Οι ύαινες

Απελπισία για τον άνεργο. Απόγνωση για τον μικρομεσαίο. Και οι δύο θα δεχθούν την επίθεση από τις ύαινες και τα όρνεα που μυρίζουν το θάνατο από μακριά. Οι εισπρακτικές εταιρίες των τραπεζών θα επιφέρουν το τελικό χτύπημα στην αξιοπρέπεια, καθιστώντας τον εξευτελισμό των δυστυχισμένων τέλειο. Υπάλληλοι-τηλεφωνητές επιπίπτουν σε έντιμους και φιλότιμους πολίτες, τσακίζοντάς τους κάθε έννοια και ίχνος τιμής. Οι ίδιοι οι τηλεφωνητές-βασανιστές είναι και οι ίδιοι βασανιζόμενοι, μακροχρόνια άνεργοι, ή νέοι που αδυνατούν να βρουν πρώτη εργασία και καλούνται να αποδείξουν, εργαζόμενοι μάλιστα δοκιμαστικά, ότι αξίζουν την πρόσληψη. Τελικά, αφού τους εκμεταλλευτούν τους διώχνουν. «Θα σας ειδοποιήσουμε για το πότε θα ξανάρθετε», τους λένε. Αλλά δεν τους ειδοποιούν ποτέ. Τότε οι τηλεφωνητές, αυτοί οι απελπισμένοι νέοι της κρίσης, της ανεργίας και του εμπαιγμού, αγριεμένοι και εξευτελισμένοι, εκκενωμένοι από κάθε ντροπή, από κάθε ιερό και όσιο, πηγαίνουν αλλού. Σειρά έχουν τα τηλεπαιχνίδια. Θύματα οι υπερήλικες, γυναίκες και άντρες, στους οποίους τηλεφωνούν, λέγοντας ότι κέρδισαν δήθεν κάποιο δώρο. Και ακολουθεί η ειδοποίηση του ΟΤΕ για τον υπέρογκο λογαριασμό. Ο γέροντας αν δεν πάθει εγκεφαλικό, ή ανακοπή καρδιάς, πληρώνει το ποσό, πηγαίνοντας τη βέρα ή ό,τι άλλο στο ενεχυροδανειστήριο(πλήθος πλέον κι αυτά), αλλιώς χάνει το τηλέφωνό του. Έτσι, μαζί με τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων επελαύνουν και οι απατεώνες, οι γνωστές ύαινες, αυτές που ξεπαστρεύουν τον κόσμο. Στο επίπεδο της μικροεπιχείρησης, βέβαια, το λόγο έχουν οι τοκογλύφοι. Ένας δικάστηκε προχθές στη Θεσσαλονίκη. Για την ακρίβεια, πίσω από κάθε τοκογλύφο υπάρχει ένα ολόκληρο κύκλωμα με μπράβους, εκβιαστές και απαγωγείς. Αυτή είναι η ελληνική κοινωνία της κρίσης, όπου κάποιοι κερδίζουν από τις χαίνουσες πληγές ακόμη και από το θάνατο ανθρώπων. Όμως, οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι τράπεζες, αυτές που δημιούργησαν την κρίση και θα λάβουν, τώρα, επιπλέον 25 δις ευρώ, τα οποία θα πληρώσουμε εμείς(ενώ θα αυξηθεί και το δημόσιο χρέος). Αυτό το ποσό θα το δανείσουν(αν το δανείσουν) στην πραγματική οικονομία, αλλά με πάρα πολύ υψηλά επιτόκια. Άρα, εκτός από τους παράνομους τοκογλύφους, υπάρχουν και οι νόμιμοι, και μάλιστα με τα δικά μας χρήματα. Αυτός ο άνισος κόσμος, αυτή η άδικη οικονομία, αυτή η διαλυμένη κοινωνία δεν είναι δυνατόν να βγει από το τέλμα της σήψης, όταν οι κυρίαρχοι θεσμοί της τρέφονται από τη σηπαλιά. Δεν μπορεί, επίσης, η Γερμανία να μιλάει για τη διεφθαρμένη Ελλάδα, δείχνοντας τον διεφθαρμένο και λησμονώντας τον διαφθορέα. Γιατί διαφθορείς ήταν οι Ζίμενς, ήταν τα λεωφορεία Μαν, ήταν οι μίζες για τα υποβρύχια, ήταν οι επιδοτήσεις για την απόσυρση των προϊόντων στις χωματερές, και πολλά άλλα ακόμη. Είναι υποκριτικό, λοιπόν, να μιλούν οι διαφθορείς για διεφθαρμένους! Γιατί τη διαφθορά τη γεννάει το κυνήγι της υψηλότερης απόδοσης κέρδους και ο αθέμιτος ανταγωνισμός, καθώς και η έλλειψη κανόνων. «Τηρήστε τους κανόνες ρε…» φώναζε το μυθιστορηματικό «θύμα» του Μπέλοου, το οποίο περισσότερο κι από την ήττα εξοργιζόταν από την αδικία. Η ανυπαρξία κανόνων στην κοινωνία, η νεοφιλελεύθερη απορύθμιση στην αγορά, ό,τι οδήγησε στη σημερινή κρίση είναι εδώ. Οι ίδιες «αξίες» που οδήγησαν τις δυτικές κοινωνίες, εν οις και την ελληνική, στην κρίση, εξακολουθούν να ισχύουν. Γι’ αυτό η διαφαινόμενη λύση δεν θα αφορά τη σωτηρία των «κάτω», αλλά την εξαφάνισή τους. Και σε κάθε περίπτωση, το φως στην άκρη του τούνελ δεν είναι πάρα το φως του τρένου της νέας κρίσης που έρχεται καταπάνω μας για ισοπεδώσει ό,τι έχει απομείνει.