Άνεργο μέλλον

Αν οι νέοι είναι το μέλλον, τότε το μέλλον είναι άνεργο, ανύπαρκτο. Εκατό εκατομμύρια νέοι στην ΕΕ μεταξύ 15-29 χρόνων είναι άνεργοι. Πρόκειται για τη γενιά με τη μεγαλύτερη μόρφωση και τα πιο πολλά ειδικά προσόντα. Παρόλ’ αυτά είναι εκτός εργασίας, άχρηστοι και περιττοί. Είναι τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης. Όμως αυτό δεν είναι παντού το ίδιο. Στην Ολλανδία η ανεργία των νέων είναι μόλις 7,6%, αλλά στην Ελλάδα και στην Ισπανία 45%. Επίσης, η ανεργία των νέων στη Γαλλία είναι συνολικά 20%, αλλά στα λαϊκά προάστια 40%. Συνεπώς, οι περιφερειακές και οι κοινωνικές ανισότητες είναι κατάδηλες. Αλλά οι νέοι δεν είναι οι οποιοιδήποτε άνεργοι, καθώς δεν έχουν νιώσει ούτε μια στιγμή χρήσιμοι. Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται να αντιληφθούν ποτέ την εργασία σαν δημιουργικότητα, αλλά μόνο σαν ανάγκη, μόνο σαν καταναγκασμό και δουλεία. Η νεανική αγωνία που πριν είχε σχέση με την αναζήτηση, την περιπέτεια, το πάθος, το ταλέντο και τη μεγαλοσύνη υποκαθίσταται από την αγωνία για οποιαδήποτε δουλειά. Τα όνειρα δεν υπάρχουν. Οι νέοι δεν ονειρεύονται. Και χωρίς όνειρα, χωρίς την τροφή της η ψυχή αρρωσταίνει. Ο άνθρωπος νευρόσπαστο, ο άνθρωπος «εξάρτημα» αποθεώνεται. Αντίθετα, ο άνθρωπος που έχει προσωπικότητα εξοστρακίζεται καθώς δημιουργεί τριβές, είναι δηλαδή μη ανταγωνιστικός. Η οργανωμένη νοημοσύνη, η δεξιοτεχνία, η μηχανική άσκηση, η ευτελής χρησιμοθηρική εξυπνάδα, μόνο αυτά απαιτούνται δίκην προσόντων, ενώ η κριτική σκέψη απαγορεύεται δια ροπάλου. Δεν θ’ αργήσει όμως ο καιρός που οι νέοι θα αντιδράσουν, γιατί εκτός από ένα άνεργο μέλλον δεν αντέχουν και την παροξυσμική τρομοκρατία όλων εναντίον όλων, την αντίληψη ότι ο βίος είναι βία. Γι’ αυτό το μόνο που μπορούμε να κάνουμε αν θέλουμε να διευκολύνουμε το μέλλον, είναι να κάνουμε στην άκρη. Αν δεν το κάνουμε, η «πατροκτονία» θα είναι ο αναγκαίος τρόπος για να ξεμπλοκαριστεί η κοινωνία. Μέσα από το θάνατο του ανθρώπου της πιο χυδαίας, αγοραίας ατομικότητας θα αναδυθεί το αγαπητικό Εμείς, μία νέα συλλογικότητα που θα εξαλείψει τις ανισότητες και τη μη ισονομία. Μαζί θα αποκαθηλωθεί και η έννοια του καντιανού Καθήκοντος, που θα αντικατασταθεί με την έννοια του εθελοντικού χρέους απέναντι στην κοινωνία κι απέναντι σ’ αυτούς που αγαπάμε. Οι νόμοι δεν μπορεί να ισχύουν μόνο για την πλεμπάγια. Επίσης, δεν μπορούν οι πολιτικοί εκπρόσωποι να τρώνε με τους λύκους και συγχρόνως να βελάζουν με τα πρόβατα. Αντιθέτως, χρειάζεται μία νέα κοινωνία όπου η βία της συσσώρευσης θα αντικατασταθεί από τη γιορτή του μοιράσματος. Γιατί το νόημα της ζωής δεν είναι ούτε οι χρυσοί ζουρλομανδύες για τους «πάνω» ούτε οι χημικοί ζουρλομανδύες για τους «κάτω». Η ουσία του ζην είναι ο άνθρωπος της πραγματικής Αγάπης. Γιατί ο άνθρωπος χωρίς Αγάπη, χωρίς Εμείς δεν είναι ούτε Εγώ, ούτε τίποτα.