Τράπεζες

Είναι γνωστό ότι εκείνοι οι οικονομικοί θεσμοί που δημιούργησαν τη σημερινή κρίση, όχι μόνο δεν έχουν πληγεί από αυτή, αλλά επιπλέον έχουν χρηματοδοτηθεί αφειδώς από τα χρήματα των φορολογουμένων, που έτσι βρέθηκαν δύο φορές χαμένοι. Μετά από αυτή την εμπειρία που τάραξε συθέμελα το ισχύον χρηματοπιστωτικό και οικονομικό σύστημα, θα ανέμενε κανείς ότι οι τράπεζες θα ετίθεντο υπό αυστηρό έλεγχο. Φευ όμως. Όχι μόνο δεν ελέγχονται, αλλά λειτουργούν με την ίδια απόλυτη ελευθερία όπως και πριν. Δείτε επί παραδείγματι πως λειτουργεί μία ελβετική τράπεζα, η λεγόμενη BIS, που θεωρείται η τράπεζα των Κεντρικών Τραπεζών και η οποία δεν δίνει στοιχεία για τους πελάτες της ακόμα κι όταν κατηγορούνται για κατάχρηση δημοσίου χρήματος(άρθρο στο AgoraVox). Το τετράγωνο που βρίσκεται η συγκεκριμένη τράπεζα και οι γειτονικοί του χώροι δεν υπάγονται στη δικαιοδοσία των ελβετικών αρχών αλλά μόνο της τράπεζας! Πρόκειται δηλαδή για ένα κράτος εν κράτει, που έχει δική του αστυνομική ασφάλεια και φύλαξη(άρθρο 3 της σύμβασης τράπεζας και ελβετικών αρχών). Επίσης, όλα τα δεδομένα της τράπεζας είναι απόρρητα και κανένα κράτος δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σ’ αυτά, ακόμα και να τα συμβουλευθεί απλώς, έστω κι αν πρόκειται για αιτήματα της δικαιοσύνης που αφορούν περιπτώσεις κατάχρησης δημοσίου χρήματος(σκάνδαλα). Η BIS δεν υπάγεται σε καμία εθνική δικαιοδοτική εξουσία και οι ταχυδρομικές αποστολές της διέπονται από το καθεστώς των διπλωματικών αποστολών. Άρα μπορεί εύκολα να προβεί σε διακίνηση «μαύρου χρήματος» ή οποιουδήποτε άλλου πράγματος. Συνεπώς, αν θέλει κάποιος να δει «που πήγαν τα λεφτά», ξέρει που να ρωτήσει, αλλά δεν θα του πουν. Γι’ αυτό είναι μάλλον αφελές να νομίζει κανείς ότι θα πατάξει τη διαφθορά με λόγια ή ακόμα και με μεταρρυθμίσεις σε εθνικό επίπεδο. Η οποιαδήποτε απόπειρα είναι βέβαιο ότι θα ξεσηκώσει το διευθυντήριο των Βρυξελλών, που σέβεται με την πίστη σταυροφόρου του μεσαίωνα το «ευαγγέλιο» των αρχών του νεοφιλελευθερισμού και της απόλυτης ελευθερίας της αγοράς, ήτοι του δικαίου του ισχυρότερου.