Απάτες, ψέματα κι ευφημισμοί

«Το ΔΝΤ δεν βλέπει χρηματοδοτικό κενό ως τον Ιούλιο του 2014» γράφουν εφημερίδες και ιστότοποι. Τι είπε, όμως, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην πραγματικότητα; Είπε πως «Θα υπάρξει χρηματοδοτικό κενό στο ελληνικό πρόγραμμα μετά τον Ιούλιο του 2014»! Είπαν ψέματα οι εφημερίδες; Τυπικά όχι, ουσιαστικά ναι. Γιατί παραποιώντας τη δήλωση, αλλάζοντας τον τονισμό και το κέντρο βάρους είπαν ψέματα καθησυχάζοντας, ενώ η ουσία της ανακοίνωσης είναι άκρως ανησυχητική. Μ’ αυτές τις τεχνικές και τις μισές αλήθειες, με τις «απολύσεις» που γίνονται «διαθεσιμότητα» και «κινητικότητα» λέγονται τα πιο μεγάλα ψεύδη. Μέσα απ’ αυτό το παιγνίδι των λέξεων και των μικρών ή των μεγάλων απατών διαμορφώνεται η «ψυχή» και το μυαλό των ανθρώπων. Μέσα από το παιγνίδι των ευφημισμών συνηθίζεται η κόλαση. Αυτή είναι η ιδεολογία της ευελιξίας και της «ευ-λεξίας», των «αθώων απατών» που έλεγε ο Γκαλμπραίηθ. Μόνο που δεν είναι και τόσο αθώες ούτε οι απάτες ούτε οι ψευδαισθήσεις όταν αθωώνουν εγκλήματα. Να γιατί τόσος ντόρος για την ΕΡΤ και τον έλεγχο της ενημέρωσης. Αλλά αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα, συμβαίνουν παντού. Η πλειονότητα, έτσι, των Γερμανών δεν γνωρίζει ότι η περίφημη «βοήθεια» προς την Ελλάδα είναι τοκογλυφικά δάνεια που έχουν αποφέρει κέρδος ενός δις(μέχρι στιγμής) στη χώρα τους. Στη Βρετανία, επίσης, σύμφωνα με έρευνα της Βασιλικής Στατιστικής Εταιρείας που δημοσιοποιήθηκε στις 9 Ιουλίου καταδεικνύεται ότι οι Βρετανοί έχουν ψευδή αντίληψη για όλα σχεδόν τα κοινωνικά ζητήματα. Υπάρχει, μάλιστα, μία τεράστια απόσταση μεταξύ αυτού που πιστεύουν για τη χώρα τους και αυτού που ισχύει στην πραγματικότητα. Οι Βρετανοί, λοιπόν, έχουν την εντύπωση ότι στη Βρετανία το 24% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι, ενώ είναι μόνο το 5%. Το ίδιο ισχύει και με τους μετανάστες. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτές τις λανθασμένες απόψεις των πολιτών; Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι πολιτικοί «απαντά» η έρευνα. Γιατί γίνεται, όμως, αυτό; Γιατί με τον πολλαπλάσιο του αριθμού των μουσουλμάνων και των μεταναστών ενισχύεται η κινδυνολογία, η ξενοφοβία και η ανασφάλεια, συντηρητικοποιώντας τους πολίτες και κατευθύνοντας αναλόγως την ψήφο τους. Γι’ αυτό οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί όταν μιλούν για τη διαφθορά (σ.σ. όπως στην περίπτωση της ΕΡΤ) το κάνουν χωρίς αναφορές και αποδείξεις, καθώς κατ’ αυτό τον τρόπο μεγεθύνεται και γενικεύεται το φαινόμενο. Άλλο ανάλογο παράδειγμα είναι η επιχειρηματολογία του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυρ. Μητσοτάκη στο Bloomberg για τις απολύσεις: «Η πλειοψηφία έχει αποδεχθεί τις απολύσεις στο Δημόσιο»! Πως το ξέρει, άραγε, αυτό ο κ. Μητσοτάκης; Ο ίδιος δεν είχε δηλώσει προχθές πως οι απολύσεις είναι οριζόντιες και χωρίς αξιολόγηση με συνέπεια να φεύγουν και άξιοι δημόσιοι υπάλληλοι; Όλα τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα, συμπεραίνει η έρευνα, οι αντιλήψεις των πολιτών για την κοινωνία να διαμορφώνονται από ανέκδοτες ατομικές αφηγήσεις και διάφορα γεγονότα, τα οποία «βλέπουμε» μέσα από έναν επιμήκη στενό σωλήνα( δηλαδή με το μακαρόνι), έχοντας έτσι μία αποσπασματική θέαση και αδυνατώντας να δούμε το σύνολο της εικόνας της κοινωνίας. Γι’ αυτό καταφεύγουμε στις γνωστικές μας δυνατότητες ή στην εφευρετικότητα μέσω της φαντασίας μας για να καλύψουμε τα κενά. Αλλά και στη δυσπιστία ακόμα κι όταν κάποιος –κατ’ εξαίρεση- μας λέει την αλήθεια. Μπορεί να αλλάξει αυτό; Ναι, αρκεί οι πολιτικοί και τα μίντια να πουν την αλήθεια. Αλλά όλη την αλήθεια.

Θα τους σταματήσει κανείς;

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μιλά επίσημα για χρηματοδοτικό κενό στο ελληνικό πρόγραμμα τον Ιούλιο του 2014. Η Άγκελα Μέρκελ(Die Zeit) επιμένει στον αποδεδειγμένα αναποτελεσματικό «κορσέ» της λιτότητας και των μεταρρυθμίσεων, που έχουν οδηγήσει την οικονομία σε βαθιά ύφεση και την κοινωνία στον μεσαίωνα. Οι Έλληνες βουλευτές για μία ακόμη φορά ομολογούν ότι θα ψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο των άδικων μέτρων υπό καθεστώς «εκβιασμού», αποδεχόμενοι κατ’ αυτό τον τρόπο ανοιχτά ότι το ελληνικό Κοινοβούλιο δεν αποφασίζει ελεύθερα, ότι η ελεύθερη βούληση των εκπροσώπων του λαού φαλκιδεύεται, ότι η λαϊκή κυριαρχία(συνακόλουθα και η εθνική) δεν υφίσταται, ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται αλλού και δη από τους «εκβιαστές»! Καταγγέλλουν αλλά ψηφίζουν. Με το πιστόλι στον κρόταφο ψήφισαν τα Μνημόνια. Υπό εκβιασμό θα ψηφίσουν και το πολυνομοσχέδιο. Ψηφίζουν όμως. Και αφού δεν μπορούν να λειτουργήσουμε ως εκπρόσωποι του λαού, καταψηφίζοντας την αδικία λειτουργούν ως λόμπι των παλιών και νυν «πελατών-ψηφοφόρων» τους. Εκείνων που θα εξαιρεθούν από την γκιλοτίνα, ήτοι των αποσπασμένων υπαλλήλων στους βουλευτές, στους υπουργούς και στα πολιτικά κόμμα(σ.σ. μαθαίνω ότι το υπουργείο διέψευσε την «εξαίρεση»), κάποιων «δικών μας» δημοτικών αστυνομικών, κάποιων δικών μας δημοσιογράφων(στη νέα ΕΡΤ ή ΕΔΤ), ακόμα και το φόρο πολυτελείας των αυτοκινήτων σύμφωνα με πληροφορίες θα προσπαθήσουν να «μαζέψουν»! Γιατί οι «πάνω» και οι έχοντες «πρόσβαση» πρέπει να μένουν στο απυρόβλητο, ενώ οι «κάτω» πρέπει να ριχτούν συλλήβδην στον Καιάδα. Βέβαια, για πρώτη φορά ομολογείται ανοιχτά το άδικο των «οριζόντιων» νέων μέτρων. Αλλά φταίνε και πάλι οι άλλοι. Για την ακρίβεια η αβελτηρία των… άλλων. Ευθύνεται, υπονοείται, ο κ. Μανιτάκης που δεν προχώρησε την αξιολόγηση. Ποιος, όμως, επέλεξε τον συγκεκριμένο υπουργό στη συγκεκριμένη θέση; Ποιος τον ήλεγξε και τον βρήκε ακέριο; Και ποιος τώρα πληρώνει; Πληρώνουν οι αθώοι του αίματος αλλά και το ίδιο το Δημόσιο που διαλύεται. Μάλιστα, η προηγούμενη αβελτηρία της μη αξιολόγησης συμπληρώνεται από την ηλιθιότητα αυτών που ισχυρίζονται ότι οι αναγκαστικές απομακρύνσεις των δημοσίων υπαλλήλων δεν γίνονται για δημοσιονομικούς λόγους(ποιος θα μας πει αλήθεια για την οικονομική ζημία από το «μαύρο» στην ΕΡΤ;) αλλά για λόγους ανανέωσης του στελεχιακού δυναμικού του Δημοσίου! Με ποια κριτήρια, άραγε, θα γίνει αυτό; Απάντηση δεν υπάρχει, γιατί για να γίνει ανανέωση χρειάζεται αξιολόγηση αυτών που φεύγουν και αξιολόγηση αυτών που έρχονται. Αφού, όμως, δεν γίνεται αξιολόγηση αυτών που απομακρύνονται, αφού εκπαραθυρώνονται και πανάξιοι δημόσιοι υπάλληλοι για ποια «ανανέωση» μιλούν; Αλλά και αν, όταν μιλούν για ανανέωση, εννοούν κάτι ανάλογο με ό,τι συνέβη στην ΕΡΤ, τότε για ένα μακρύ χρονικό διάστημα Δημόσιο δεν θα υπάρχει. Ή μάλλον θα υφίσταται κάτι μη λειτουργικό δίκην καρικατούρας. Όπως ακριβώς αυτό το άθλιο και γελοίο κατασκεύασμα που κάποιοι χωρίς αιδώ και τσίπα τόλμησαν να βγάλουν στον «αέρα» ως Δημόσια Τηλεόραση. Συμπέρασμα: αυτοί που κατηγορούν ο ένας τον άλλο για αβελτηρία, οδηγούν την ελληνική οικονομία και την κοινωνία στο γκρεμό. Θα τους σταματήσει, επιτέλους, κανείς;

