Η βία της απελπισίας αντίβαρο στην αδικία

Πόλεμος στη Συρία. «Πόλεμος» και στην Αθήνα. Η Τουρκία καθίσταται το manu militari του ΝΑΤΟ και έχει τη στήριξη της διεθνούς κοινότητας «κι αυτό είναι διπλωματική επιτυχία» δήλωσε, χθες, ο Γιαλτσίν Ακντογάν σύμβουλος του Τούρκου πρωθυπουργού. Ποιο θα είναι το αντάλλαγμα που θα ζητήσει η Τουρκία γι’ αυτή της την εκδούλευση; Ας ελπίσουμε πως δεν θα αφορά τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Κι αν όμως συμβεί αυτό; Τότε η Τουρκία θα βρει μία Ελλάδα που βρίσκεται στην πιο αδύνατη στιγμή της, όχι μόνο για οικονομικούς αλλά και για ανθρωπιστικούς και κοινωνικούς λόγους. Ήδη η κοινωνική έκρηξη είναι γεγονός. Τα χθεσινά γεγονότα στην Αθήνα καταδεικνύουν πως τα όρια αντοχής των εργαζομένων, που έχουν να πληρωθούν έξι μήνες, έχουν εξαντληθεί. Και σαν να μην φθάνει η ανεργία και η ανέχεια, έρχονται και τα νέα μέτρα που προβλέπεται ότι θα μας σκοτώσουν. Ας μη λυπάται, συνεπώς, ο υπουργός για «τα άκρα» και για τα ιερά και τα όσια, αλλά γι’ αυτούς που δεν έχουν να πάνε γάλα στα παιδιά τους, γι’ αυτούς που δεν έχουν καμία ζωή καθώς τα νέα μέτρα έρχονται να τους δώσουν τη χαριστική βολή. Επίσης, η αντίδραση των καταδικασμένων είναι βέβαιο πως θα είναι ακραία. Τι άλλο, τάχα, θα μπορούσε να είναι, αφού μόνο έτσι μπορούν να διασώσουν την προσωπική τους αξιοπρέπεια. Αλλά αν είναι ακραίες οι διαδηλώσεις αυτών των απελπισμένων εργατών που έχουν τόσο καιρό να πληρωθούν, τότε τι είναι οι λίστες των ληστών; Τι είναι οι λίστες των κλεφτών κι αυτών που τους συγκαλύπτουν; Ποια πρέπει να είναι η αντίδραση του μισθωτού και του συνταξιούχου καθώς και του άνεργου νέου(πάνω από το 54%) σε όλα αυτά τα άκρως προκλητικά που συμβαίνουν εναντίον της κοινωνίας και της πατρίδας; «Άκρα» δεν μπορεί να είναι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι που τους έχουν απομυζήσει τα μνημόνια και οι πολιτικές λιτότητας, χωρίς, μάλιστα, κανένα όφελος της εθνικής οικονομίας, «άκρα» είναι οι γνωστοί «νταβατζήδες» της διαπλοκής οι οποίοι τώρα διαπλέκονται με την τρόικα, χωρίς ίχνος πατριωτισμού, «άκρα» τέλος είναι οι φοροφυγάδες, όσοι τα «έφαγαν» και όσοι τα έστειλαν σε τράπεζες, όπως η HSBC, που ξέπλενε μέχρι και ναρκοδολάρια, ή σε off shores, των περίφημων φορολογικών παραδείσων. Γι’ αυτούς να λυπάστε» κύριε υπουργέ και όχι για τους απελπισμένους. Οι τελευταίοι στην απελπισία τους, το μόνο που ζητούν είναι μία κάποια δικαιοσύνη, η οποία κάποτε επιδιώκεται και με δυναμικό τρόπο. Αυτή η μορφή βίας μπορεί να συνιστά και μία κάποια αποκατάσταση της δικαιοσύνης, όπως έλεγε η Χάνα Άρεντ. Η βία της απελπισίας είναι αντίβαρο στην αδικία. Θα το ξαναπούμε, το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι απολέσουμε την ανθρωπιά μας, την ιδέα του ανθρώπου. Και χωρίς να αισθανόμαστε άνθρωποι, δεν μπορούμε να υπερασπίσουμε ούτε πατρίδα ούτε τα υπόλοιπα ιερά και όσια.