Η ανάδυση νέων δυνάμεων

Στις 10 το πρωί, σήμερα, συνεδριάζει το Υπουργικό Συμβούλιο, το μεσημέρι η Κοινοβουλευτική Ομάδα και το απόγευμα το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Ολόκληρη η ημέρα, συνεπώς, είναι αφιερωμένη στην τηλεοπτική τελετουργία των «μέτρων» στην οποία προεξάρχει ο πρωθυπουργός. Βλέπω ήδη τον πρωταγωνιστή(acteur) να εξέρχεται από το μέγαρο Μαξίμου, ακολουθούμενος από το χορό των υπουργών του, και να οδεύει, ακολουθούμενος κατά πόδας από την τηλεοπτική κάμερα, προς το κέντρο της σκηνής, το Κοινοβούλιο. Εδώ δεν θα επισυμβεί η μεγάλη εκείνη δραματοποίηση, όπως επί του πατρός Παπανδρέου, ο οποίος μπορούσε να ψεύδεται ακόμα και λέγοντας την αλήθεια. Απλώς θα έχουμε έναν κοινότοπο φενακισμό της αλήθειας μέσω των «ιερών αγελάδων»(αγορών) και των κακών «άλλων»(οίκοι αξιολόγησης, αντιπολίτευση κ.ά.). Eν προκειμένω «το μέσο είναι το μήνυμα» σύμφωνα με τη διάσημη ρήση του Μακλούαν.
Αλλά σε τι αποσκοπεί η χρήση του θεσμικού και του τηλεοπτικού άμβωνα, δηλαδή το όλο σημερινό τελετουργικό; Στην αφύπνιση των στελεχών, των μελών και των οπαδών του κυβερνώντος κόμματος με τη βοήθεια της πίστης στην παράδοση της πάλαι ποτέ σοσιαλδημοκρατικής ιδεολογίας του και της παρωχημένης, αντιδεξιάς ρητορικής του. Έτσι, όλα γίνονται αντί του ορθού λόγου, συναίσθημα και τα γεγονότα, όπως η τρομακτική ανεργία, η αποτυχία του Μνημονίου και τα νέα βάρβαρα μέτρα εξαφανίζονται ως δια μαγείας. Έτσι ακόμη και όταν ο «βασιλιάς είναι γυμνός», οι πιστοί του υπήκοοι θα εκλάβουν τη γύμνια του ως μια νέα ενδυματολογική αμφίεση, ως μια νέα μόδα, καθώς αυτός «ως αυθεντία ξέρει»! Η εξουσία –πιο συγκεκριμένα τα σύμβολα και οι συμβολισμοί της- «μετ-αλλάζει», μεταμορφώνει το μήνυμα, καθιστώντας την αλήθεια ψεύδος και το ψεύδος αλήθεια. Γι’ αυτό οι πολιτικοί θεσμοί, το πολιτικό σύστημα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κυρίως η τηλεόραση, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Μόνο που κάποτε το όλο σύστημα αμφισβητείται. Και επειδή η αμφισβήτηση μέχρι τώρα ενσωματώνονταν εύκολα σαν η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, έχουμε τη γέννηση πρωτόγνωρων κινημάτων: Στην Κερατέα –δίκην γαλατικού χωριού- έχουμε ένα κίνημα πέρα από κόμματα, καθώς συναντώνται σ’ αυτό από συνταξιούχοι αστυνομικοί μέχρι αντι-εξουσιαστές. Το ίδιο σε λίγο θα συμβεί και στα Άνω Λιόσια. Ομοίως, το κίνημα «Δεν πληρώνω» αλλά και η «Σπίθα» του Μίκη Θεοδωράκη καθώς και το κίνημα των αντιμνημονιακών πανεπιστημιακών(Μπέης) υπερβαίνουν τα κόμματα και εκφράζουν πολίτες σε μία πατριωτική βάση, που αμφισβητεί το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Αυτή η αυθόρμητη τάση της κοινωνίας να αντιδράσει φανερώνει ότι το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης με τους θεσμούς και τα πρόσωπά του έχει πλέον εκπνεύσει. Συγχρόνως, είναι σαφές ότι έχουμε κινήματα εθνικο-απελευθερωτικά, τα οποία καλούνται όμως να συναντηθούν με ανάλογα κινήματα άλλων χωρών(ευρωπαϊκή περιφέρεια) καθώς το πρόβλημα είναι διεθνές. Αυτή είναι η σημερινή ιδιαιτερότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και οι ΗΠΑ βρίσκονται στο έλεος των τραπεζών και των οίκων αξιολόγησης. Για να ξαναπάρει, συνεπώς, η πολιτική την πρωτοβουλία έναντι της οικονομίας χρειάζεται να αλλάξει το περιεχόμενό της και να σηκώσει «κεφάλι».
Αντ’ αυτού το ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι η αμφισβήτηση της αποδεδειγμένα αποτυχημένης πολιτικής του είναι «αντι-πατριωτική» καθώς σημαίνει την καταβαράθρωση της ήδη καταβαραθρωμένης Ελλάδας. Αυτό είναι μία αντίδραση με βάση το νόμο της αδράνειας σε ό,τι διαταράσσει τους κατεστημένους πολιτικούς θεσμούς, οδηγώντας σε κοινωνικούς αυτοματισμούς(ιδιότυπος εμφύλιος) και στην κρατική βία.