Κυριακή 7 Ιουνίου 2009
Αποχή 45%!
Οι ευρωεκλογές υποτίθεται ότι είναι οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η εκλογική διαδικασία που νομιμοποιεί την ανύπαρκτη δημοκρατίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά ούτε στην Ελλάδα ούτε πουθενά αλλού οι εκλογές δεν διεξήχθησαν με όρους Ευρώπης αλλά με όρους εθνικούς. Και ακόμη χειρότερα, με όρους σκανδάλων και όχι των υπαρκτών προβλημάτων που ταλανίζουν τους πολίτες λόγω της οικονομικής κρίσης, στην οποία εμπλέκεται και η νεοφιλελεύθερη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Αλλά και μετά τις εκλογές, οι ερμηνείες των αποτελεσμάτων παραπέμπουν όχι σε άμεσα πολιτικά συμπεράσματα αλλά σε ενδεχόμενες εξελίξεις, που θα λάβουν ή δεν θα λάβουν χώρα, εάν το… μήνυμα ληφθεί, όπως συμβαίνει με την ανάγνωση των δημοσκοπήσεων. Οι ευρωεκλογές συνεπώς δεν ήταν παρά μία «επίσημη δημοσκόπηση», όπως προσφυώς χαρακτηρίστηκε, εν όψει εθνικών εκλογών. Υπ’ αυτή την οπτική ήταν μία παρωδία δημοκρατικής διαδικασίας και πολιτικής συμμετοχής των πολιτών. Γι’ αυτό και η τεράστια αποχή τόσο στην Ελλάδα(ιστορικό ρεκόρ) όσο και στις υπόλοιπες χώρες-μέλη της ΕΕ. Έχουμε επισημάνει εξ αρχής τον πολιτικό χαρακτήρα της αποχής παρά την αντίθεση των πολλών επ’ αυτού. Ναι, η αποχή είναι απολιτική πράξη, όταν οι εκλογές είναι μία πολιτική πράξη. Αλλά οι ευρωεκλογές δεν είναι παρά μία ακόμη μεγάλη δημοσκόπηση, η οποία, συγχρόνως, νομιμοποιεί το πασίδηλο έλλειμμα δημοκρατίας της ΕΕ. Έτσι, η αποχή ακυρώνει τη δημοκρατική νομιμοποίηση της ΕΕ και των θεσμών της, απονομιμοποιεί την αυταρχική εξουσία της και τη δυνατότητά της να είναι ένας μηχανισμός μεταρρυθμίσεων σε βάρος και παρά τη θέληση των λαών. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, εθνικό αυτή τη φορά, η αποχή δεν είναι μόνο έκφραση διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησης ή αποδοκιμασίας του πολιτικού συστήματος, αλλά, συγχρόνως, θολώνει το τοπίο και τη δυνατότητα των δημοσκόπων και των αναλυτών να εξαγάγουν συμπεράσματα που θα καθοδηγήσουν την επόμενη πολιτική χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Οι απέχοντες πολίτες τίναξαν στον αέρα ό,τι χρήσιμο απέμεινε στις ευρωεκλογές, δηλαδή τον δημοσκοπικό τους χαρακτήρα, διατυπώνοντας επιπλέον το αίτημα για μία εκλογική διαδικασία όπου πραγματικά η ψήφος θα έχει πραγματική βαρύτητα και σχέση με την εκδήλωση της δημοκρατικής βούλησης του λαού και δεν θα είναι μία ακόμη επίφαση της εκλειπούσης δημοκρατίας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ο ΤΡΑΜΠ, ο ΜΑΣΚ, το διαδίκτυο και ο "νέος φασισμός"
«Δεν πρέπει να προκαλεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι ένα Δημοκρατικό Κόμμα που έχει εγκαταλείψει τους ανθρώπους της εργατικής τάξης θα διαπ...
-
Τώρα το τίποτα. Πριν ν’ ανθίσει η ομορφιά. Προτού η αθωότητα προλάβει να αμαρτήσει, πριν να μεταλάβει τα άχραντα μυστήρια του έρωτα χάθηκε σ...
-
Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ δήλωσε, χθες, ότι δεν αποκλείει ένα μελλοντικό «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους. Γιατί τότε δεν...
-
Δεν θα μιλήσουμε σήμερα, τελευταία ημέρα του 2012, ούτε για τη λίστα Λαγκάρντ, ούτε για το «σωματίδιο του θεού»(ή αλλιώς το μποζόνιο του Χιγ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου