Το κράτος προστατεύει τους "πάνω"

Στη Μανωλάδα οι μπράβοι των δουλοκτητών της φράουλας επιτέθηκαν σ’ έναν δημοσιογράφο κι έναν φωτορεπόρτερ. Είναι η 20η Απριλίου 2011. Κρατάει, συνεπώς, πολλά χρόνια η ντροπή της εργοδοτικής μαφίας των δουλοκτητών. Δύο χρόνια μετά, ο «κοινωνικός αυτοματισμός» των εγχώριων ανέργων, η Κου Κλουξ Κλαν, που εδώ αποκαλείται Χρυσή Αυγής, και η εργοδοτική μαφία προστατευμένη με χίλια "δίκτυα" με τον κρατικό μηχανισμό και το πολιτικό σύστημα είναι εδώ για να φωνάξουν "ζήτω η δουλεία"! Βλέπω τους γιους και τις θυγατέρες των ανέστιων, των πεινασμένων και των άνεργων του 1930 να πολιορκούν μετά από 83 χρόνια και πάλι τη ζωή, εκεί όπου αυτή εξακολουθεί να καρπίζει. Έρχονται από παντού. Πάνε παντού. Κι απέναντι οι θεατές, εμείς, οι δήθεν συμπάσχοντες με τα πάθη τους, να θεωρούμε πως ό,τι βλέπουμε δεν είναι παρά μία ακόμη τηλεοπτική παράσταση, ένα χάπενινγκ, μία προσομοίωση, ένα θεατρικό παιγνίδι, όπου το δράμα των ηθοποιών θα λάβει τέλος με το τέλος του έργου, μόλις τελειώσουν οι ειδήσεις. Γι’ αυτό τα δάκρυα και τα αισθήματα διαρκούν όσο και τα στημένα χειροκροτήματα που επιτάσσει ο τηλεοπτικός «εμψυχωτής». Αλλά, σήμερα, λέω να δώσω το λόγο και στους φοιτητές, σ’ εκείνους που καλούνται να υποβάλλουν για πρώτη φορά τη φορολογική τους δήλωση. Όχι, στους προνομιούχους που έχουν κληρονομήσει ένα σπίτι ή ένα μαγαζί και εισπράττουν τα ενοίκια. Γι’ αυτούς προβλέφθηκε, εντέλει, να υπολογίζεται το εισόδημά τους σε αυτό των γονέων τους. Αντιθέτως, για τους φτωχούς φοιτητές, αυτούς που δεν έχουν απολύτως κανένα εισόδημα και οι οποίοι αναγκάζονται να εργαστούν για να σπουδάσουν, αυτοί θα φορολογηθούν με τεκμήριο 3000 ευρώ ακόμα κι όταν έχουν εισπράξει μόνο 10 ευρώ. Επιπλέον ο εργαζόμενος φοιτητής θα πάψει να είναι προστατευόμενο μέλος και δεν θα υπάρχει έκπτωση στο εισόδημα των γονέων. Κατ’ αυτό τον τρόπο είναι προφανές ότι τιμωρούνται οι μη έχοντες, οι αδύναμες εισοδηματικά κοινωνικές κατηγορίες, ενώ ευνοούνται οι έχοντες. Και διερωτάται κανείς, γιατί; Ας μας απαντήσει κάποιος. Αλλά και για τις αυξήσεις της ΔΕΗ έχουμε να πούμε. Πολύ περισσότερο όταν από τον Ιούλιο θα έχουμε απελευθέρωση των τιμών. Γιατί τάχα; Μήπως έχουμε άλλους παρόχους ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα έτσι ώστε από τον ανταγωνισμό να προκύψει φθηνότερη τιμή για τους καταναλωτές; Όχι βέβαια. Αλλά δεν είναι μόνο τα νοικοκυριά που επιβαρύνονται είναι και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες θα αναγκαστούν να μετακυλύσουν στις τιμές των προϊόντων τους τις αυξήσεις. Αυτό δεν το βλέπει η τρόικα και ο κ. Τόμσεν, ο οποίος διαπορούσε στο συνέδριο του Economist γιατί δεν μειώνονται οι τιμές; Επίσης, ακούμε ότι θα προστατευθούν οι «ενήμεροι δανειολήπτες». Για τους «κόκκινους», γι’ αυτούς που αδυνατούν να ανταποκριθούν καθώς έχουν χάσει τα μαγαζιά τους, τις δουλειές τους και τα σπίτια τους, τι θα γίνει; Η προσφυγή στη δικαιοσύνη και το νόμο Κατσέλη είναι μία διέξοδος, όμως οι υποθέσεις είναι πλέον πολλές χιλιάδες και ο χρόνος εκδίκασης καθυστερεί πάρα πολύ. Ακούω, επιπροσθέτως, για την καινούργια «φάμπρικα» φροντιστηρίων που έχει ξεκινήσει και αφορά στην «Αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων». Η νέα «βιομηχανία» βασίζεται στα μαθήματα που θα κληθεί να εξεταστεί ο δημόσιος υπάλληλος και τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την εργασία του. Ποιος άραγε έκανε την επιλογή των μαθημάτων; Αλλά η ευήθεια –ή μήπως η σκοπιμότητα;- δεν ενδημεί μόνο στην Ελλάδα, είναι πλανητική. Πληροφορούμαστε, λοιπόν, ότι δεν ήταν μόνο ο «πολλαπλασιαστής του ΔΝΤ» λάθος αλλά και οι υπολογισμοί των οικονομολόγων Ρόγκορ και Ράινχαρτ στους οποίους βασίσθηκε η πολιτική της άγριας λιτότητας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς αυτούς τα ελλείμματα γίνονται επικίνδυνα όταν το δημόσιο χρέος ξεπεράσει το 90% του ΑΕΠ. Για την ακρίβεια, οδηγούν σε αρνητική ανάπτυξη –0,1%. Και έρχονται τώρα τρεις καθηγητές από το πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης για να πουν ότι έκαναν λάθος οι πρώτοι και πως η ανάπτυξη με πάνω από 90% χρέος είναι 2,2% και όχι –0,1% του ΑΕΠ! Ποιος αληθεύει; Κανείς. Οι ασκούμενες οικονομικές πολιτικές βασίζονται σε συμφέροντα και όχι στους υπολογισμούς –λανθασμένους ή ορθούς- του τάδε ή του δείνα οικονομολόγου. Δεν υφίσταται συνεπώς αβελτηρία και αυτισμός της εξουσίας μόνο συμφέροντα και σκοπιμότητα. Όλα τ’ άλλα είναι εμπαιγμός.