Η κρίση τώρα αρχίζει

«Γιατί την είπαν ΕΔΤ και όχι ΔΕΤ;» ρωτάει εύλογα ο αναγνώστης. «Μα είναι τόσο ηλίθιοι;» διερωτάται εκ νέου. Όχι. Δεν είναι μόνο ευήθεις. Είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι, καθώς διέπονται από την αλαζονεία της βλακείας. Την είπαν, λοιπόν, ΕΔΤ για να παραπέμπει στην ΕΡΤ επί το ψευδέστερον(από το ψευδός αλλά και το ψεύδος)! Αλλά το παράδοξο είναι ότι την ώρα που άρχισε να εκπέμπει η νέα, φτενή «Δημόσια Τηλεόραση» από τα ιδιωτικά στούντιο της Παιανίας, στη μακρινή Ιαπωνία η μαφία της χώρας αυτής εξέδωσε περιοδικό που απευθύνεται στα μέλη της, τους περίφημους Yakuzas! Περίεργες συμπτώσεις. Σύμπτωση και η επίθεση ακόμη και των Ελλήνων βιομηχάνων στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που διέπεται από το πνεύμα του λογιστή και τη λογική του φοροεισπράκτορα, χωρίς αναπτυξιακή προοπτική και χωρίς μέριμνα για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Αντίθετα, οι απολύσεις γίνονται πλέον μαζικές, προκρούστειες, αποτελειώνοντας τόσο την οικονομία όσο και την κοινωνία. Την ίδια στιγμή η γαλλική, συντηρητική εφημερίδα Le Monde κραυγάζει: «Ανεργία: σταματήστε τη σφαγή». Κανείς, όμως, δεν ακούει. Η λανθασμένη συνταγή της άγριας λιτότητας παραμένει παρά το γεγονός ότι δεν αποδίδει. Τώρα ισχυρίζονται ότι το πρώτο Μνημόνιο στην Ελλάδα ήταν λάθος γιατί τους δώσαμε «λάθος στοιχεία»(Μάριο Ντράγκι). Στην Πορτογαλία, άραγε, γιατί προχωρούν σε νέα μέτρα λιτότητας και νέο Μνημόνιο; Κι εκεί τους έδωσαν λάθος στοιχεία; Αλλά και η κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων προς χάριν της ανταγωνιστικότητας δεν αποδίδει. Το κινέζικο οικονομικό θαύμα που βασίσθηκε στους χαμηλούς μισθούς και στις εξαγωγές, τελείωσε. Το εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας μειώθηκε κατά 14% τον Ιούνιο. Σε πτώση βρίσκεται και από πέρυσι ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας. Οι κινέζοι ιθύνοντες επιχειρούν τώρα να στρέψουν την παραγωγή στο εσωτερικό της αχανούς χώρας τους. Το ίδιο κάνουν και οι Γερμανοί. Για να το επιχειρήσουν, όμως, αυτό πρέπει να αυξήσουν την αγοραστική δύναμη των εγχώριων καταναλωτών. Να αυξήσουν, συνεπώς, τους μισθούς. Αλλά έτσι τα προϊόντα τους θα γίνουν πιο ακριβά και θα μειωθεί η περίφημη ανταγωνιστικότητά τους. Μπρος γκρεμός, λοιπόν, και πίσω ρέμα. Ακόμη χειρότερα, υπάρχει κίνδυνος η μείωση της ανάπτυξης να έχει συνέπειες και στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Όσοι επένδυσαν στην πρόβλεψη για υψηλότερη ανάπτυξη στην Κίνα αποχωρούν. Η φυγή κεφαλαίων από τις χώρες BRIC –Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία και Κίνα– ωθεί ομοιόμορφα προς τα κάτω τις τιμές των μετοχών και των ομολόγων σε αυτές, καθώς και τις ισοτιμίες των νομισμάτων τους, για πρώτη φορά από το 2006, αναφέρει δημοσίευμα του πρακτορείου οικονομικών ειδήσεων Bloomberg. Η κρίση, άρα, του πλανητικού οικονομικού οικοδομήματος τώρα αρχίζει. Μέχρι να επιτευχθεί –με οδυνηρό συνήθως τρόπο- μία νέα ισορροπία που θα θέτει όρια στη συσσώρευση καθώς η ανάπτυξη δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ αόριστον όταν μάλιστα οι πλουτοπαραγωγικές πηγές εξαντλούνται και η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών εξανεμίζεται. Ας καταλάβουν, επιτέλους, οι εγχώριοι και οι πλανητικοί ολιγάρχες ότι χωρίς την εργασία και τη ζήτηση η προσφορά θα μουχλιάζει στις αποθήκες.

Εμφύλιοι παντού

«Η ΕΡΤ κομμούνιζε από το πρωί ως το βράδυ» επιμένει ο πρώην κομμουνιστής, πρώην πολιτικός, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και νυν ραδιοσχολιαστής, Θ. Πάγκαλος, ως εάν το να είσαι υπέρ του εξαντλημένου μετανάστη, που έπεσε ανήμπορος στην άκρη του δρόμου προς την Πάργα και τον οποίο περιέθαλψαν με αγάπη οι Ρομά της περιοχής, δεν είναι ευαισθησία και ανθρωπιά αλλά μία ακραία… κομμουνιστική πρακτική. Ως εάν το να μιλάς για την απελπισία των ανέργων, για την απώλεια της αξιοπρέπειας και του προσώπου των εξαθλιωμένων, για την προκρούστεια πολιτική που ακρωτηριάζει μέσα σε μια νύχτα τις ψυχές και τις ζωές των ανθρώπων, καθιστώντας τους «υπεράριθμους», «περίσσιους», περιττούς δεν είναι πράξεις ενταγμένες στην κουλτούρα της αστικής δημοκρατίας αλλά κόκκινη προπαγάνδα! Η αντίληψη αυτή έχει ως αφετηρία τη διατυπωθείσα θέση περί «ξεχειλωμένης δημοκρατίας» και «ασυδοσίας», που επέτρεψε η με «ιδεολογικά συμπλέγματα» συντηρητική παράταξη κατά την μεταπολίτευση, σύμφωνα με τη διατύπωση του Ν. Σίμου, πρώην διευθύνοντα συμβούλου της ΕΡΤ! Αλλά ποιος ορίζει το δημοκρατικό πλαίσιο ώστε να εκτιμηθεί αν αυτό ξεχειλώθηκε ή όχι; Ποια αυθεντία θέτει τα όρια της ανοχής σ’ ένα δημοκρατικό καθεστώς; Όμως, σε μία δημοκρατία «κανείς δεν έχει το προνόμιο να χαράζει τα όρια της ανεκτικότητας μόνο από την οπτική γωνία των εκάστοτε δικών του αξιολογικών τοποθετήσεων» έλεγε ο Χάμπερμας. Σε κάθε περίπτωση, τα όρια ανοχής καθορίζονται με βάση τους κοινούς αξιολογικούς προσανατολισμούς που βρίσκουν την έκφρασή τους στο Σύνταγμα. Αν, λοιπόν, θεωρήσουμε ότι η ΕΡΤ λειτουργούσε πέραν του Συντάγματος και ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, όπως και η Χρυσή Αυγή, βρίσκονται πέραν των συνταγματικών ορίων, τότε κάποιοι περιορίζουν τόσο πολύ το δημοκρατικό πλαίσιο του Συντάγματος ώστε να μην υπάρχει χώρος (και ανοχή) για ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος και της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιγνίδι που μπορεί να οδηγήσει σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις. Ήδη, τηρουμένων των αναλογιών, προβλήματα «εμφυλίων» αναπτύσσονται σε ολόκληρη την περιοχή μας, ξεκινώντας από τη Συρία, συνεχίζοντας στην Αίγυπτο και καταλήγοντας στην Τουρκία. Πολλοί ισχυρίζονται ότι μεταξύ του κινήματος εναντίον του ισλαμιστή προέδρου Μόρσι στην πλατεία Ταχρίρ και του κινήματος στην πλατεία Ταξίμ δεν υπάρχει καμία σχέση(άρθρο της Helene Sallon στη Le Monde). Άλλοι, όμως, όπως ο Φρ. Φουκουγιάμα θεωρούν ότι στην Τουρκία έχουμε την εξέγερση των μεσαίων τάξεων, οι οποίες ως πιο μορφωμένες και οπωσδήποτε «κοσμικές»(χωρίς να έχουν σχέση απαραίτητα με τον Κεμαλισμό) στράφηκαν εναντίον της προϊούσας ισλαμοποίησης εκ μέρους της κυβέρνησης Ερντογάν. Στην ιστορική βάση υπάρχει πάντα ο ρόλος του τουρκικού στρατού, που ήταν ο εγγυητής των ορίων της κεμαλικής κοσμικότητας, με τα διάφορα πραξικοπήματα, ενώ ανάλογες παρεμβάσεις του στρατού, που μοιάζουν με το «μεταμοντέρνο πραξικόπημα» του 1997 στην Τουρκία, συμβαίνουν τώρα και στην Αίγυπτο. Αλλά και στην Ελλάδα αρχίζουν αίφνης να εμφανίζονται διαμορφωτές ή εγγυητές των δημοκρατικών ορίων. Έτσι, αυτό-νομιμοποιούνται κάποιοι να κλείσουν την ΕΡΤ εν μια νυκτί γιατί λέει «κομμούνιζε»! Αύριο, γιατί όχι, θα κλείσουν και εφημερίδες που κατά τη γνώμη τους «κομμουνίζουν». Κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργούνται τα στρατόπεδα και οι στρατοί του νέου εμφυλίου, του λεγόμενου μεταμοντέρνου εμφυλίου των «κάτω». Από την ΕΡΤ, συνεπώς, θα φύγουν οι «κομμουνιστές» και θα έρθουν οι «4-2-1» δημοκράτες! Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ζήσουμε τέτοια «ξεκαθαρίσματα» και σύγχρονους εμφυλίους.

Μας παίρνουν τη ζωή

«Να σωθεί η χώρα. Αλλά για μένα έχουν χαθεί όλα. Εμένα μου παίρνουν τη ζωή». Λόγια ενός «διαθέσιμου», ενός μελλοντικού –εντός οχτώ μηνών- απολυμένου, ενός μελλοθάνατου, που του υπεξαίρεσαν το βίο και το βιός. Γιατί η ανεργία είναι ένας συμβολικός θάνατος, ένας ζωντανός θάνατος, πιο βασανιστικός, πιο άγριος, πιο μαρτυρικός. Με κοιτάζει έντονα, με μάτια που γυαλίζουν περίεργα και με ξαναρωτά: «Ποιος θα μου δώσει πίσω το πρόσωπό μου, τα όνειρα των παιδιών μου; Πως θα φάνε πέντε στόματα στο σπίτι;». Κι ύστερα η αδικία θα δώσει τη χαριστική βολή: Δεκαεφτά ολιγάρχες στην Ελλάδα χρωστούν 10,6 δις ευρώ και φροντίζουν να τους παράσχουν νέα προνόμια, νέες φοροαπαλλαγές, νέες δυνατότητες για μαζικές απολύσεις, ενώ την ίδια στιγμή κατάσχουν το σπίτι του άνεργου μεταλλεργάτη για χρέος 1.670 ευρώ! Μία άγρια, βουβή βία πυρπολεί τον αέρα και καίει τα σωθικά. Ένας σιωπηρός, υπόγειος θυμός «ακούγεται» παντού σαν τη βουή που προμηνύει τον επερχόμενο σεισμό. Γιατί έχει συσσωρευθεί πολύ ενέργεια από την βία της μέγκενης που σφίγγει ολοένα και περισσότερο το λαιμό του λαού, γιατί έχει συγκεντρωθεί πολύ ενέργεια από την αξόδευτη οργή για την αδικία που υφίστανται οι εργαζόμενοι. Και η αδικία συνίσταται στο γεγονός ότι εκείνοι που ρήμαξαν τα κοινοτικά κονδύλια και υφάρπαξαν άπειρα τραπεζικά «θαλασσοδάνεια» με την εγγύηση του διαπλεκόμενου πολιτικού συστήματος και του Δημοσίου, αντί να υποστούν τον έλεγχο και την φορολογική τιμωρία μένουν στο απυρόβλητο. Που είναι, άραγε, αυτοί που πλιατσικολόγησαν τα οικονομικά πακέτα; Που είναι η δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου; Ο μέγας εμπαιγμός είναι όταν μας μιλούν για τις θυσίες της ελληνικής κοινωνίας γενικά, ενώ το «μάρμαρο» το πληρώνουν πάντα οι ίδιοι, πάντα οι «κάτω». Όχι, λοιπόν. Δεν θυσιάζονται όλοι. Δεν θυσιάζουν ούτε θυσιάζονται αυτοί που έχουν, αλλά αυτοί που δεν έχουν. Τα συνήθη θύματα. Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, που ο νεοφιλελεύθερος ολοκληρωτισμός τους θεωρεί άχρηστους και περιττούς. Το μεγάλο τους επιχείρημα είναι ότι «το λέει ο νόμος». Οι νόμοι, όμως, συμπυκνώνουν τον υφιστάμενο συσχετισμό οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων, γι’ αυτό ποτέ δεν θα τιμωρούνται οι ισχυροί αλλά μόνο οι αδύναμοι. Οι «ισχυροί» ψηφίζουν τους νόμους, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τη δικαιοσύνη καθώς υπηρετούν την αδικία. Γι’ αυτό η βία απέναντι στον «Καμίνη» -καταδικαστέα έτσι κι αλλιώς- δεν θα είναι τίποτα μπροστά σε ό,τι πρόκειται να συμβεί. Γιατί η ανεργία και η εξαθλίωση, γιατί η αφαίρεση του προσώπου και ο συμβολικός θάνατος είναι ασύλληπτες μορφές βίας και μόνο ανάλογες μορφές βίας μπορούν να τις εξισορροπίσουν. Μια τέτοια βία έλεγε η Χάνα Άρεντ είναι επιτρεπτή γιατί εξισορροπεί την κοινωνική αδικία και αποκαθιστά την κοινωνική δικαιοσύνη. Αρκεί, όμως, να την αποκαθιστά και να μην είναι τυφλή ή προβοκατόρικη…

Η εξέγερση της μεσαίας τάξης

Οι ταραχές στην Τουρκία και στη Βραζιλία, στις οικονομίες-πρότυπα σύμφωνα με τους νεοφιλελεύθερους, έχουν έναν κοινό παρονομαστή, την ανικανότητα των κυβερνήσεων των χωρών αυτών να απαντήσουν στις αυξανόμενες προσδοκίες της νέας μεσαίας τάξης, που αναπτύσσεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι ερμηνεύει ο Aμερικανός οικονομολόγος και φιλόσοφος Φράνσις Φουκουγιάμα τις πολιτικές αναταραχές από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη σε άρθρο του στη The Wall Street Jouranal. Αλλά ποια είναι η νέα μεσαία τάξη; Σύμφωνα με μία έκθεση της μεγα-τράπεζας Goldman Sachs είναι η κοινωνική τάξη που απαρτίζεται από όσους έχουν ετήσιο εισόδημα από 4.600 μέχρι 23000 ευρώ και ο πληθυσμός τους ανέρχεται στα δύο δις παγκοσμίως! Μία άλλη έκθεση του Ινστιτούτου μελετών ασφαλείας της ΕΕ θεωρεί ότι τα μέλη της νέας μεσαίας τάξης ανέρχονται σήμερα στο 1,8 δις, θα φθάσει τα 3,2 δις το 2020 και τα 4,9 δις το 2030, όταν ο παγκόσμιος πληθυσμός θα έχει ανέλθει στα 8,3 δις. Κατόπιν τούτων, αν ο αριθμός των μεγα-πλούσιων θα ανέρχεται στα 300 εκατομμύρια, τα 3,1 δις άνθρωποι θα λιμοκτονούν, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα 4.600 ευρώ των μελών της «νέας μεσαίας τάξης» είναι το όριο της φτώχιας. Οι μελέτες αυτές έχουν σημασία όχι μόνο γιατί εξηγούν τη διαμόρφωση της νέας μεσαίας τάξης και τις πολιτικές εξεγέρσεις λόγω της δυσαρέσκειάς της αλλά και το γεγονός ότι είναι οι «καταναλωτές», αυτοί που θα διαμορφώσουν τη ζήτηση των επιχειρήσεων. Οι εξεγέρσεις, πάντως, όπως επισημαίνει ο Φουκουγιάμα και άλλοι πολλοί, δεν προέκυψαν από τους φτωχούς και τους εξαθλιωμένους αλλά καθοδηγήθηκαν από νέους με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και εισόδημα πάνω από το μέσο όρο. Οι νέοι αυτοί διαχειρίζονται με μεγάλη ευχέρεια της νέες τεχνολογίες, χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να οργανώσουν τις διαδηλώσεις. Το βασικό τους χαρακτηριστικό, μάλιστα, είναι ότι δεν συνδέονται με την πολιτική ελίτ που βρίσκεται στην εξουσία των χωρών τους, ακόμα κι αν αυτές διενεργούν τακτικά δημοκρατικές εκλογές. Παρόλα αυτά, οι εξεγέρσεις αυτές σπάνια επιφέρουν πολιτικές αλλαγές με διάρκεια. Άρα μπορούν να ελεγχθούν και σύμφωνα με τον Φουκουγιάμα να προληφθούν, καθώς οι ταραχές στην Τουρκία και στη Βραζιλία οφείλονται στον αυταρχισμό του Ερντογάν και στην τεράστια διαφθορά της πολιτικής ελίτ της Βραζιλίας, η οποία ενώ οργανώνει εκδηλώσεις κύρους όπως το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αφήνει τους ανθρώπους να πεθαίνουν από πείνα ή από έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Τα ζητήματα, συνεπώς, του αυταρχισμού και της διαφθοράς είναι καίρια για τις κοινωνικές εκρήξεις. Η μεσαία τάξη, λοιπόν, μπορεί εύκολα να σταματήσει να διαμαρτύρεται, όπως υπαινίσσεται ο Φουκουγιάμα. Εφόσον βέβαια υπάρχει μεσαία τάξη. Γιατί στην Ελλάδα τείνει πλέον να εξαλειφθεί. Όσο για τους «παραριγμένους», τους ανθρώπους της ανεργίας και της απελπισίας, αυτοί είναι χαμένοι από χέρι, καθώς αδυνατούν να αντιδράσουν – είπαμε οι επαναστάσεις δεν προήλθαν ποτέ απ’ αυτούς- και κατά συνέπεια το μόνο που τους πρέπει σύμφωνα με όσους αποφασίζουν για τις τύχες των ανθρώπων είναι ο Καιάδας!

Οι πλούσιοι χρειάζονται τη Χρυσή Αυγή

Οι εργαζόμενοι υφίστανται παντού την ίδια επίθεση με τα ίδια προσχήματα, τα ίδια ψεύδη, όπως ότι το κόστος εργασίας και το κοινωνικό κράτος ευθύνονται για την χαμηλή ανταγωνιστικότητα, για το χρέος, ακόμη και για την ιλιγγιώδη αύξηση της ανεργίας. Έτσι, παντού ακούγεται η ίδια προπαγάνδα, τα ίδια συνθήματα: «μειώστε τους μισθούς», «καταργήστε τα επιδόματα» -ακόμα και των ανέργων- «τσακίστε το κοινωνικό κράτος» -μειώστε μέχρι εξαφάνισης την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη-, μηδενίστε τις συντάξεις, φορολογείστε, τέλος, τις αποταμιεύσεις και τα ακίνητα των «κάτω» (εργαζόμενων, συνταξιούχων και μικρομεσαίων επιχειρηματιών). Κι ενώ η εξαθλίωση γίνεται όλο και μεγαλύτερη και η ανεργία έχει φθάσει σε τεράστια ποσοστά, οι οικονομίες του ευρωπαϊκού, κυρίως, νότου όχι μόνο δεν ανακάμπτουν αλλά βυθίζονται όλο και περισσότερο στην ύφεση. Η ύφεση, όμως, δεν πλήττει το ίδιο όλο τον πληθυσμό. Αντίθετα, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, όπως προκύπτει από έκθεση της εταιρείας ερευνών X-Wealth. Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, ο αριθμός των πλουσίων με περιουσία άνω των 30 εκατ. δολαρίων, σε Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία, αυξήθηκε κατά 6% στη διάρκεια του 2012, με το σύνολο της περιουσίας τους να αυξάνεται κατά 13%, φθάνοντας στα 3,4 τρισ. δολάρια. Η μεγαλύτερη αύξηση πλούτου παρατηρήθηκε στη Γερμανία, όπου ο αριθμός των πολυεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 6%, ήτοι σε 16.734, ενώ το σύνολο των περιουσιακών τους στοιχείων υπερέβη τα 2 τρισ. δολάρια. Αυξημένες κατά 15% ήταν και οι περιουσίες των υπερπλούσιων της Ελβετίας. Όμως, το πρόβλημα της ύφεσης διαιωνίζεται γιατί οι πλούσιοι μπορούν μεν να συσσωρεύουν αλλά δεν καταναλώνουν. Εκείνοι που καταναλώνουν είναι οι εργαζόμενοι, που έχουν πλέον μειωμένη ή μηδενισμένη την αγοραστική τους δύναμη. Υπ’ αυτή την οπτική καθίσταται φανερό ότι η εργασία δεν είναι μόνο κόστος, είναι και πηγή, καθώς χωρίς αυτή δεν υπάρχει επιχείρηση, δεν υπάρχει προϊόν, δεν υπάρχει αγορά ούτε κατανάλωση. Ο μισθός, συνεπώς, ως ζήτηση είναι αυτός που κινεί την αγορά και μπορεί να δώσει την ώθηση εξόδου από την κρίση. Κι όμως οι Γερμανοί επιμένουν στην πολιτική της λιτότητας, ενώ η ανεργία αντιμετωπίζεται κυρίως από την άποψη της διατάραξης της κοινωνικής συνοχής. Έτσι, φθάνουν στο απεχθές σημείο να μιλούν για ανέργους κατά 30% κατά το ανάλογο του «ολίγον νεκρός»! Για να θυμηθώ τον 53χρονο υπάλληλο κεντρικού ωδείου της Θεσσαλονίκης που έθεσε, χθες, τέλος στη ζωή του για οικονομικούς λόγους, προσθέτοντας το όνομά του στον μακρύ κατάλογο των απελπισμένων αυτόχειρων αυτής της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης που ζούμε. Όμως, σχεδόν κανένα μέσο ενημέρωσης δεν θα αναφερθεί στον τραγικό αυτόχειρα. Όπως κανένα μέσο επικοινωνίας δεν αναφέρεται, ένα μήνα τώρα, στον απεργό πείνας που είναι φυλακισμένος επί 2,5 χρόνια χωρίς δίκη (ως γνωστόν το ανώτατο όριο προφυλάκισης είναι 18 μήνες). Δεν ενδιαφέρει ποιος είναι ο προφυλακισμένος. Γιατί ο νόμος ισχύει το ίδιο για όλους, χωρίς εξαιρέσεις. Τώρα καταλαβαίνω γιατί έκλεισαν την ΕΡΤ. Δεν την ήλεγχαν. Παραδόξως, η δημόσια τηλεόραση ήταν πιο ευαίσθητη σε ζητήματα δημοκρατίας και κοινωνίας. Τώρα, οι ανεπιθύμητες ειδήσεις αποκρύπτονται. Γι’ αυτό θυμάμαι τον Νόρμαν Μέηλερ όταν έλεγε ότι «σκέφτομαι… αυτή τη λαίμαργη δημοκρατία που κατέψυξε το φαΐ της προτού το κάψει... αυτή τη σαδιστικά επαναστατημένη δημοκρατία που τις άρεσαν τα πέτσινα, τα σαδομαζοχιστικά... κάλλιστα χρειαζόταν την τηλεόραση - είμαι εδώ για να σε νεκρώσω, το χρειάζεσαι!». Και η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα σήμερα επιχειρεί το τεράστιο έργο της απονέκρωσης της συνείδησης και της συναίσθησης του κόσμου. Ναι, η τηλεόραση είναι εδώ για να μας αποπροσανατολίζει, να μας τρομοκρατεί και να μας «απονεκρώνει». Γι’ αυτό θεωρήθηκε σκόπιμο να παραμένει στο ιδιότυπο ημιπαράνομο καθεστώς της. Η τηλεόραση διχοτομεί απόλυτα τη φαντασία, που χάνει τις αποχρώσεις, παύοντας να είναι φαντασία. Απομένει έτσι μόνο ο δαιμονισμός, που είναι «η μιλιά της βουβαμάρας»(Κίκεργκωρ), του αποβλακωμένου και χειραγωγημένου ιδιώτη, αυτού που θα βρει, τελικά, καταφύγιο στις αγκάλες του φασισμού και της Χρυσής Αυγής.

