Η ΕΕ των λίγων

Οι Ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται την Ευρωπαϊκή Ένωση ως απειλή και όχι ως κάτι που τους προστατεύει. Η διαπίστωση ανήκει στον H. Guaino ειδικό σύμβουλο του Σαρκοζί. Μόνο που ο κ. σύμβουλος κάνει ένα εσκεμμένο λάθος μέσω της γενίκευσης. Γιατί υπάρχουν κάποιοι, λίγοι, όπως οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και άλλοι, που αισθάνονται ότι η ΕΕ τους προστατεύει. Αντιθέτως, οι εργαζόμενοι, δηλαδή οι πολλοί, αισθάνονται να απειλούνται καθώς αυτοί είναι που υφίστανται την «ευέλικτη εργασία», την οδηγία Bolkestein, την περίφημη «ευελ-ασφάλεια», το 65ωρο, την ανεργία, την ακρίβεια, τις αλλαγές στο ασφαλιστικό, τους «εργολάβους εργασίας», αυτούς τους σύγχρονους πλην νόμιμους δουλεμπόρους, αλλά και τα σπασμένα της κρίσης, που οι εργαζόμενοι πληρώνουν ως μη όφειλαν. Συγχρόνως, τα ψεύδη και οι σοφιστείες με προορισμό τους εργαζόμενους και στόχο την ψήφο τους δεν έχουν όρια. Πληροφορηθήκαμε, λοιπόν, ότι η ανεργία στην ευρωζώνη ανήλθε στο 9,2%. Μόνο που αποκρύπτεται πως η προσωρινή εργασία με τις διάφορες μορφές της ημιαπασχόλησης έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με έρευνα στις χώρες της ευρωζώνης, η ημιαπασχόληση έχει υπερπενταπλασιασθεί από το 2004 έως το 2008, ήτοι από 10% έχει εκτοξευθεί στο 52%. Αυτό αποδεικνύει ότι οι εργαζόμενοι απειλούνται πραγματικά από την ΕΕ, αλλά είναι και εντελώς απροστάτευτοι από τις συνδικαλιστικές αλλά και τις πολιτικές τους οργανώσεις. Τα συνδικάτα, όταν δεν έχουν εξωνισθεί, λειτουργούν αμυντικά, δηλαδή για τη διατήρηση των «κεκτημένων», ενώ ο συσσωρευμένος πλούτος αυξάνεται συνεχώς και σε πλήρη αντιστοιχία με τις αυξανόμενες κοινωνικές ανισότητες. Αυτή η αμυντική στάση παρέχει τη δυνατότητα σε ακραία μορφώματα, όπως η άκρα δεξιά, να καλύπτουν το κενό, βρίσκοντας εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη μιας επικίνδυνα λαϊκίστικης πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο ότι η άκρα δεξιά κατέχει το 13% των εδρών στο ευρωκοινοβούλιο και υπό τις σημερινές κρισιακές συνθήκες επαναφέρει το φάντασμα του φασισμού του μεσοπολέμου.