Αναδιάρθρωση ή κατάρρευση

Η ευρωζώνη κινδυνεύει να διαλυθεί. Την κατάρρευσή της προλέγουν ήδη οι γκουρού-αναλυτές αλλά και χρηματιστές δίκην αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Ήδη, μετά την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία, οι περίφημες αγορές με αιχμή του δόρατος τους οίκους αξιολόγησης «χτυπούν» τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης, τη Γαλλία. Το ίδιο θα συμβεί και με τους Γερμανούς. Έτσι η γερμανική κεντρική τράπεζα(Deutsce Bank), εκτός από το ότι θεωρεί την Ελλάδα χρεοκοπημένη, εκτιμά ότι τα προβλήματα της Ελλάδας και της Πορτογαλίας προϊδεάζουν για τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ. Λησμονούν την ίδια τη Γερμανία. Σε γενικές, γραμμές ο οικονομικός πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή αφορά τόσο την αντίθεση Βορρά-Νότου όσο και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό του Βορρά(ΗΠΑ-Γερμανία).
Το στοίχημα, πάντως, για τους κερδοσκόπους του «δείπνου του Μανχάταν» παραμένει η εξαφάνιση του ευρώ, αφού αυτό δεν μπορεί να υπάρχει επί μακρόν χωρίς την χρηματοπιστωτική αλληλεγγύη των χωρών της ευρωζώνης. Συνεπώς, για τη σωτηρία δεν αρκεί η άμυνα στην κερδοσκοπία. Τι πρέπει τότε να γίνει; Σύμφωνα με το μανιφέστο των «economistes atterres» στη Γαλλία απαιτείται μεγαλύτερη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών της ευρωζώνης και μικρότερη εξουσία στις αγορές. Προτείνονται δε δύο στρατηγικές για την αποφυγή της κατάρρευσης του ευρώ: Η πρώτη συνίσταται στην «εγγύηση του δημόσιου χρέους» των χωρών-μελών της ευρωζώνης και η εξίσωση των επιτοκίων δανεισμού των χωρών του Νότου με τα επιτόκια των δανείων του Βορρά, δηλαδή στο 3%. Αυτό μπορεί να συνοδευτεί από μέτρα, όπως ο απευθείας δανεισμός των κρατών-μελών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με χαμηλό επιτόκιο έτσι ώστε να αποσείσουν τη μέγγενη των «αγορών», δηλαδή των τραπεζών, που δανείζονται από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1% και αγοράζουν κρατικά ομόλογα με το τοκογλυφικό επιτόκιο του 5,8%! Επίσης, οι χώρες της ευρωζώνης να δύνανται να εγγυηθούν το χρέος καθενός άλλου κράτους. Επίσης, να μειωθούν τα υπέρογκα επιτόκια δανεισμού χωρών, όπως η Ελλάδα, που αναγκάσθηκαν τα δεχτούν λόγω της επείγουσας οικονομικής τους δυσχέρειας σε κατάσταση κρίσης. Η δεύτερη στρατηγική, τέλος, δεν είναι παρά η περίφημη αναδιάρθρωση του χρέους, ήτοι η άμεση μείωση του.
Το παραπάνω μανιφέστο έχει υπογραφεί από 2.780 οικονομολόγους αλλά και σημαίνοντες Γάλλους πολίτες, καταδεικνύοντας ότι στην Ευρώπη υπάρχει έτοιμο το έδαφος για μία πολιτική υπέρ των αδύνατων χωρών, που οφείλουν να το εκμεταλλευθούν και να το καλλεργήσουν.