Εγκλήματα στον Αμβρακικό

Η λεωφόρος Αμβρακικού εκεί που αρχίζουν οι «μάνες» (όπως αποκαλεί η ντοπιολαλιά τις αποστραγγιστικές τάφρους) όζει αφόρητα. Οι πτηνοτρόφοι, με πληροφορεί ο φίλος, ρίχνουν στις «μάνες» χιλιάδες ψόφια πουλερικά, που καταλήγουν στον Αμβρακικό. Οι τοπικές οικολογικές οργανώσεις, οι αρχές και όλοι όσοι κόπτονται για τη σωτηρία του Αμβρακικού κόλπου, κραυγάζοντας ενίοτε για τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα και της θάλασσας, σιωπούν συνένοχα. Όλοι ξέρουν. Όλοι συνεργούν στο φόνο. Όλοι συμμετέχουν στην ομερτά. Αλλά όταν τα ψάρια πεθαίνουν κατά χιλιάδες, τότε σχεδόν όλοι διαπορούν, ενώ ελάχιστοι υποψιάζονται ότι ο φόνος μπορεί να είναι και αυτοκτονία. Κι αυτό μόνο για λίγο. Μέχρι να σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας και να επανέλθουν τα πράγματα στην πρότερη κανονικότητα και κερδώα βλακεία τους. Γιατί οι άνοες δεν μπορούν να καταλάβουν ότι το πρόσκαιρο κέρδος έχει ως αντίτιμο το θάνατο από καρκίνους και λευχαιμία των ίδιων και των παιδιών τους. Αλλά καλά, αυτοί δεν καταλαβαίνουν, οι οικολόγοι, οι αρχές της τοπικής αυτοδιοίκησης γιατί δεν αντιδρούν; Η διαπλοκή και το τοπικό πελατειακό σύστημα συντηρεί την ανοησία και την ανομία, επιμένει ο φίλος, που μου παραθέτει στοιχεία για τοξικά λήμματα «θαμμένα» ανεξέλεγκτα, για παράνομες εγκαταστάσεις, για αυθαίρετα κτίσματα και μαφιόζικες οικειοποιήσεις δημοσίων παραθαλάσσιων εκτάσεων στο Ιόνιο. Παραδόξως, εκείνοι που πρωτοστατούν στην παρανομία και την τοπική διαπλοκή είναι οι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί». Αυτοί που δεν άκουσαν ότι «ο βυθός έχει τη γοητεία της λήθης» (Μιχ. Κατσαρός). Έτσι, αυτοί που πάλεψαν εναντίον του καπιταλισμού στο τέλος υπέκυψαν με την ίδια δύναμη στη γοητεία του. Όσοι απ’ αυτούς δεν τα κατάφεραν έγιναν αλκοολικοί! Χρήμα και αλκοόλ. Και τα δύο λειτουργούν ως συνέπεια της ίδιας μανιοκαταθλιπτικής κατάστασης. Το πρώτο ως φονική εξωστρέφεια και το άλλο αυτοκαταστροφικά. Βλέπω τα μάτια των μεν να λάμπουν τρελά μπροστά στο χρήμα και των άλλων μπροστά στο αλκοόλ. Φλιπαρισμένοι και οι μεν και οι δε. Γι’ αυτό ως εξουσιαστές λειτουργούν παρανοϊκά. Γι’ αυτό οι σημερινοί νέοι, αν θέλουν να έχουν μέλλον, πρέπει να γίνουν «πατροκτόνοι».