται ήδη με το μηχανισμό στήριξης αλλά με καταστροφικούς όρους), αλλά κι ένα ταμείο απόσβεσης που θα αναλαμβάνει ένα μέρος του ελλείμματος καθενός από τα 16 κράτη-μέλη του eurogroup έτσι ώστε να τους παρέχει τα περιθώρια στήριξης των δημόσιων επενδύσεων(ανάπτυξη). Δυστυχώς, οι Έλληνες πολιτικοί δεν μπόρεσαν να υποστηρίξουν μία τέτοια πρόταση. Έτσι, χωρίς ανάπτυξη, η καταστροφή θα είναι βέβαιη…