Νέες «φούσκες» και αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας οικονομίας φοβάται η Κίνα. Το πρόγραμμα τροφοδότησης της αμερικανικής και της παγκόσμιας οικονομίας με ρευστότητα, μέσω της αγοράς ομολόγων αξίας έως και 600 δισ. δολάρια από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed), ενδέχεται να οδηγήσει σε μια νέα «φούσκα» στοιχείων ενεργητικού. Ο υποδιοικητής του κεντρικού πιστωτικού ιδρύματος της Κίνας, Μα Ντελούν δήλωσε ότι ανησυχεί πώς η παροχή τεράστιας ρευστότητας στην οικονομία θα ανατρέψει τις ισορροπίες της διεθνούς ανάπτυξης (Ρόιτερ). Ομοίως, η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ απέρριψε την πρόταση του Υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Τιμ Γκάιτνερ να θεσπιστούν όρια στο πλεόνασμα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μεταξύ των χωρών. Τα πλεονάσματα είπε δεν «οφείλονται μόνο στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, αλλά και στην ανταγωνιστικότητα»(Financial Times). Για την κ. Μέρκελ η επιστροφή στον προστατευτισμό από το διεθνές εμπόριο είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία. Ομοίως, η Γερμανία ζητά μία εύλογη συναλλαγματική ισοτιμία με το γουάν και δημοσιονομική πειθαρχία. Η θέση της Γερμανίας έχει ως αφετηρία τις εξαγωγές της χώρας και συνεπώς την αντιμετώπιση του προστατευτισμού των χωρών της G20, εκπρόσωποι των οποίων συναντώνται αύριο και μεθαύριο στη Σεούλ. Όμως, είναι η ίδια η Γερμανία που ακολουθεί πολιτική κεκαλυμμένου προστατευτισμού, όπως δείχνει και το πολύ αυξημένο εμπορικό της πλεόνασμα έναντι άλλων οικονομιών, όπως της Ελλάδας και του ευρωπαϊκού νότου. Αντιθέτως, οι ΗΠΑ και η Κίνα επιλέγουν τον λεγόμενο «νομισματικό πόλεμο», που έχει οδηγήσει σε νέα ένταση τις σχέσεις των δύο χωρών. Γι’ αυτό κάποιοι μιλούν για την ανάγκη επιστροφής στον «κανόνα του χρυσού», ή σε κάτι ανάλογο με τη συμφωνία του Μπρέτον Γούντς. Παραδόξως, όμως, στις ΗΠΑ, μία πολιτική (νομισματικής σταθερότητας) ανάλογη με αυτή της Α. Μέρκελ προτείνει και η Σάρα Πέιλιν!
Από την άλλη πλευρά, πολλοί σοβαροί οικονομολόγοι και αναλυτές ζητούν να υιοθετηθούν ριζικές λύσεις, όπως ο έλεγχος της ροής των κεφαλαίων. Ωστόσο, και η λύση αυτή δεν καθιστά τις αναδυόμενες αγορές λιγότερο ευάλωτες. Όμως, υπάρχει η δυνατότητα θωράκισης, αρκεί αυτοί οι οποίοι διευθύνουν την παγκόσμια οικονομία να μην σκέφτονται όπως οι ομόλογοί τους τα χρόνια του 1930, ότι δηλαδή η ευημερία έρχεται μόνο με τη νομισματική σταθερότητα(Μέρκελ και Πέιλιν). «Επιτέλους, πρέπει να γνωρίζουμε να θέτουμε τη βασική ερώτηση: που είναι η ζήτηση; ποιος θα αγοράσει; ποιος θα επενδύσει; Σήμερα, η παγκόσμια οικονομία έχει ένα πρόβλημα πτώσης της ζήτησης σ’ έναν μεγάλο αριθμό χωρών», σημείωνε από πολύ παλιά ο Πωλ Κρούγκμαν, συναντώντας τον Κέυνς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου