Απαλλαγμένη βαρών

Ο αγαπητικός λόγος ενός ιερωμένου κι απέναντι ο βρώμικος λόγος της βίας και του ρατσισμού. Από εδώ το αρμολόγημα της κοινωνίας με υλικό την ανθρωπιά και τη συμπάθεια κι από κει το διαλυτικό παραλήρημα του μίσους, που εξοστρακίζει ανθρώπινες ψυχές. Ναι, «χαιρετάμε ναζιστικά»( δηλαδή είναι ναζιστές) αλλά «έχουμε καθαρά χέρια», δηλώνει ο αρχηγός, κάνοντας μία ιστορική αφαίρεση. Γιατί τα χέρια που χαιρετούν ναζιστικά μπορεί να μην έκλεψαν αλλά είναι βαμμένα συμβολικά με το αίμα των εκατομμυρίων θυμάτων του ναζισμού, καθώς τον νομιμοποιούν ιστορικά. Είναι, επίσης, ματωμένα από το αίμα της σημερινής βίας τους, εναντίον όσων τολμήσουν να έχουν διαφορετική εθνοτική και φυλετική προέλευση καθώς και όσων έχουν διαφορετική άποψη. Τώρα απειλούν τον μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλο, επειδή τόλμησε να πει ότι ο λόγος του Χριστού δεν είναι συμβατός με το λόγο της Χρυσής Αυγής. Αλλά ο φωτισμένος ιερωμένος δεν εγκαλεί μόνο τη Χ. Α. αλλά και την ιεραρχία της Εκκλησίας, υπενθυμίζοντας το ιστορικά βεβαιωμένο, ότι δηλαδή «η αδιαφορία έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία». Όμως, η Χρυσή Αυγή ενδυναμώνεται όχι μόνο από τη σύνδεση με παραεκκλησιαστικές οργανώσεις αλλά κι από το γεγονός ότι ως παρακρατικός μηχανισμός συνδέεται υπογείως με τον κρατικό μηχανισμό της ΕΛ.ΑΣ. Ενισχύεται, επίσης, από εκείνους που επιχειρούν με φασιστικό και ρατσιστικό λόγο να αντιμετωπίσουν το φασισμό και το ρατσισμό της. Αναφέρομαι, όχι στα αόριστα «άκρα», αλλά σε συγκεκριμένους πολιτικούς, όπως ο Πέτρος Τατσόπουλος, του οποίου ο λόγος είναι ενίοτε ρατσιστικότερος των ρατσιστών που θέλει υποτίθεται να… αντιμετωπίσει. Τι να πεις, όμως, και για τον Θ. Πάγκαλο που αίφνης έπαψε να είναι πολιτικός(εκπομπή ΝΕΤ «στα άκρα»), και αθώος του αίματος χιλιάδων αυτόχειρων και εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, θυμάτων των πολιτικών που υπηρέτησε, είναι έτοιμος, τώρα, να γίνει τιμητής των διεφθαρμένων… πολιτικών; Όψιμος υποστηρικτής του Σαμαρά ο Πάγκαλος, εν αντιθέσει με άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ(τα κατά κόσμον «γνωστά λαμόγια», ή homo pasocus), που βρήκαν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι χαμαιλέοντες αλλάζουν χρώμα, αλλά είναι χαμαιλέοντες. Κι αυτό θεωρείται σύμφωνα με αυτούς που μας έφεραν μέχρι εδώ, δηλαδή στο χάος, πραγματισμός! Αλλά απέναντι σ’ όλους αυτούς τι έχουμε να προτείνουμε; Ποιες είναι οι έσχατες ανακλαστικές αντιστάσεις της ελληνικής κοινωνίας; Ε, λοιπόν αυτές είναι τα δάκρυα και ο ανθρώπινος καθώς και βαθιά πολιτικός λόγος της εφοριακού της Άνδρου, Αναστασίας Σαπουνά. Η κ. Σαπουνά, μιλώντας στο δημοτικό συμβούλιο της Άνδρου με αφορμή την κατάργηση της εφορίας του νησιού και απευθυνόμενη στον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, είπε ότι εκείνος «ποτέ δεν εξυπηρέτησε ένα συνταξιούχο που δεν έχει να πληρώσει» για να καταλάβει τον πόνο των ανθρώπων, για να καταλάβει ότι το κράτος μπορεί να αλλάξει όταν γίνει ανθρώπινο, όταν θα τεθεί στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι των τραπεζών και των ξένων, μεγαλοκαρχαριών επενδυτών. Βέβαια, τότε ο κόσμος δεν θα είναι ένα απέραντο «καζίνο» και το κράτος δεν θα δίνει το δημόσιο χρήμα(το δικό μας χρήμα) για να σώσει τις υπό χρεοκοπία ιδιωτικές τράπεζες, μειώνοντας παράλληλα τους μισθούς και τις συντάξεις, αυξάνοντας τη φορολογία και την ανεργία καθώς και τα λουκέτα στις επιχειρήσεις. «Μπαίνουμε μπροστά για να μείνουνε άνθρωποι και επιχειρήσεις ζωντανοί» λέει η κ. Σαπουνά, περιγράφοντας την πρακτική ενός αντιγραφειοκρατικού κρατικού μηχανισμού, δηλαδή ενός ανθρώπινου κράτους. Όμως, οι δημόσιες υπηρεσίες συγχωνεύονται. Σήμερα οι εφορίες, αύριο τα σχολεία, μεθαύριο τα νοσοκομεία. Πόσο οικονομικό, άραγε, είναι να μεταβαίνει κανείς από την Άνδρο στη Σύρο για ένα χαρτί; Μέσα από τη διαδικασία αυτή, μέσα από τον παραλογισμό, δεν χάνονται μόνο οι άνθρωποι ως πρόσωπα, εξαφανίζεται και η ίδια η Ελλάδα. Η οποία «αποκαθαρμένη» από τους ενοχλητικούς –«διεφθαρμένους»- κατοίκους της, μπορεί να πωληθεί απαλλαγμένη βαρών στους εξωχώριους επενδυτές-αγοραστές της.