Πόλεμος φονταμενταλισμών. Πόλεμος απόλυτων αληθειών. Από εδώ οι νεαροί που πυρπολούν με καύσιμο την απόλυτη αλήθεια τους. Από εκεί ο έμπλεος αρχολάγνου πάθους και φανατισμού κ. Χρυσοχοΐδης με την αστυνομία του που βγάζει το άχτι της libido dominandi του, συλλαμβάνοντας προληπτικά και σαπίζοντας στο ξύλο δίκαιους και άδικους στο όνομα της δικής του απόλυτης αλήθειας. Και οι μεν και οι δε πιστεύουν στη δική τους αλήθεια με το πάθος φονταμενταλιστών πουριτανών της Κου Κλουξ Κλαν ή φονταμενταλιστών μουσουλμάνων της Αλ Κάιντα. Και οι δύο στο όνομα της καθαγιασμένης αλήθειας τους εγκληματούν. Εγκληματούν οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως αντιεξουσιαστές, όταν προπηλακίζουν και βιαιοπραγούν εναντίον συγγραφέων, όταν καίνε βιβλιοθήκες, όταν καταστρέφουν με τυφλή μανία. Εγκληματεί κι ο Υπουργός Προστασίας με την αστυνομία του όταν συλλαμβάνει δίκαιους υπό το κάλυμμα της αντισυνταγματικής «προσαγωγής». Τελικά και οι δύο πλευρές είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, του ίδιου ηθικού μανιχαϊσμού. Κανείς τους δεν αναγνωρίζει την αλήθεια του άλλου και συνεπώς τη σχετικότητα της δικής του αλήθειας, κανείς μες στην απολυτότητά του δεν αισθάνεται ένοχος, κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη να αποδώσει μια κάποια δικαιοσύνη στον αντίπαλο, αναγκαία προϋπόθεση για μία μελλοντική συμφιλίωση. Ο καθένας είναι ενσαρκωτής του απόλυτου καλού και ο άλλος είναι το απόλυτο κακό. Μ’ αυτή την πίστη τρέφεται ο εκατέρωθεν αυταρχισμός, που όταν ξεπερνάει ένα ορισμένο όριο γίνεται φασισμός. Ο αδιάφθορος θα δει μες την αυθεντία της πίστης του όλους όσους δεν ταυτίζονται μαζί του ως εν δυνάμει διεφθαρμένους. Ο «ήρωας» αντιεξουσιαστής θα δει όλους τους άλλους, τους μη δικούς του ως δειλά, φασιστικά σκουλήκια, που πρέπει να φύγουν από το χώρο της ιδεολογικής του καθαρότητας. Οι μεγεθυντικοί φακοί της πίστης στην απόλυτη αλήθεια, από την άλλη πλευρά, θα καταστήσουν τον εγκατεστημένο και στο πιο μικρό οφίκιο ένα μικρό Βοναπάρτη, όπως ο υπουργός Προστασίας, και η κοινωνία θα χωρισθεί σε τρομοκράτες και τρομοκρατούμενους. Η τρομοκρατία μάλιστα υπηρετείται το ίδιο καλά τόσο από τις αυθεντίες του κυνισμού (του άλλου πόλου του εκκρεμούς: της Απόλυτης Σχετικοποίησης-απροσδιοριστίας) όσο και από τις αυθεντίες της μανιχαϊκής ηθικής, που δημηγορούν από τον τηλεοπτικό άμβωνα, δραματοποιώντας το «καλό και το κακό» και οδηγώντας την κοινή γνώμη σε όλο και πιο συντηρητική κατεύθυνση. Γι’ αυτό ο τελικός νικητής της σύγκρουσης θα είναι ο… αντιεξουσιαστής -σύμφωνα με τον εγελιανό «αντιθετικό προσδιορισμό» αλλά και τη ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου- Μ. Χρυσοχοΐδης. Η συμπεριφορά του τελευταίου έχει εξηγηθεί εδώ και αιώνες από τον Σαίξπηρ που μιλούσε για τον τρόμο, τον πανικό των κυβερνώντων μη χάσουν την εξουσία που κέρδισαν, και η οποία τους παρακινεί αναπότρεπτα στην καταπίεση, στην τρομοκρατία, στην τυραννία, στο έγκλημα(Πλωρίτης).
Εφήμερα
Η Liberation και πολλές άλλες εφημερίδες σε όλο τον πλανήτη πήραν ακαριαία τη φράση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου ότι το δημοσιονομικό αδιέξοδο «απειλεί την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας» και την έκαναν παντιέρα, γράφοντας ότι «Η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα χρεοκοπίας». Για να αποδειχθεί ότι για μία ακόμα φορά βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Αλλά τι θέλει να πει ο κ. Παπανδρέου; Ποιος επιτίθεται στη χώρα; Γιατί τα «μασάει»; Μήπως πριν τη σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αποφάσιζαν οι ελληνικές κυβερνήσεις για την οικονομική πολιτική της χώρας; Αν αυτό πίστευε ο πρωθυπουργός της χώρας, τότε δυστυχώς ηπατάτο οικτρά!
Τι δεν μας λέει ο Τύπος και η τηλοψία για τη διάσκεψη της Κοπεγχάγης; Κανείς δεν μιλά για τη σύγκρουση μεταξύ των χωρών του Βορρά και των χωρών του Νότου αλλά και μεταξύ των χωρών του Βορρά σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Για μία ακόμη φορά οι «μεγάλοι» ρίχνουν τα βάρη στους φτωχούς. Πάντως, στο γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι France 4 προβλήθηκε χθες βράδυ ένα ντοκιμαντέρ του Paul Moreira που καταγράφει τις πιέσεις του αμερικάνικου πετρελαϊκού λόμπι ώστε να μη ληφθούν μέτρα μετριασμού των εκπομπών αερίων ρύπων. Να σημειωθεί ότι η πετρελαϊκή βιομηχανία ευθύνεται για το 30% των εκπομπών αερίων ρύπων. Σε πολύ μεγάλα ποσοστά ανέρχονται και οι εκπομπές της αυτοκινητοβιομηχανίας και των εργοστασίων λιγνίτη.
Φαίνεται ότι έχει γίνει χριστουγεννιάτικο έθιμο να γιορτάζουμε μέσα στα σκουπίδια. Ίσως αυτό μας αξίζει, τόσο βρομιάρηδες που είμαστε. Δεν μας απομένει παρά να στολίζουμε τα χριστουγεννιάτικα δέντρα με σκουπίδια. Κι αυτό όταν στην Κοπεγχάγη συζητούν για το περιβάλλον!
Για μία ακόμη φορά την κρίση θα την πληρώσουμε τα συνήθη θύματα. Οι νεοφιλελεύθεροι των Βρυξελλών μας θέλουν είλωτες εφ’ όρου ζωής. Μόνο ο θάνατος θα μας ξεκουράσει, όπως έλεγε εκείνη η καθαρίστρια σε σημείωμα που διέσωσε ο Κέυνς: «Μη λυπάστε για μένα που πέθανα, τώρα θα ξεκουραστώ…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου