Η τρομοκρατία της εξουσίας με όπλο τις εκλογές και το φόβητρο της χρεοκοπία; από τη μια πλευρά, και από την άλλη η τρομοκρατία των νεαρών με τα δέματα και τα αλεξίσφαιρα γιλέκα, που συγκλίνουν και αλληλοενισχύονται, ενώ υποτίθεται ότι θα έπρεπε να αλληλοεξουδετερώνονται. Το δέμα με αποδέκτη τον Σαρκοζί γίνεται πρώτη είδηση στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης, συγκρατώντας για λίγο την κατακρήμνιση της δημοφιλίας του Γάλλου προέδρου και αποκρύπτοντας την είδηση για τον προβοκάτορα αστυνομικό που συνελήφθη να σπάει βιτρίνες. Το δέμα που απεστάλη στην πρεσβεία του Μεξικό δεν γνωρίζουμε για ποιον προορίζονταν, αλλά ξέρουμε πως δύο μεγάλοι επαναστάτες του μεξικάνικου αγροτικού και εργατικού κινήματος του 19ου αιώνα ήταν ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης και ο Ζαλοκώστας. Έλληνες και οι δύο, από επιφανείς αστικές οικογένειες και αρνητές της τάξης τους. Ο πρώτος ήταν ένας μεγάλος ελευθεριακός διανοητής που τάχθηκε υπέρ του χριστιανικού κοινωνισμού, όχι του κληρικαλισμού αλλά του πρωτοχριστιανισμού, της αγάπης, της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας(πριν τον Κροπότκιν), ενώ ο δεύτερος –μαθητής του πρώτου- ήταν πιο κοντά στην ένοπλη πάλη των «κάτω».
Πάντως, τόσο η τρομοκρατία της πτώχευσης και των εκλογών όσο και η τρομοκρατία των εκρηκτικών στέλνουν εν τοις πράγμασι τους εκλογείς στην κάλπη του φόβου και του ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ(όρος του Τζίμη Πανούση). Πέραν τούτου, είναι η πρώτη φορά που επιδιώκεται εκ των προτέρων να χρωματισθούν οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Αυτό γινόταν συνήθως εκ των υστέρων. Όλα τα πολιτικά κόμματα αναφέρονταν στην ανάγκη έκφρασης της βούλησης των πολιτών των τοπικών κοινωνιών, στην ανάγκη πολιτικού διαλόγου και τη διαμόρφωση συνεργασιών με βάση τα τοπικά ζητήματα, αλλά μετά το κλείσιμο της κάλπης οι τοπικές κοινωνίες χρωματίζονταν με τα χρώματα των πολιτικών σχηματισμών, δημιουργώντας στους πολίτες την αίσθηση όχι ότι συμμετείχαν σε μία κορυφαία δημοκρατική διαδικασία, αλλά σε μια δημοσκόπηση εθνικής εμβέλειας με κάλπη! Αυτό, τώρα, γίνεται εκ των προτέρων και, μάλιστα, με εκβιαστικό τρόπο. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, είναι το ίδιο, καθώς ακυρώνεται η ουσιαστική, ελεύθερη έκφραση του πολίτη, ακυρώνεται η ίδια η κοινωνία των πολιτών ως ιδιαίτερος και σχετικά αυτοτελής χώρος αναφορικά με τα κόμματα ή το κράτος. Δεν θα υπερβάλλουμε αν πούμε ότι ουσιαστικά καταργείται η ίδια η δημοκρατική διαδικασία, καθώς η δημοκρατία δεν είναι παρά ο τρόπος για την επίλυση των αξιακών, πολιτικών διαφορών από τους συμμετέχοντες πολίτες μέσω του διαλόγου και εντέλει της ψήφου. Με άλλα λόγια, στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές αντί να κρίνονται οι τρόποι σύνθεσης των διαφόρων απόψεων για την ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών, μετριέται η «πρόθεση ψήφου» των πολιτών ως εάν «να είχαμε εθνικές εκλογές». Δεν χρειάζεται να θυμίσουμε στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ Γιώργο Παπανδρέου τι έλεγε στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, όταν μιλούσε για μια άλλη, πιο δημοκρατική λειτουργία του κόμματός του. Όμως, και τότε επιχείρησε τη δημιουργία ενός κλίματος κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης και πόλωσης, αποδεικνύοντας ότι δεν κομίζει μία άλλη πολιτική κουλτούρα, αλλά ότι συνεχίζει την πασοκική παράδοση των διλημμάτων και των εκβιασμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου