Όταν στο βάλτο παλεύουν οι ελέφαντες, αλίμονο για τα βατράχια. Όταν σε ολόκληρο τον κόσμο λαμβάνει χώρα μία οικονομική κρίση που δεν έχει μόνο σχέση με τη συσσώρευση κεφαλαίου αλλά και με τις γεωοικονομικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις ισχύος των ηγεμονικών δυνάμεων, τότε αλίμονο στις μικρές χώρες, όπως η Ελλάδα. Σε παγκόσμιο επίπεδο ο οικονομικός πόλεμος έχει ως αντιπάλους τη Δύση και την αναδυόμενη μεγα-δύναμη, την Κίνα. Οι Ηνωμένες πολιτείες, οι οποίες εξαρτώνται ήδη από τους κινέζους(κατέχουν αμερικανικά ομόλογα πολλών τρις δολαρίων), επιχειρούν να μεταθέσουν το δικό τους πρόβλημα προς την περιφέρεια της Δύσης, δηλαδή στην Ευρώπη. Η Ευρώπη δέχεται συνεχείς «βομβαρδισμούς» από τις περίφημες «αγορές» που ελαύνουν από τις ΗΠΑ και αποκομίζουν τεράστια ποσά στοιχηματίζοντας στη διάλυση της ευρωζώνης. Αλλά και η περιφέρεια έχει τη δική της περιφέρεια. Έτσι, η «γερμανική Ευρώπη» μεταθέτει το πρόβλημα στον ευρωπαϊκό νότο. Κατ’ αυτό τον τρόπο έχουμε ό,τι και στο Χρηματιστήριο, δηλαδή «κερδίζουν όλοι και ο τελευταίος πηγαίνει στο διάβολο», όπως έλεγε ο Γκαλμπραίηθ. Σε ό,τι αφορά στην Ευρώπη, η Γερμανία παρά τις δηλώσεις της καγκελαρίου Α. Μέρκελ ότι δεν επιθυμεί τη γερμανική κυριαρχία στην γηραιά ήπειρο, αυτή ήδη έχει επισυμβεί καθώς τον τελευταίο λόγο για όλα (ευρωομόλογα, νέα δάνεια, ρόλος της ΕΚΤ, δημοσιονομική πειθαρχία, 6η δόση για την Ελλάδα) τον έχει το Βερολίνο. Οι Γερμανοί θεωρούν ότι πληρώνουν την αδυναμία των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όμως είναι γνωστό ότι η χώρα τους οφείλει την οικονομική σφριγηλότητά της στο πανάκριβο ευρώ και στις εξαγωγές(κατά 60%) στην ευρωζώνη, ενώ η ίδια ακολουθεί συνταγές κεκαλυμμένου προστατευτισμού. Ακόμα και η αναφορά της Μέρκελ στην ευρωπαϊκή ανάπτυξη σύμφωνα με δύο γερμανούς πολιτικούς όπως ο Αντενάουερ και ο Κολ, καταδεικνύει ότι υπάρχει ένας γερμανικός τρόπος θέασης της Ευρώπης, δηλαδή μία ιδεολογική προσέγγιση. Συνεπώς, η επικράτηση μιας αμιγώς γερμανικής πολιτικής κουλτούρας σε ολόκληρη την ΕΕ φανερώνει την περιφρόνηση των άλλων και επεκτατική προσέγγιση αλλά και διάθεση κατοχής. Δεν είναι τυχαίο ότι ορίστηκε ο Γερμανός υφυπουργός Εργασίας υπεύθυνος για την… αποικία, που λέγεται Ελλάδα!
Όπως είδαμε όμως το μεγάλο γεωπολιτικό παίγνιο δεν παίζεται στην Ευρώπη αλλά μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Σύμφωνα με τους A. Brunet kai J-P. Guichard, συγγραφείς του βιβλίου «Η ηγεμονική προοπτική της Κίνας», η τελευταία μπορεί να υφίσταται διάφορα προβλήματα, όπως πληθωρισμό, φούσκα των ακινήτων, ύφεση, αλλά αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα αντίστοιχα της Δύσης. Η Κίνα μπορεί να αντέξει την υποχώρηση των εξαγωγών της στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ καθώς το δημόσιο χρέος της είναι ελάχιστο και τα αποθεματικά της σε χρυσό τεράστια. Αναμένεται δε οι παραγωγοί πρώτων υλών(πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.ά.) να προτιμήσουν το σταθερό γουάν από το δολάριο και το ευρώ. Αυτό θα καταστήσει πανάκριβες τις πρώτες ύλες για τη Δύση και την Κίνα να επικρατεί πλήρως. Γι’ αυτό η Δύση ρίχνει στην πλάστιγγα την στρατιωτική της υπεροπλία. Ήδη στον περσικό κόλπο έφθασαν αμερικανικές διατρητικές βόμβες ώστε να διαλύσουν τα ιρανικά εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Θυμίζουμε τη δήλωση του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, Λ. Πανέτα, ότι «πρέπει(σ.σ. οι ΗΠΑ) να εξασφαλίζουμε ότι πάντα θα έχουμε επαρκή ισχύ στον Ειρηνικό, για να θυμούνται πάντα(σ.σ. οι κινέζοι) ότι δεν υπάρχει περίπτωση να φύγουμε». Άραγε ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος; Μπορεί να μην έχουμε παγκόσμιο πόλεμο, αλλά πολλούς πολέμους θα έχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου