Ο φασισμός εκκολάπτεται

Άνοιξη κι ανοίγει η φύση, αλλά οι ψυχές παραμένουν περίκλειστες. Ο φόβος της ανεργίας κι ο τρόμος του άλλου δεν έχουν τρόπο να εκτονωθούν ειμή μόνο με ενδορήξεις-αυτοπυρπολήσεις και άλματα στο κενό- ή μ’ εκείνη τη βία που εξωτερικεύεται, που γίνεται φονικό για μία κουβέντα, για μια θέση πάρκινγκ! Ένας κόσμος που έχει χάσει στην ελπίδα του στον ορθό λόγο και καταφεύγει στη μεταφυσική για να εξηγήσει τη δραματική κατάστασή του, μετεωριζόμενος σαν καντήλι του Αγίου Όρους ή σαν τρόφιμος ψυχιατρείου. Και λες, δεν έχει πια οδό; Κι αν έχει, με ποιους θα διοδεύσεις; Πώς μπορείς να ανταποκριθείς στο κέλευσμα του ποιητή που μας μηνά από τα ερέβη «Ξελασπώστε το μέλλον»; Ποιο μέλλον τάχα; Δεν ακούς τη βοή που έρχεται από την κορεατική χερσόνησο; Δεν ακούς, μόνο κορυβαντιείς χορεύοντας για το θάνατο μιας πεθαμένης από καιρό, της Μ. Θάτσερ, χωρίς να βλέπεις το δικό σου χαμό. Ούτε βλέπεις εκείνους που είναι υπεύθυνοι για το χάλι μας και τώρα εμφανίζονται κατήγοροι, πάντα στον αφρό, ότι δήθεν αυτοί «τάλεγαν από καιρό»! Μιλώ για τους ένθερμους υποστηρικτές του Γιώργου Παπανδρέου, που τώρα τον ψέγουν ότι παραμένει «ασυνείδητος, ήσυχος και ευτυχής». Όταν «έτρωγαν» στα πρυτανεία επί της «βασιλείας» του, όλα ήταν καλά καμωμένα. Τώρα με βάρκα τον ψόγο ετοιμάζονται να κάνουν ρεσάλτο σ’ άλλο καράβι για να ξανακυβερνήσουν. Κι αυτός ο λαός, ως το μεδούλι διεφθαρμένος από κολακεία και πελατειακή λογική, μένει καθηλωμένος στον καναπέ του, όταν ακόμα και οι κατάδικοι του Γκουαντάναμο εξεγείρονται. Και τι θ’ απογίνει τώρα; Τι θ’ απομείνει από την Ελλάδα και τους Έλληνες; Τίποτα. Θα έχουμε την τύχη του γάιδαρου του Χότζα. Ο τελευταίος ως γνωστόν άφηνε νηστικό το γάιδαρό του προκειμένου να κάνει οικονομία και όταν εκείνος πέθανε από την πείνα μονολόγησε «τι κρίμα, πέθανε εκεί που είχε αρχίσει να συνηθίζει χωρίς φαγητό»! Θα χαθούμε όταν θ’ αρχίσουμε να συνηθίζουμε! Η Ελλάδα οδηγείται στο θάνατο μέσω της λιτότητας. Και η Γερμανία αντί να βοηθά σκέφτεται το ίδιον όφελος. Αυτό, μάλιστα, συμβαίνει σ’ ένα περιβάλλον όπου οι πυλώνες της δημοκρατίας γκρεμίζονται, καθώς η ελευθερία στην έκφραση παύει να υφίσταται. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα βίντεο που αναρτήθηκε στον επίσημο ιστότοπο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τίτλο «Η ελευθερία της έκφρασης είναι γεγονός στην ΕΕ» και στο πλαίσιο της καμπάνιας για το «Ευρωπαϊκό έτος των πολιτών» κατέβηκε πάραυτα γιατί σατίριζε την Άγκελα Μέρκελ με τον τρόπο των ευρωπαίων του νότου. Η Ευρώπη, συνεπώς, δεν είναι δημοκρατική, αλλά ούτε είναι ακόμα είναι φασιστική. Όμως, ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών ελίτ και των πληθυσμών των ευρωπαϊκών χωρών είναι πρόθυμο να δεχθεί το φασισμό ως λύση. Θα αφήσουμε αυτό να συμβεί;