Πράσσειν άλογα

«Πράσινη οικονομία», «πράσινη ανάπτυξη», γενικώς το πράσινο παρουσιάστηκε από τους ηγήτορες του κόσμου εν οις και του κ. Παπανδρέου ως το χρωματιστό πνεύμα της εποχής! Φαίνεται ότι εφευρέθηκε ο νέος όρος που θα ονοματίσει το νέο στάδιο του καπιταλισμού, σημειώναμε πριν ένα χρόνο. Τώρα η «πράσινη ανάπτυξη» σε ιδεολογικό επίπεδο εξαερώθηκε δίκην φούσκας στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Στο πεδίο όμως των άυλων και υλικών αξιών του ίδιου χρηματιστηρίου η αγροτική οικονομία –κακάο, σιτάρι, ρύζι, σόγια- και οι πρώτες ύλες γίνονται το νέο παίγνιο των κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Γι’ αυτό όταν η τιμή στο αλεύρι εκτοξευθεί αυτό θα οφείλεται στην κερδοσκοπική βουλιμία των χρηματιστών, αυτών που δεν είδαν ποτέ στη ζωή τους ένα κόκκο σιτάρι. Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας R. B. Zoellick δηλώνει ότι «Για πρώτη φορά στην ιστορία, περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι θα κοιμούνται κάθε βράδυ με άδειο στομάχι». Ο ίδιος θα πει πως οι στόχοι για την ανάπτυξη δεν θα επιτευχθούν. Επίσης, εντός του 2010, επιπλέον 64 εκατομμύρια άνθρωποι θα καταλήξουν στην έσχατη εξαθλίωση και ακόμα 35 εκατομμύρια άνεργοι θα συμπληρώσουν την τεράστια στρατιά των ανέργων(Διεθνές Γραφείο Εργασίας). Γι’ αυτό οι διαδηλώσεις των πεινασμένων, όπως στη Μοζαμβίκη στις αρχές Σεπτέμβρη, θα είναι μία από τις εικόνες του μέλλοντος. Την ίδια στιγμή ο ΟΗΕ και οι πολιτικοί ηγέτες του κόσμου θα εξακολουθούν να μιλούν με ευφημισμούς, για «τη διατροφική ανασφάλεια» και την «κρίση ανθρώπινων πόρων»! Υπενθυμίζουμε ότι ο Τζών Κ. Γκαλμπρέηθ (στο βιβλίο του «τα αθώα ψέματα») έχει μιλήσει για τις έρευνες τη δεκαετία της «μεγάλης ύφεσης», του 1930, ώστε να βρεθεί ένα νέο όνομα για τον καπιταλισμό, που είχε αποκτήσει έντονα αρνητικό περιεχόμενο. Κι αυτό ήταν η «Αγορά». Αλλά πρώτος για την 3η βιομηχανική επανάσταση, που θα είναι «πράσινη» και θα στηρίζεται στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας μίλησε ο Τζέρεμι Ρίφκιν. Θα πάψει, όμως, να υπάρχει ο κανιβαλισμός στο όνομα του κέρδους, ο θάνατος μικρών παιδιών από πείνα και δίψα; Ή μήπως η πείνα απλώς θα γίνει κι αυτή πράσινη; Αυτές ήταν πριν ένα χρόνο οι διερωτήσεις μας και πράγματι η πράσινη ανάπτυξη δεν είναι παρά μία χλεμπονιάρικη, άγρια πείνα, σαν τη βόρεια θάλασσα του Τζόυς.