Ζητείται ελπίδα

Στην περίοδο της γερμανικής κατοχής υπήρχε η ελπίδα της απελευθέρωσης. Πολλοί Έλληνες αγωνίζονταν γι’ αυτή, δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους. Σήμερα, δεν υπάρχει ελπίδα. Κανείς δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει από το τούνελ. Δεν υπάρχει ούτε καν εκείνη η μεταφυσική ελπίδα της πίστης που κινητοποιεί, λειτουργώντας πολλές φορές ως φορέας της αναγέννησης. «Φέτος οι Έλληνες δεν κάνουν Χριστούγεννα» γράφουν οι βρετανικοί Times, παρουσιάζοντας την εικόνα μιας πάμπτωχης και εξαθλιωμένης Ελλάδας. Κι όμως τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια παρουσιάζουν μια χώρα που κάνει σκι στα χιονοδρομικά κέντρα και χορεύει στην Αράχωβα! Σε τι συνίσταται η διαφορά του «βλέμματος» των εγχώριων και των ξένων μέσων ενημέρωσης; Στα συμφέροντα. Οι Βρετανοί και συγκεκριμένα το Σίτι επιδιώκουν την χρεοκοπία της χώρας μας καθώς τα πολλά χρήματα πλέον θα προέλθουν από τα CDS, τα περίφημα ασφάλιστρα κινδύνου, αλλά και από τα στοιχήματα στην ελληνική χρεοκοπία. Η ελληνική τηλοψία, αντιθέτως, επιδιώκει να κρατήσει ψηλά το ηθικό των ντόπιων καταναλωτών, αφού από εκεί θα προκύψει η διαφήμιση. Η αλήθεια, όμως, βρίσκεται κάπου στη μέση. Οι Έλληνες άνεργοι και μη, εκπεπτωκότες της πάλαι ποτέ μεσαίας τάξης και εργαζόμενοι των 400 ευρώ ή συνταξιούχοι περιμένουν με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις. Αναρωτιούνται αν πιάσαμε πάτο, αν υπάρχει ελπίδα, αν υπάρχει σωτηρία. Οργίζονται με το πολιτικό προσωπικό, αλλά δεν ξεσηκώνονται γιατί θεωρούν ότι κάθε μορφή εξέγερσης είναι μάταιη. Η καταστολή των «αγανακτισμένων» καθήλωσε τους πάντες. Για να επιβεβαιωθούν όσοι έλεγαν πως «Δεν αρκεί η Αγανάκτηση». Έτσι, αυτή την ώρα που ο θρόμβος της απελπισίας από τα άκρα(τους «κάτω») μεταφέρεται στην καρδιά και ο κίνδυνος γενικευμένου εμφράγματος είναι ορατός, κανένας πολιτικός οργανισμός δεν παρέχει την προοπτική μιας εναλλακτικής λύσης, μιας παρακαμπτήριας οδού, που θα σώσει την ελληνική κοινωνία από το χάος. Η τυφλή κοινωνική έκρηξη λόγω της συμφόρησης της οργής και της εξάντλησης των ορίων αντοχής είναι επί θύραις. Και για να επανέλθουμε στο κλίμα των ημερών «Ο Άγιος Βασίλης(ΕΚΤ) κάνει δώρα στις τράπεζες» μόνο, γράφει μία ξένη εφημερίδα. Οι εργαζόμενοι ας πεθάνουν. Ή όπως έλεγε ο Αλμπέρ Καμύ ειρωνικά, ο λαός καλείται να υποταχτεί και να επιδιώξει τις ανέσεις της… δουλείας, η οποία παρουσιάζεται σαν ελευθερία και διέξοδος από την κρίση! Ακόμη χειρότερα εκείνο που διακυβεύεται, σήμερα, πέρα και από το ψωμί και τη δημοκρατία, είναι η εξάλειψη της ιδέας του ανθρώπου, το σβήσιμο του πνεύματος της ανθρωπιάς.