Ante portas η κοινωνική έκρηξη

Οι Αμερικανοί παρεμβαίνουν για να μαλακώσουν την Άγκελα Μέρκελ έναντι της Ελλάδας. Στις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον τα τραπεζικά λόμπι πιέζουν για μία πολιτική υπέρ τους. Έτσι, οι τράπεζες μένουν στο απυρόβλητο και κάνουν παιγνίδι με τις πολυεθνικές και τα μεγάλα κεφάλαια μέσω των περίφημων offshore. Ήδη τα βρετανικά hedge funds βρήκαν νέους τόπους επαγγελίας, όπως η Μάλτα. Γενικά, όταν η Μέρκελ δηλώνει πως «όταν δανείζεσαι αναλαμβάνεις υποχρεώσεις», ακόμη και έναντι των τοκογλύφων, είναι γιατί οι τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα εν γένει έχουν πετύχει να επιβάλλουν με τη βοήθεια των συστημικών μέσων μαζικής ενημέρωσης πλανητικής εμβέλειας πως η κρίση οφείλεται στο σύστημα, στους ρυθμιστές, στις κεντρικές τράπεζες, στους υψηλόμισθους εργαζόμενους, στα υπερκαταναλωτικά νοικοκυριά. Εν άλλοις λόγοις φταίνε όλοι οι άλλοι πλην των τραπεζών!
Δεν είναι τυχαίο ότι οι τραπεζίτες και τα στελέχη των τραπεζών που ευθύνονται για την κρίση των ετών 2008 και 2009 επιστρέφουν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σαν μη συνέβη απολύτως τίποτα. Η πιο σκανδαλώδης περίπτωση σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Monde είναι εκείνη της Αντιγόνης Λουδιάδη, του μεγαλοστελέχους της Goldman Sachs που βοήθησε την Ελλάδα να αποκρύψει το έλλειμμα μέσω της δημιουργικής λογιστικής και να της επιτρέψει, έτσι, να εισέλθει στη ζώνη του ευρώ. Η Λουδιάδη σήμερα είναι επικεφαλής μεγάλης ασφαλιστικής εταιρίας.
Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, οι ίδιοι άνθρωποι που δημιούργησαν τα τοξικά ομόλογα και τις διάφορες «φούσκες», βρίσκονται σήμερα επικεφαλείς στους μεγαλύτερους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς. Είναι οι ίδιοι που ξεσπίτωσαν εκατομμύρια νοικοκυριά, που οδήγησαν στην ανεργία εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, χωρίς κανένας απ’ αυτούς να τιμωρηθεί γι’ αυτό ποτέ. Αλλά και να υπήρχε η πολιτική βούληση για να την τιμωρία αυτών των ανθρώπων θα ήταν σχεδόν αδύνατο να συμβεί καθώς κανείς δεν θα μπορούσε να βρει αποδείξεις μέσα σε τόσο σύνθετες χρηματοπιστωτικές ενέργειες.
Πως μπορεί να αλλάξει η επικυριαρχία των τραπεζών; Ασφαλώς με την αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων. Ενδεχομένως, μία άλλη ηγεσία της Γερμανίας με διαφορετική αντίληψη για την οικονομία θα υπηρετούσε τα συμφέροντα των λαών και όχι των τραπεζών. Αυτή τη στιγμή η γερμανική πολιτική καθορίζεται από τα γερμανικά εργοδοτικά και τραπεζικά λόμπι που καθορίζουν τη στάση της κ. Μέρκελ έναντι της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και γενικά των αδυνάτων της Ευρώπης, αγνοώντας ότι οι επιπτώσεις στους τελευταίους θα έχει επιπτώσεις και στη Γερμανία. Παραδόξως, οι ΗΠΑ ακολουθούν λιγότερο σκληρή και νεοφιλελεύθερη πολιτική από τους κάποτε προοδευτικούς Ευρωπαίους. Πάντως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που διακριβώνουν ότι οι λαοί της Ευρώπης που δοκιμάζονται έχουν αγγίξει τα ακραία όρια της αντοχής τους και το ενδεχόμενο μιας κοινωνικής έκρηξης είναι προ των πυλών.