Φταίμε όλοι!!!

«Φταίμε όλοι», το είπε ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης στο «Μέγκα». «Φταίμε όλοι» το έλεγε επί ώρες κάποιος και στο Σκάι. Όχι το τραγούδι «σε λίγο θα μας πούνε και μαλάκ..» δεν το είχαν. Γιατί είμαστε ήδη «μ…..», εδώ και καιρό. Τελικά, μετά την τρομοκρατία της οικονομικής καταστροφής έρχεται η εμβολή της ενοχής. Η τελευταία θα γίνει στη συνέχεια «συνείδηση», αυτό το ψυχομάχαιρο του ελέγχου, που μπήγουν πρώτα οι γονείς και μετά η ίδια η κοινωνία. Η τηλεόραση, η κοινή γνώμη, το δικαστήριο, η επιχειρηματικότητα που αντλεί κέρδος από το σόου της τηλεοπτικής βίας, και τώρα οι πολιτικοί ταγοί δεν κάνουν τίποτ’ άλλο παρά να στρίβουν συνεχώς αυτό το διεστραμμένο μαχαίρι της ενοχής.
Ποιος φταίει για την ακρίβεια, για την αύξηση των τιμών των τροφίμων και των αγροτικών προϊόντων; Ποιος ευθύνεται για την τερατώδη αύξηση του πετρελαίου(τη θυμάται κανείς;), που δεν είχε καμία σχέση με την δήθεν αυξημένη ζήτηση; Ποια είναι η αιτία για την ασύστολη αισχροκέρδεια; Που πήγαν τα λεφτά του δημοσιονομικού ελλείμματος; Όλοι τα φάγαμε; Όλοι φταίμε; Και οι άνεργοι; Και οι φτωχοί-ένας στους πέντε; Όλοι ευθυνόμαστε για τα καρτέλ, για το νεοφιλελευθερισμό και την περίφημη ελεύθερη αγορά, που δήθεν αυτορρυθμίζεται; Εμείς φταίμε για όλα αυτά; Εμείς οι αδιάφοροι καταναλωτές, οι ανενημέρωτοι μισθωτοί και συνταξιούχοι, ο αγρότης που δέχεται και ανέχεται τους εκβιασμούς; Βέβαια, φταίει και το κράτος, που δεν έχει ελεγκτικούς μηχανισμούς, φταίει και η κυβέρνηση. Αυτά διατείνονται εκείνοι που πριν λίγο ήθελαν ένα όλο και λιγότερο, ή ακόμη και την εξαφάνιση του κράτους, αφού η αγορά μπορούσε κατά τη γνώμη τους να αυτορυθμίζεται μέσω του ανταγωνισμού. Τώρα, όμως, που οι ιδεοληψίες αυτές κατέρρευσαν, δεν φταίνε οι ίδιοι που τις εξέθρεψαν, δεν φταίνε μόνο αυτοί που με μένος «λύκου» ξεχύθηκαν για «αίμα» στην αγορά, αλλά και τα πρόβατα, δηλαδή όλοι άλλοι, οι «κάτω», οι φτωχοί; Πως γίνεται να φταίνε και οι λύκοι και οι αμνοί; Μήπως τελικά, η εκμετάλλευση, η συσσώρευση κέρδους είναι αποτέλεσμα κάποιων παλιοχαρακτήρων, που είναι τόσο προκλητικά… άξιοι εκμετάλλευσης, που αναγκάζουν κάποιους άλλους… ευγενείς κατά τα άλλα ανθρώπους να γίνουν με το ζόρι και βαριά καρδιά εκμεταλλευτές! Γι’ αυτό μην αγανακτείτε και σκούζετε όσοι πεινάτε, εσείς φταίτε που πεινάτε, αφού αποκτήσατε την κακή συνήθεια να τρώτε δυο φορές τη μέρα και όχι μία. Αυτά μας λένε, τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού, οι αντικρατιστές που αίφνης ανακάλυψαν το κράτος, οι οπαδοί της ασύδοτης αγοράς και του ανταγωνισμού, που εξαφάνισαν τον ανταγωνισμό με τα καρτέλ τους αλλά και τους ίδιους τους καταναλωτές. Τώρα μεταθέτουν την ευθύνη στους «κάτω», ενσπείροντας την ενοχή στα θύματα! Σε λίγο οι στρεψοδίκες σοφιστές θα πουν ότι η πείνα και ο λιμός είναι η τιμωρία του Θεού για τα αμαρτήματά μας.

Εφήμερα
«Θα χρειαστεί χρόνος για να πείσουμε τις αγορές». Τάδε έφη ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Γιατί θα χρειαστεί χρόνος; Διότι ο ίδιος ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε οργιάσει γυρνώντας όλα τα διεθνή μίντια και καταγγέλλοντας την κυβέρνηση της ΝΔ ότι οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή. Τώρα «ξαναγυρνάει» στα παγκοσμίου εμβέλειας μέσα ενημέρωσης –μαζί με τον πρωθυπουργό- για να τα πείσει ότι η ελληνική οικονομία δεν οδεύει προς την καταστροφή. Μήπως ο κύριος υπουργός έχει κοστίσει ήδη πολλά στη χώρα και πρέπει να αντικατασταθεί; Λέμε, μήπως;

Αν συντονιστεί ποτέ η κυβέρνηση να μας το πείτε κι εμάς. Και να φανταστεί κανείς ότι έχει έναν ολόκληρο αντιπρόεδρο, τον Πάγκαλο, αρμόδιο για να συντονίζει. Για την ακρίβεια, ενώ όλοι μιλούσαν για την εθελουσία στον ΟΛΠ που ανακοίνωσε ο κ. Γ. Ανωμερίτης, (ανακολουθία κι αυτή σε σχέση με τα προεκλογικά), καταφθάνει στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος, λέγοντας ότι δεν υπάρχουν χρήματα για την «εθελουσία». Και διερωτώνται οι Έλληνες πολίτες, καλά δεν μιλιούνται εκεί στο ΠΑΣΟΚ ώστε να συνεννοούνται στοιχειωδώς;

Οικονομία και στα γραφεία του ΕΟΤ. Πολλά γραφεία στο εξωτερικό κλείνουν. Και αναρωτιέται ο καθένας, αν έχει κάτι η Ελλάδα προς πώληση, αυτό είναι ο τουρισμός. Πολλοί χαρακτηρίζουν τον τουρισμό ως τη «βαριά μας βιομηχανία». Αν συμπεριφερόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο στη βαριά μας βιομηχανία που θα στηρίξουμε την ανάπτυξή μας;

Συμφωνία γιοκ στην Κοπεγχάγη. Οι πλούσιες χώρες σκέφτονται περισσότερο το κέρδος παρά τη σωτηρία του πλανήτη. Για την ακρίβεια τα όποια μέτρα τα μετακυλύουν στις φτωχές χώρες. Όμως εδώ έχουμε και την πρώτη μεγάλη σύγκρουση ΗΠΑ και Κίνας, με τις πρώτες να ζητούν από τη δεύτερη να δεχτεί την τοποθέτηση δυτικών ελεγκτών της ρύπανσης. Αυτό μας θυμίζει τους ελεγκτές στο Ιράκ που αναζητούσαν τα όπλα μαζική καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν. Σημειωτέον ότι οι ΗΠΑ είναι οι πρώτες σε ποσοστό ρύπανσης παγκοσμίως. Αλλά είπαμε, δεν κοιτάμε τα δικά μας αλλά των άλλων. Είδες ο Ομπάμα;