Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Ιρλανδία κι ακολουθεί η Πορτογαλία και η Ισπανία. Οι «χώρες-γουρούνια»(PIGEs) της ΕΕ εισέρχονται μία μία στην πρέσα των «αγορών». Η Ευρώπη φλέγεται από παντού. Απ’ έξω επιτίθενται οι σταυροφόροι της Γουόλ Στρητ και των τραπεζών. Από μέσα τα θύματα, οι άνεργοι, οι αποκλεισμένοι, οι ηλικιωμένοι αλλά και οι νέοι που αρνούνται να χαθούν μ’ ένα σπασμό και αντιδρούν. Στη Βρετανία οι φοιτητές με πρωτοφανή για τη χώρα δυναμικό τρόπο διαμαρτύρονται, καταλαμβάνοντας πανεπιστήμια και δημόσια κτίρια. Το ίδιο και στο Μιλάνο, τη Μπολόνια, το Παλέρμο. Όμορφοι νέοι και νέες διεκδικούν τη ζωή και τα όνειρά τους στο δρόμο. «Όλη η χώρα να κατέβει στο δρόμο» είναι το σύνθημα και στην Ιρλανδία για τη σημερινή μεγαλειώδη αντίδραση των συμπατριωτών του Τζόυς στο δικό τους Μνημόνιο. Μόνο στην Ελλάδα οι αντιδράσεις είναι ισχνές. Όλα εδώ τα πλακώνει η φοβέρα που σκορπίζουν παντού τα χειραγωγημένα μέσα ενημέρωσης. Ο φόβος έχει ενοφθαλμιστεί στα πάντα. Ζόφος παντού. Κάποιοι, όμως, πλανώνται ότι αυτοί θα τη γλιτώσουν. Όπως εκείνος ο σοσιαλιστής Θαπατέρο που λέει ότι «Η Ισπανία δεν είναι Ιρλανδία». Το ίδιο έλεγαν και οι Ιρλανδοί πριν(«Εμείς δεν είμαστε Ελλάδα»). Το ίδιο νομίζει και η βαλλόμενη ακόμη κι από τους συμπατριώτες Α. Μέρκελ, ακόμη κι από τον ανεκδιήγητο Μπαρόζο. Ώσπου η Ευρώπη να σωριασθεί σε ερείπια, μέχρι να μην απομείνει τίποτα από τον ιστό των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Μέχρι οι «αγορές» να επιβληθούν πλήρως. Αλλά, επιτέλους, ποιες είναι αυτές οι αγορές που είναι πάνω από τη λογική και το παράλογο, από τη φυσική και τη μεταφυσική; Που κινούνται δηλαδή με νιτσεϊκό τρόπο πέρα από το δίκαιο και δώθε από την αδικία, όπως διατείνονται κάποιοι δογματικοί μονοδρομιστές; Ποιοι είναι οι τοκογλύφοι;
Το έχουμε ξαναπεί, δεν είναι παρά οι δύο-τρεις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες κι άλλες δύο ευρωπαϊκές που μας δανείζουν, κρυπτόμενες πίσω από το ουδέτερο όνομα «αγορές»! Αλλά γιατί δέκα χρόνια μετά τη δημιουργία της ευρωζώνης αυτή κινδυνεύει να διαλυθεί; «Οι χρηματιστηριακές αγορές ανησυχούν για τα δημοσιονομικά ελλείμματα κάποιων χωρών της Ευρώπης» και «μετά την εστίαση στην Ελλάδα, τώρα έχουν σειρά η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία». Όταν θα έρθει και η σειρά της Γαλλίας και της Γερμανίας θα τρίβουν τα μάτια τους. Γιατί οι χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί δεν δουλεύουν «μεροδούλι μεροφάι» αλλά έχουν και μεσομακροπρόθεσμη στρατηγική, η οποία εστιάζει στην αποδυνάμωση του ευρώ και την ενδυνάμωση του δολαρίου. Γι’ αυτό ο κίνδυνος διάλυσης της ευρωζώνης είναι απολύτως δυνατός. Μετά τι; Ερείπια παντού. Νεκροί, συμβολικά και πραγματικά, παντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου