Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008

Τα "βρόμικα" μετάλια

«Καθαρά» ή «βρώμικα» μετάλλια; Το δίλημμα μετά και τη Χαλκιά, επανέρχεται. Αλλά είναι ψευδές. Οι πάντες γνωρίζουν πως όλοι οι επαγγελματίες αθλητές ντοπάρονται. Απλώς υπάρχουν κάποιοι που συλλαμβάνονται και άλλοι που δεν συλλαμβάνονται. Οι αθλητές από τη στιγμή που ο αθλητισμός έγινε εμπόρευμα(ανταλλακτική αξία) και η νίκη όχι ανιδιοτελής σκοπός (αξία χρήσης) αλλά μέσο για την απόκτηση χρημάτων, λειτουργούν δίκην επιχείρησης που αναλαμβάνει υποχρεωτικά τις διακινδυνεύσεις της στο πλαίσιο του ανταγωνισμού της αγοράς! Είναι αστείος ο ισχυρισμός ότι ο Φελπς των οκτώ χρυσών μεταλλίων τη βγάζει με… λουκούλια γεύματα. Όλα τα μετάλλια είναι «βρώμικα». Απλώς οι αθλητές των προηγμένων τεχνολογικά χωρών χρησιμοποιούν νέες ουσίες που δεν ανιχνεύονται(Μάριον Τζόουνς). Τελικά, ακόμη κι αυτοί που… καταριόνται τα ντοπαρισμένα μετάλλια, τα γυρεύουν, όπως οι ξενύχτιδες της Αθήνας τα «βρώμικα» σάντουιτς. Όσο για το φιλοθεάμον κοινό, όλοι γνωρίζουμε αλλά και όλοι ενθουσιαζόμαστε σε σημείο παραφοράς. Γιατί, όπως λέει ο Σλοβένος φιλόσοφος Ζίζεκ οι άνθρωποι «Ξέρουν πολύ καλά πως είναι πραγματικά τα πράγματα, αλλά εξακολουθούν ‘’να το κάνουν’’ ως εάν να μην ήξεραν». Ο σημερινός άνθρωπος γνωρίζει το ψεύδος, αλλά δεν το αποποιείται, αντίθετα το υποδέχεται ως αλήθεια. Συνεπώς, η φενάκη, το αυτοπαραμύθιασμα είναι στοιχείο της ζωής μας. Ακόμη και η αποκάλυψη (η σύλληψη) ντοπαρισμένων αθλητών εκ μέρους της ΔΟΕ και της «Γουάντα» δεν είναι στοιχείο της αλήθειας αλλά του ψεύδους, αφού επιδιώκει να διατηρήσει την ψευδή εντύπωση ότι δήθεν υπάρχουν κανόνες, ότι οι φαρμακοδιεγερμένοι αθλητές είναι η εξαίρεση ενός ηθικού κανονιστικού πλαισίου, το οποίο δήθεν τηρείται απ’ όλους, ότι όλα κινούνται στο πλαίσιο της ευγενούς άμιλλας και της ανιδιοτελούς νίκης, ενώ στην πραγματικότητα τα χρήματα ρέουν πακτωλός! Αυτό το «τάχα», το να κάνουμε δηλαδή «ως εάν» όλα να είναι ηθικά και αγγελικά πλασμένα, ότι υπακούουν σε κανόνες είναι μία αναγκαία ιδεοληψία για την κοινωνική συνοχή των «βλακών», που συνήθως είναι οι «κάτω». Γι’ αυτό στην περίπτωση των ντοπαρισμένων αθλητών, πραγματικά ειλικρινείς είναι εκείνοι που λένε «ζήτω τα βρώμικα μετάλλια»! Όλοι οι άλλοι είναι είτε υποκριτές είτε ιδεοληπτικοί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Γυναικοκτονία: Η ιστορία του όρου

  [   ARTI news   /   Κόσμος   / 15.12.24 ] Στα άρθρα που αφιερώθηκαν για τη δολοφονία της ηθοποιού Marie Trintignant την 1η Αυγούστου 2003 ...