Βλέπεις τα πρόσωπά τους να στάζουν αλαζονεία και κακία. Αλλά βλέπεις και άλλα πρόσωπα που καθρεφτίζουν τη σοφία της ζωής. Γι’ αυτό είναι πάντα λανθασμένες οι γενικεύσεις. Δεν είναι όλοι οι Γερμανοί σαν τη Μέρκελ ούτε όλοι οι Έλληνες σαν τον Πάγκαλο. Ιδού ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, που ψέγει αυστηρά τη σημερινή γερμανική ηγεσία, μιλώντας για «νταηλίδικο γερμανικό εθνικισμό». Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται εκτός από τη λογική και την καρδιά, «ιδιαίτερα η Ελλάδα», επισημαίνει ο κ. Σμιτ. Και σ’ αυτό το «ιδιαίτερα η Ελλάδα» ξεσπάει ένα ηχηρό χειροκρότημα από τους ακροατές, δείχνοντας ότι δεν είμαστε μόνοι στη δυσκολία μας. Προηγουμένως, ο κ. Χ. Σμιτ δήλωσε αυτό που γνωρίζει όλος ο κόσμος, ότι δηλαδή τα πλεονάσματα της Γερμανίας οφείλονται στα ελλείμματα των εταίρων της. Δεν είμαστε, συνεπώς, εμείς οι παράλογοι όταν μιλούμε για τον κεκαλυμμένο οικονομικό προστατευτισμό αλλά και το κρυφό νέο-ναζισμό των σημερινών γερμανών ηγετών. Γιατί αυτό που χαρακτήριζε τους ναζί ήταν ότι ανήγαγαν σε μοναδική παγκόσμια αξία τη δική τους εθνική κουλτούρα, το δικό τους τρόπο σκέψης και ζωής, μη αποδεχόμενοι τους τρόπους ζωής των άλλων λαών και την κατακτημένη διιστορική αξιοπρέπειά τους. Γι’ αυτό ο ναζισμός και ο φασισμός μπορεί να κατοικεί στο Βερολίνο και τη Φραγκφούρτη αλλά δεν είναι όλοι οι Γερμανοί νέο-ναζιστές. Το έδειξε ο Σμιτ και το ακροατήριό του. Όμως, η πλειοψηφία των Γερμανών επηρεασμένη από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης, όπως τα κίτρινα έντυπα με τις γνωστές φωτογραφίες, τείνουν προς το φασισμό και το μίσος κατά των άλλων. Γιατί «ο φασισμός προϋπήρχε του Χίτλερ και του Μουσολίνι και εξακολουθεί να υπάρχει, έκδηλα ή άδηλα, και μετά την ήττα τους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παντού, στον κόσμο, όπου αρχίζουμε με την κατάπνιξη των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και του δικαιώματός του στην ισότητα, ολισθαίνουμε ταχύτατα στο σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης...»(Πρίμο Λεβί). Σήμερα, οι γερμανικές ελίτ θέλουν την Ελλάδα σαν το Μπούχενβαλντ, εκεί όπου οι άνθρωποι δεν πέθαιναν σε θαλάμους αερίων αλλά στα καταναγκαστικά έργα. Αυτόν τον φασισμό δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει ο «ηρωισμός της λογικής», τον οποίο επικαλούνταν για την αντίστοιχη κρίση του 1935 ο γερμανός φιλόσοφος Ε. Χούσερλ, αλλά η καρδιά. Χωρίς «καρδιά» αυτός ο κόσμος και συγκεκριμένα η ΕΕ θα χαθεί. Γιατί η μεγαλύτερη διαφθορά, που έχει επισυμβεί στις δυτικές κοινωνίες, είναι ο πληθωρισμός από υπερβολικό εαυτό, από υπερδιόγκωση του Εγώ, από υπερσυσσώρευση πλούτου και από μία άγρια ναρκισσιστική ατομικότητα, που καταλήγει στον αυτισμό και στον αντίστοιχο υπερ-εθνικισμό.
Γι’ αυτό η απάντηση σ’ αυτή την επίθεση του νεοναζισμού με ανάλογο εθνικισμό θα ήταν σαν να παίζουμε στο γήπεδο του αντιπάλου. Αντίθετα, εμείς οι Έλληνες –δεν συμπεριλαμβάνονται οι κουίσλιγκς και οι λοιποί αλαζόνες και κομπορρήμονες κυνικοί- οφείλουμε να απαντήσουμε με μία νέα συλλογικότητα, μ’ ένα νέο πατριωτισμό συνδυασμένο με έναν νέο ουμανισμό και μια νέα αγωνιστική αλληλεγγύη.
Η αλληλεγγύη οφείλει να είναι αγωνιστική και πολιτική και να μην είναι εκείνη η ατομική συμπόνια του φιλόπτωχου ταμείου που ταπεινώνει τον λήπτη και διαφθείρει τον δωρητή. Εν άλλοις λόγοις, ο δημοκρατικός τόπος που ενώνει στον κοινό στόχο της καταπολέμησης της ανεργίας, της πείνας και όλων των άλλων κοινωνικών αδικιών, είναι ο πολιτικός τόπος της κοινής δράσης, εκεί όπου υφαίνεται πιο αποτελεσματικά το αίσθημα του εαυτού μας με το αίσθημα του άλλου. Αντίθετα, η σύγχρονη ευαισθησία θα παραμένει στείρα χωρίς ένα πολιτικό πλαίσιο που θα επιτρέπει τη δημιουργία πραγματικών και διαρκών αποτελεσμάτων και συνεπώς την ολοκλήρωση της «ανθρωπιάς» μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου