Ο οίκος Moody’s αφού έριξε την Ελλάδα στα «σκουπίδια» ως προς την πιστοληπτική ικανότητά της, τώρα ενδέχεται να την αναβαθμίσει υπό τον όρο να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις! Το θέμα, συνεπώς, είναι να στραγγιστούν και από την τελευταία ρανίδα του αίματός τους οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, όπως δείχνει ο Προϋπολογισμός του 2011. Τους ίδιους επαίνους προς την Ελλάδα απευθύνει και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Financial Times όμως και ο εγχώριος ΙΟΒΕ εξακολουθούν να βλέπουν ζοφερή την προοπτική της οικονομίας. Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός επιμένει ότι για την οικονομική κρίση ευθύνεται μόνο η ΝΔ και σκέφτεται να συστήσει εξεταστική προς τούτο επιτροπή της Βουλής.
Ακριβώς το ίδιο συνέβη και στα τέλη του 19ου αιώνα όταν ο Τρικούπης απέδωσε στον Θ. Δηλιγιάννη την πρόκληση της οικονομικής κρίσης(χωρίς εξεταστική όμως). Και ο Τρικούπης, όπως οι Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, θεώρησε ότι το πρωταρχικό ήταν ο ισοζυγισμένος προϋπολογισμός(το έλλειμμα τότε ήταν 17 εκατομμύρια) που σήμαινε οικονομίες και νέους φόρους. Οι νέοι φόροι έπληξαν τις μεσαίες και τις φτωχές αγροτικές κοινωνικές κατηγορίες που καλούνταν για μία ακόμη φορά(και τότε) να πληρώσουν το μάρμαρο. Ο Τρικούπης, προτάσσοντας τα έσοδα από τους φόρους, ζήτησε δάνειο από Άγγλους χρηματιστές, που έστειλαν τον Εδουάρδο Λω να εξετάσει τα οικονομικά της Ελλάδας. Οι Γάλλοι αντιτέθηκαν σ’ αυτή την κίνηση(ως γνωστόν ο Τρικούπης ήταν αγγλόφιλος) και έστειλαν δικό τους εκπρόσωπο, ενώ διέδιδαν ότι η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας καθώς και ότι ο Τρικούπης είχε αποκρύψει την πραγματική κατάσταση των οικονομικών(σ.σ. το ίδιο λέει ο Παπανδρέου για τη ΝΔ).
Ο Κ. Καραπάνος έδωσε «την πρώτη μαχαιριά» στην οικονομική πολιτική του Τρικούπη καθώς παρουσίασε την Ελλάδα σε συνέδριο επιχειρηματιών στο Παρίσι ως χρεοκοπημένη χώρα. Είπε ακριβώς ότι ο Παπακωνσταντίνου που γυρνούσε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης και μιλούσε για Τιτανικό, διογκώνοντας σκόπιμα το έλλειμμα. Τελικά, τα κρατικά ταμεία παρέμεναν άδεια καθώς τα έσοδα από τους φόρους δεν ήταν τα αναμενόμενα(ό,τι συμβαίνει και σήμερα). Η κατάσταση επιδεινώθηκε από την κρίση της σταφίδας, ενώ η τιμή της δραχμής έπεφτε συνεχώς και ο πληθωρισμός ανέβαινε. Στο χρηματιστήριο Αθηνών δημιουργήθηκε πανικός. Τότε ο Τρικούπης κατάφερε να λάβει από τους Άγγλους ένα πολύ μικρότερο δάνειο από το αρχικό, αλλά χρειαζόταν βασιλικό διάταγμα για να κυρωθεί. Ο Γεώργιος αρνιόταν την κύρωση και κωλυσιεργούσε. Και τούτο γιατί ήθελε οι Άγγλοι χρηματιστές να πουλήσουν τα δικά του χρεόγραφα. Το γεγονός διέρρευσε και όλοι άρχισαν να πωλούν με συνέπεια το κατρακύλισμα των τιμών. Ο Τρικούπης παραιτήθηκε και ο Γεώργιος ανέθεσε το σχηματισμό κυβέρνησης στο Σωτηρόπουλο. Ο τελευταίος προέβη σε προσωρινή αναστολή πληρωμών και συνήψε δάνειο με αγγλικό τραπεζικό οίκο προκειμένου να καλύψει πρόσκαιρα τη χρεοκοπία. Όμως τα η κατρακύλα συνεχίστηκε και όσοι είχαν μετοχές έχασαν τα λεφτά τους. Το αντιβασιλικό μένος ήταν μεγάλο, γι’ αυτό ο βασιλιάς κάλεσε τον Τρικούπη και του ανάθεσε και πάλι τον σχηματισμό κυβέρνησης. Έτσι, ο Τρικούπης ήταν αυτός που θα έλεγε στις 10/12/1893 το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Στο εξωτερικό όλοι στράφηκαν εναντίον της Ελλάδας. Ένα σατυρικό περιοδικό του Βερολίνου(τα περισσότερα ομόλογα ήταν σε χέρια Γερμανών) δημοσίευε γελοιογραφία με το βασιλιά ντυμένο αρματωλό, με φουστανέλα και φέσι και τη λεζάντα «Ο μικρός κλέφτης», Der Kleine Klephte.
Η τότε τρόικα ήταν το συμβούλιο της εταιρίας των Μονοπωλίων στο οποίο συμμετείχαν, προκειμένου να ελέγχουν, και οι ξένοι δανειστές με αντιπροσώπους τους. Ο συμβιβασμός όμως δεν προχώρησε γιατί ο Τρικούπης διαφώνησε με τους δανειστές για το ύψος του τόκου(το spread, όπως θα λέγαμε σήμερα). Οι αναλογίες είναι απίστευτες, ως εάν το σύστημα να λειτουργεί ακόμα με τον ίδιο τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου