Ο πόλεμος στον Καύκασο

Ο πόλεμος στον Καύκασο δεν γίνεται μόνο για τον έλεγχο των «δρόμων» του πετρελαίου. Οι σύγχρονοι πόλεμοι δεν γίνονται για την επίτευξη μόνο γεωπολιτικών στόχων, αλλά «είναι τα εύλογα προϊόντα μιας νέας μορφής εξουσίας (σ.σ. ΗΠΑ) που αναζητεί το ρόλο της και τα όριά της σε ένα εντελώς νέο εξουσιαστικό πλαίσιο» (Κ. Τσουκαλάς). Κι ενώ η πλανητική αυτή εξουσία είναι μία υπό δόμηση «αθέσπιστη ηγεμονική πολιτική τάξη», έχοντας υπό την ηγεμονία της «εθνικές-κρατικές τάξεις», όπως στη Γεωργία (ή προτεκτοράτα, όπως Κόσοβο, ΠΓΔΜ), έρχεται μία νέα δύναμη, η Ρωσία του Πούτιν να την αμφισβητήσει, διεκδικώντας τη δική της ηγεμονία (Οσετία, Αμπχαζία κ.ά.). Υπ’ αυτές τις συνθήκες ένας παγκόσμιος πόλεμος είναι περισσότερο από ποτέ πιθανός. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αφήσουν «χωρίς απάντηση» (Τσέινι) τη Ρωσία καθώς αμφισβητεί ευθέως την ηγεμονική τους νομιμότητα και τα πεδία των συμφερόντων τους που προβάλλονται δίκην «οικουμενικού συμβολαίου». Οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν με άλλα λόγια να διατηρήσουν το μονοπώλιο της δύναμης, συντηρώντας την ανισορροπία και τον κατακερματισμό των διαφόρων «εξισοροπιστικών» τάσεων, όπως η δημιουργία μιας ισχυρής Ρωσίας ή μιας μεγάλης Ευρώπης. Γι’ αυτό η διατάραξη της «ανισόρροπης σταθερότητας» από οποιαδήποτε υποδεέστερη δύναμη, εν προκειμένω από τη Ρωσία, αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως. Σήμερα, όμως, οι έννοιες βία και σύγκρουση περιλαμβάνουν ταυτόχρονα τη μορφή διακρατικής βίας που είναι ο πόλεμος, αλλά και άλλες μορφές βίας, ιδιαίτερα την εσωτερική βία η οποία ασκείται από τις κυβερνήσεις στους ίδιους τους δικούς τους άμαχους πληθυσμούς(μειονότητες-γενοκτονίες). Πρέπει πλέον να σκεφτόμαστε «από κοινού πολέμους, επαναστάσεις και συγκρούσεις» (Ασνέρ), και να συμπεριλάβουμε σε αυτά, με την έννοια της δομικής βίας, και τη βία που εμφιλοχωρεί στην ανισότητα και τη φτώχεια. Αλλά αν αυτό ισχύει σε τοπικό επίπεδο, στο πλανητικό κυριαρχεί η περίφημη «ανορθολογικότητα του ορθολογικού»(Σέλλινγκ), το γνωστό δόγμα Μπους σύμφωνα με το οποίο «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» (Η ουδετερότητα δεν υφίσταται λέει ο Τσουκαλάς). Συνεπώς, για μία ακόμη φορά θα πρέπει κανείς (ως υποτελής είτε των ΗΠΑ είτε της Ρωσίας) να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει.