Ομπάμα

Ο Μπάρακ Ομπάμα είναι πρόεδρος των ΗΠΑ κι έχει αντικειμενική ευθύνη για τις ενέργειες και παραλείψεις της κυβέρνησής του. Δεν κρίνεται για τις προσωπικές του προθέσεις –αγαθές ή μη- αλλά από την εφαρμοσμένη πολιτική ολόκληρου του συστήματος διακυβέρνησης των ΗΠΑ. Εσχάτως και κατά έναν παράδοξο τρόπο κάποιοι θεωρούν ότι ο Ομπάμα είναι μια προσωπικότητα που υπερβαίνει το σύστημα ή κατά κάποιο τρόπο το καθορίζει. Αφορμή το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ονδούρα και η καταδίκη του από τον πρόεδρο Αμερικανό πρόεδρο. Ποιος μπορεί να μην χαιρετήσει μία τέτοια δήλωση; Κανείς. Αλλά γιατί όλες οι χώρες της αμερικανικής ηπείρου μιλούν για στρατιωτικό πραξικόπημα πλην των Ηνωμένων Πολιτειών; Τι εντέλει καταδίκασε ο Ομπάμα; Τίποτα. Ακόμη περισσότερο, όταν ο νόμιμος πρόεδρος Σελάγια ζητούσε από τον αμερικανό πρέσβη στην Ονδούρα να τοποθετηθεί και να αποδοκιμάσει την κίνηση των στρατιωτικών γιατί η πρεσβεία κώφευσε; Γιατί δεν πρόλαβε το πραξικόπημα; Με άλλα λόγια, γιατί επιδοκιμάζουμε τον Ομπάμα όταν ο στρατός της Ονδούρας, αυτός που έκανε το πραξικόπημα ελέγχεται παραδοσιακά από τις ΗΠΑ; Γιατί εντέλει το πραξικόπημα έγινε με τις ευλογίες των ΗΠΑ. Κάποιοι θεωρούν ότι η αμερικανική διοίκηση, σε τελευταία ανάλυση ο Ομπάμα, δεν ήταν υπέρ του πραξικοπήματος, και ότι στοιχεία της CIA(«Τα παιδιά» του Τζων Νεγκροπόντε) και του Πενταγώνου που βρίσκονται στην Ονδούρα τέθηκαν στο πλευρό των πραξικοπηματιών. Η εκδοχή αυτή μοιάζει με την προσπάθεια να μείνει αλώβητη η εικόνα του Ομπάμα, αποδίδοντας το… κακό πραξικόπημα σε κάποια κακά παιδιά, που είναι τα κατάλοιπα της περιόδου Μπους αλλά και της περιόδου των πραξικοπημάτων του 70 και του 80. Πολύ χοντρό και αμερικανικό για να γίνει πιστευτό. Πάντως απ’ όλα αυτά θα πρέπει να εξαγάγουμε ότι πλέον η «έξυπνη ισχύς» των ΗΠΑ θα βασίζεται σε μία πολιτική πιο σύνθετη, πιο πολύπλοκη και με αποχρώσεις, που αν δεν τις αντιλαμβάνεται κανείς θα πέφτει θύμα της παλιάς μανιχαϊστικής αντίθεσης καλού-κακού.