Νέα αφετηρία

Η κατάρρευση του ευρώ θα επισυμβεί το 2012 υποστηρίζει ο Τζότζεφ Στίγκλιτς, δίκην αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Όμως για το δολάριο και την κρίση των Ηνωμένων Πολιτειών δεν λέει τίποτα ο Αμερικανός οικονομολόγος. Ήδη στο πλαίσιο του γιγαντιαίου νομισματικού πολέμου, που συνήθως προηγείται του θερμού, έχουμε τη διαμόρφωση μιας πρωτοφανούς Σινο-ιαπωνικής συμμαχίας, η οποία στοχεύει στην αποδέσμευση από το δολάριο! Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ ρίχνουν στη μάχη το συγκριτικό τους πλεονέκτημα, που είναι η στρατιωτική τους υπεροπλία. Το Ιράν αναμένεται να είναι το πεδίο της επόμενης πολεμικής αναμέτρησης, όπου τα πρώτα σημάδια είναι πια ορατά. Αλλά και ο φασισμός κατά το ανάλογο του μεσοπολέμου είναι ήδη εμφανής. Αυτό παρατηρεί ο ιστορικός Ρ. Πάξτον λέγοντας ότι «Έχουµε οικονοµική ανασφάλεια, πολίτες απογοητευµένους από τη δηµοκρατία, ξενοφοβία και γενικά πολλά από τα συµπτώµατα που γνώρισε η Ευρώπη τα πρώτα χρόνια µετά τον Α’ Παγκόσµιο Πόλεµο και µετά την οικονοµική κρίση του 1929 και που µε τη σειρά τους προλείαναν το έδαφος για την εµφάνιση των φασιστικών καθεστώτων σε Ιταλία και Γερµανία». Αλλά και ο ναζισμός καθώς και ο ιμπεριαλισμός είναι παρόντες. Η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται όταν γερμανικά έντυπα, αναφερόμενα στον Χορστ Ράιχενμπαχ, σημειώνουν πως «Ο Γερμανός πρωθυπουργός καθαρίζει το σπίτι στην Ελλάδα»(Spiegel)! Ο φασισμός είναι εδώ, επίσης, όταν επιχειρείται να ελεγχθούν τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης και να εξαλειφθούν όσα εξ αυτών τάχθηκαν κατά του Μνημονίου. Γιατί ο ζωντανός θάνατος εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων και ο αυταρχισμός εναντίον των εργαζομένων πρέπει να αποσιωπηθεί, να αποκρυβεί. Θα ελεγχθούν, ακόμα, οι λέξεις και τα νοήματα. Έτσι δεν θα θεωρείται φασισμός η επιβολή «επιτροπείας» στην Ελλάδα, αλλά ορθολογισμός! Όποιος διαμαρτύρεται, αγανακτεί, οργίζεται, διεκδικεί, υπερασπίζεται την εθνική κυριαρχία και θέλει πίσω τα δικαιώματά του, απλώς λαϊκίζει! Αντιθέτως, είναι ορθολογισμός τα δισεκατομμύρια των δανείων που καταλήγουν στις τράπεζες, και ορθή πολιτική λογική αυτά να τα πληρώνουν ως μη όφειλαν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Ενίοτε, όμως, το ίδιο το σύστημα εξουσίας αυτοαναφλέγεται, όπως έγινε στην περίπτωση των καταγγελιών εφοριακών και των οικονομικών εισαγγελέων. Κάποτε, μάλιστα, θα υπάρχει μια δυναμική των συστατικών στοιχείων του κόσμου, τα οποία κινούνται με μικρομετρική ταχύτητα, ή με συγκρατημένα βήματα, ή, τέλος, με μια αέναη περιδίνηση, αλλάζοντας τον ρου της Ιστορίας. Γιατί η ιστορία είναι όπως ακριβώς το παιγνίδι του σκακιού με τις χίλιες δυο βαριάντες(μεταβλητές). Μία δε εξ αυτών είναι και το τυχαίο. Γι’ αυτό πολλές φορές οι ασυνείδητες πράξεις των δρώντων υποκειμένων και τα πάθη τους, χωρίς να το γνωρίζουν, επιτελούν τους λογικούς σκοπούς της ιστορίας. Υπ’ αυτή την οπτική, το 2012 μπορεί να είναι και ο ιστορικός χρόνος μιας νέας αφετηρίας…