Τρίτος πόλεμος;

Τα μαγαζιά κλείνουν. Σε κάθε τετράγωνο στο Περιστέρι ένα ή δύο εμπορικά έχουν βάλει λουκέτο. Δεν ξέρω αν οι «νέοι φτωχοί» και οι νέοι 50.000 άνεργοι κατέβηκαν προχθές στους δρόμους. Από την εκτίμηση του αριθμού των διαδηλωτών, μάλλον όχι. Ίσως δεν εμπιστεύονται τον συνδικαλιστή, εκείνον με το κινητό στο αυτί, τα πανάκριβα ρούχα και παπούτσια, αυτόν που έλεγες ότι δεν έκανε πορεία στη Σταδίου αλλά πασαρέλα στην 4η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης. Καθώς τον έβλεπα κατάλαβα γιατί παρά την κρίση «οι κάτω δεν θέλουν» παρότι «οι πάνω δεν μπορούν» που μου έλεγε ο Σταμάτης. Τι καλύτερο θα προσφέρει στο συνδικαλιστή μας η ανατροπή; Ενδεχομένως να τον ξεβολέψει. Με τούτα και με τ’ άλλα η δουλεία και η δουλοπρέπεια έγιναν έξις και η κοινωνία στηρίζει τη συνοχή της και τη διατήρηση του status quo στη συναίνεση των θυμάτων. «Οι κάτω δεν θέλουν», αυτή η παθητικοποίηση, αυτός ο «ανάστροφος ολοκληρωτισμός» οδηγεί τον πολίτη στην ιδιώτευση (που οι αρχαίοι ταύτιζαν με την ηλιθιότητα) και στο φόβο της ανάληψης οποιασδήποτε ευθύνης, ακόμη και για τον ίδιο τους τον εαυτό. Γι’ αυτό ο άνεργος, ο πτωχεύσας, ο φτωχός και ο νεόπτωχος δεν αντιδρούν, δεν αγανακτούν, αντίθετα η ντροπή και η οργή ενδοβάλλεται και πεθαίνει εντός τους, ώσπου να σαπίσει οδηγώντας στην τρέλα ή την αυτοχειρία. Γιατί δεν υπάρχει πια θεσμός που να οργανώσει και να πολιτικοποιήσει την οργή, να την κάνει δύναμη με αποτελεσματική επιρροή στο δημόσιο χώρο, τέτοια που να αλλάξει το συσχετισμό δυνάμεων. Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, είναι παγκόσμιο. Γι’ αυτό η κατάληξη αυτής της κρίσης θα είναι νέοι πόλεμοι με νέες εκατόμβες αθώων. Ήδη ο Μακέην (ειδικότερα ο Ρ. Κέηγκαν: The returne of history-and the end of dreams) μιλάει για τη «Λίγκα των δημοκρατιών» (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Ιαπωνία, Αυστραλία, Ινδία και ίσως Βραζιλία) που θα επιβάλλουν με ένοπλο τρόπο τη… δημοκρατία στα «αυταρχικά καθεστώτα», όπως η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν κ.ά. Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος προετοιμάζεται…