Ανεμοδούρες

Αυτοί το είχαν πει, το είχαν προβλέψει! Οι διαπρύσιοι κήρυκες του κανιβαλικού καπιταλισμού, οι κυνικοί, οι αρχιερείς των «ναών» της Αγοράς αλλά και οι διάκονοί τους αίφνης κάνουν «τακ» από την αντίθετη πλευρά για να βρεθούν πάλι με ούριο τον «άνεμο της ιστορίας» στα πανιά τους. Αυτοί που κάθε κριτική κατά της περίφημης παγκοσμιοποίησης την ανήγαγαν σε «αντιαμερικανισμό» (το γνωστό… «σοσιαλισμό των ηλιθίων»), τώρα ανακάλυψαν τον Στίγκλιτς, ενώ αύριο δεν θα διστάσουν να επικαλεσθούν τον Σεν ακόμη και τον Τσόμσκι. Αλλά και η περίφημη Ευρωπαϊκή Ένωση; Τι λέει άραγε η περίφημη επιτροπή ανταγωνισμού, αυτή που απαγόρευε δια ροπάλου τις χρηματοδοτήσεις επιχειρήσεων (όπως η Ολυμπιακή), επιβάλλοντας κολοσσιαία πρόστιμα; Γιατί δεν παρεμβαίνει τώρα που η βρετανική αλλά και η γερμανική κυβέρνηση κρατικοποιούν ή χρηματοδοτούν ιδιωτικές τράπεζες; Γιατί το επιτρέπουν; Υπηρετεί τον «ελεύθερο ανταγωνισμό» ή ΕΕ ή όχι; Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κάνει μεταγγίσεις «αίματος» (του δικού μας) στην τραπεζική αγορά; Πρόκειται περί σουρεαλισμού, όπως διατείνονται κάποιοι, ή για την κατάρρευση του πολιτικού και ιδεολογικού οικοδομήματος της κοινής αγοράς; Αν κρίνουμε από την αμηχανία και τα χαμηλά ανακλαστικά των Βρυξελλών αλλά και από το γεγονός ότι οι αντιδράσεις λαμβάνουν χώρα μόνο σε εθνικό επίπεδο, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ακόμη και η οικονομική διάσταση της ΕΕ με τις αρχές (του νεοφιλελευθερισμού) που τη διέπουν, έσκασε δίκην πομφόλυγα. Όμως, που θα οδηγήσει η κρίση; Θα έχει πολιτικές συνέπειες; Θα σημάνει αλλαγές; Αυτό δεν είναι αυτονόητο και σχετίζεται με την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Αν κρίνουμε από την κινητοποίηση των δημοσιογράφων προχθές, είναι φανερό ότι η αλλαγή είναι δύσκολη. Τα συνδικάτα είναι απαξιωμένα και η ιδεολογική φενάκη του νεοφιλελευθερισμού πάρα πολύ ισχυρή. Γι’ αυτό πρέπει να πάμε στα συνδικάτα, «Ακόμα κι αν έχει απομείνει μία όλη κι όλη χαίνουσα πληγή, θα πρέπει να αντλήσουμε κι απ’ αυτήν έστω κι αν δεν παράγει τίποτα παρά μονάχα βατράχια, και νυχτερίδες, και ανθρωπάρια», όπως θα έλεγε ο Χ. Μίλερ.