Πόλεμος ζωτικών χώρων

Την ώρα που η Ευρώπη ταλανίζεται από την πολιτική λιτότητας, που επιβάλλει το Βερολίνο, στην κορεατική χερσόνησο λαμβάνει χώρα μία αναμέτρηση γιγάντων. Παραδόξως, οι δύο μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη, οι ΗΠΑ και η Κίνα, ενώ αλληλοεξαρτώνται, συγχρόνως συγκρούονται. Η αμερικανική ανάπτυξη ως γνωστόν στηρίζεται στα τεράστια κινέζικα αποθέματα ρευστότητας και στην αγορά εκ μέρους της Κίνας των αμερικανικών ομολόγων. Παρόλα αυτά, οι δύο μεγάλες δυνάμεις συγκρούονται στην Αφρική και τώρα στην Κορέα. Έχουμε συνεπώς, μία οικονομική (ειρηνική) σύγκρουση που τώρα τείνει να γίνει «θερμή» λόγω του πυρηνικού οπλοστασίου της Βόρειας Κορέας. Κι αυτό γιατί οι ΗΠΑ επιχειρούν να μειώσουν τον μείζονα ζωτικό χώρο της Κίνας. Με άλλα λόγια, ο πόλεμος πριν γίνει «θερμός» είναι «ειρηνικός». Η αμφισβήτηση της πλανητικής ηγεμονίας των ΗΠΑ από την Κίνα δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι η δεύτερη νικά τις πρώτες κατά μέτωπο, αλλά ότι συγκροτεί βαθμηδόν γύρω της έναν μείζονα χώρο, απαγορεύοντας στην πλανητική ηγεμονική Δύναμη (τις ΗΠΑ εν προκειμένω) να επεμβαίνει με οιονδήποτε τρόπο στον χώρο αυτό. Αυτός είναι ο λεγόμενος «ειρηνικός πόλεμος». Αλλά γιατί οι ΗΠΑ «ρίχνουν λάδι στη φωτιά» όπως τις κατηγορούν οι κινέζοι; Ο αναπροσανατολισμός του αμυντικού δόγματος της Ουάσινγκτον προς την Ασία και τον Ειρηνικό Ωκεανό επιβεβαιώνει όσους υποστήριζαν πως η Αμερική ρίχνει στο τραπέζι το δικό της ισχυρό χαρτί, δηλαδή τη στρατιωτική της υπεροπλία, έναντι της οικονομικής υπεροχής της Κίνας. Τι σημαίνει η αλλαγή αυτή για την Ευρώπη και την Ελλάδα; Ότι τόσο η Ευρώπη όσο και η Ελλάδα πρέπει να υπολογίζουν λιγότερο στους Αμερικανούς σε ό,τι αφορά την ασφάλειά τους. Ο αμυντικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ θα μειωθεί λόγω κρίσης κατά 450 δις δολάρια στα επόμενα 10 χρόνια, γεγονός που θα έχει ως συνέπεια την υποχρέωση των Ευρωπαίων να αγοράσουν ακόμα και τους πυραύλους SM3 της περίφημης αντιπυραυλικής ομπρέλας. Τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο για την Ελλάδα, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες στην προσπάθειά τους να βρουν εταίρους σε ολόκληρο τον κόσμο -προκειμένου να μοιραστούν κέρδη και κυρίως ζημίες- θα στηριχθούν περισσότερο στην Τουρκία παρά στην Ελλάδα. Για να επανέλθουμε στο νέο αμερικανικό αμυντικό δόγμα, οι ΗΠΑ δεν θα μπορούν πλέον να διεξάγουν μακροχρόνιους πολέμους τύπου Ιράκ και Αφγανιστάν, γι’ αυτό θα μοιράζονται το κόστος με τοπικούς συμμάχους. Στην Ασία, όπου βρίσκεται το νέο κέντρο βάρους της αμερικανικής αμυντικής στρατηγικής, οι σύμμαχοι των ΗΠΑ είναι η Ινδία, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία και η Ταϊβάν και αντίπαλος η Κίνα και δευτερευόντως το Ιράν. Άραγε, όλα αυτά προοιωνίζονται ένα νέο Παγκόσμιο Πόλεμο; Για την ώρα ο πόλεμος είναι μία απειλή(μία μόνιμη «κατάσταση ανάγκης») που επικρέμαται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των λαών, κρατώντας τους ανίκανους να προβούν σε οποιαδήποτε αντίδραση. Μη λησμονούμε ότι και ο οικονομικός ναζισμός των Γερμανών βασίζεται σ’ αυτή τη διαρκή «κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Συνεπώς δεν έχουμε ούτε ειρήνη ούτε πόλεμο. Ή αλλιώς, έχουμε και ειρήνη και πόλεμο. Τα δύο αντίθετα συνυπάρχουν, όπως και οι δύο μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη, οι ΗΠΑ και η Κίνα, αλληλοεξαρτώνται και συγχρόνως συγκρούονται. Σ’ αυτό το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο, η ελληνική πολιτική ελίτ, δυστυχώς σκέφτεται μόνο τις «καρέκλες» της.