Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Ανεργία

Πρόσωπο πενθοβαρές. Η αξιοπρέπεια μετεωρίζεται στην άκρη του ματιού, κάνει μια απελπισμένη προσπάθεια να κρατηθεί κι ύστερα πέφτει. Άνεργη. Το παντοτινό καταραμένο απόθεμα. Εξόριστη στο σημείο μηδέν της ελπίδας. Ανήκει στους underdog( όπως αποκαλούνται όσοι ταξικά είναι κάτω κι από τα σκυλιά). Γι’ αυτό μόνο ένα σκυλί, ένας από τους γνωστούς κόπρους-διαδηλωτές του Συντάγματος της συμπαρίσταται! Οι άλλοι εργαζόμενοι, οι μελλοντικοί άνεργοι είναι κλεισμένοι μέσα στο «σιδερένιο κλουβί» του Μαξ Βέμπερ, έμφοβοι και τρομοκρατημένοι καθώς έξω, στην αρένα, περιφέρονται τα λιοντάρια της ανεργίας και οι πραίτορες, οι διαμορφωτές γνώμης, τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, οι καθεστωτικοί συνδικαλιστές και οι λογής πολιτικάντηδες και παραχαράκτες ελπίδων, αυτοί που πλειοδοτούν στο παζάρι της δήθεν ευαισθησίας και των ανέξοδων υποσχέσεων μέχρι να γίνουν εξουσία. Είναι η φυλή των «πάνω», των ατσαλάκωτων από τον πόνο, των ανευθυνο-υπεύθυνων, των ελεφαντιασμένων, των ψηφοθηρευτών και ψυχοθηρευτών, αυτών που βλέπουν τους «κάτω» μ’ εκείνο το αλαζονικό βλέμμα της οικτίρμονος περιφρόνησης, αναμεμειγμένης με έκδηλη αηδία, σαν να βλέπουν κατοικίδια ή ξεκοιλιασμένα σκυλιά στην εθνική οδό. Είναι οι ίδιοι που κρύβονται πίσω από το φάντασμα της υπερεξουσίας των Βρυξελλών ή των ουρανών, οι ίδιοι που μιλούν για τις αναγκαίες ντιρεκτίβες και εντολές ως εάν να μιλούν για τη Βίβλο, είναι αυτοί που μεταθέτουν πάντα τις ευθύνες τους σε αόρατα πολιτικά ολογράμματα, ενώ συγχρόνως μιλούν με κυνισμό για την αδήριτη ανάγκη κάποιοι να χαθούν! Κάποιοι κατάγονται από τους «κάτω», αλλά τώρα ντρέπονται που ο πατέρας τους ήταν οδοκαθαριστής. Αυτοί είναι οι πιο σκληροί, αυτοί που «σκοτώνουν» πιο ωμά, γιατί ήδη έχουν σκοτώσει τον ίδιο τους τον εαυτό. Οι «χούβερβιλς» του 1930, οι πόλεις των ανέργων με τα αντίσκηνα είναι ξανά εδώ μετά από σχεδόν έναν αιώνα. Ακόμη και η σκόνη των κεντρικών ΗΠΑ εκείνης της εποχής είναι ίδια με τη σημερινή κόκκινη σκόνη της Σαχάρας. Το θέμα είναι αν και η λύση θα είναι ίδια, δηλαδή η χειραγώγηση του κινήματος και ο αφανισμός εκατομμυρίων εργαζομένων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο ΤΡΑΜΠ, ο ΜΑΣΚ, το διαδίκτυο και ο "νέος φασισμός"

«Δεν πρέπει να προκαλεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι ένα Δημοκρατικό Κόμμα που έχει εγκαταλείψει τους ανθρώπους της εργατικής τάξης θα διαπ...