Η σύγχρονη "ιερή συμμαχία"

Μπορεί ένα κυρίαρχο κράτος να παράσχει άσυλο σ’ ένα άτομο που διώκεται στην πατρίδα του για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις ή απειλείται εξαιτίας του αγώνα του για την ελευθερία και την ελεύθερη ενημέρωση; Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τη μέχρι σήμερα δημοκρατική παράδοση της Δύσης η απάντηση είναι καταφατική. Κι όμως μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία έκλεισαν τον εναέριο χώρο τους στο αεροπλάνο που μετέφερε τον πρόεδρο της Βολιβίας Έβο Μοράλες από τη φήμη και μόνο ότι στο προεδρικό αεροπλάνο βρισκόταν ο καταζητούμενος από τις ΗΠΑ Έντουαρντ Σνόουντεν. Δεν είχε δικαίωμα το κυρίαρχο κράτος της Βολιβίας να παράσχει άσυλο στον Σνόουντεν; Είχε. Τα ευρωπαϊκά κράτη, συνεπώς, παραβίασαν το δικαίωμα ενός κυρίαρχου κράτους να παράσχει άσυλο σ’ ένα άτομο, που δεν είναι ούτε εγκληματίας ούτε τρομοκράτης, αλλά κάποιος που αποκάλυψε τις πρακτικές παράνομης παρακολούθησης εκ μέρους των ΗΠΑ των πολιτών ολόκληρου του πλανήτη. Και αντί οι χώρες της γηραιάς ηπείρου να αντιδράσουν για την παρακολούθηση των πολιτών τους στρέφονται εναντίον αυτού που αποκάλυψε αυτές τις πρακτικές. Γιατί αυτή η αλληλεγγύη των κρατών στην καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων; Η απάντηση έχει δύο σκέλη, το πρώτο έχει σχέση με τις αφόρητες πιέσεις που ασκούν για την έκδοση του Σνόουντεν οι ΗΠΑ, και το άλλο γιατί όλες οι χώρες χρησιμοποιούν ανάλογες πρακτικές σε εθνικό επίπεδο -και όχι πλανητικό όπως οι ΗΠΑ. Αυτό αποκαλύπτει σε ό,τι αφορά τη Γαλλία η ηλεκτρονική έκδοση της γαλλικής εφημερίδας Le Monde. Σύμφωνα με την εφημερίδα η Γαλλία αντέδρασε χαλαρά για το αμερικανικό πρόγραμμα Prism με το οποίο η NSA παρακολουθούσε ολόκληρο τον πλανήτη, γιατί και η ίδια διαθέτει ένα ανάλογο πρόγραμμα επιτήρησης των δικών της πολιτών. Συγκεκριμένα, η Γενική Διεύθυνση Εξωτερικής Ασφάλειας της Γαλλίας(DGSE) φιλοξενεί στα υπόγειά της γιγάντιους ηλεκτρονικούς υπολογιστές οι οποίοι αποθηκεύουν οποιοδήποτε ηλεκτρομαγνητικό σήμα εκπέμπεται από τηλεφωνική συσκευή ή από ηλεκτρονικό υπολογιστή, που βρίσκονται στο γαλλικό έδαφος. Τα δεδομένα αυτά αποστέλλονται στη συνέχεια στις γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών. Όταν, λοιπόν, η αμερικανική κυβέρνηση απορούσε για τον θόρυβο, που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις Σνόουντεν, λέγοντας ότι «όλοι κάνουν το ίδιο», γνώριζε. Απλώς οι άλλοι, όπως ο «σοσιαλιστής» Ολάντ, αυτός που έκλεισε μαζί με άλλους ομολόγους του τον γαλλικό εναέριο χώρο στο αεροπλάνο του Μοράλες, υποκρίνονταν όταν δήθεν αντιδρούσε στις πρακτικές των ΗΠΑ. Άρα, αντί να επικροτηθεί η ενέργεια του Σνόουντεν, αυτός έχει να αντιμετωπίσει ένα δίκτυο «Μικρών Αδελφών» που συνεπικουρούν τον Μεγάλο Αδελφό που ελαύνει από τις ΗΠΑ. Απέναντι σ’ αυτή τη σύγχρονη «Ιερή Συμμαχία» βρίσκονται χώρες και ηγέτες, όπως αυτοί της Λατινικής Αμερικής που υπερασπίζονται ότι ακόμη έχει απομείνει από την εθνική κυριαρχία και τη δημοκρατία όχι μόνο σε επίπεδο χωρών αλλά και στις διεθνείς σχέσεις.

Η ΕΡΤ, σύμβολο αντίστασης

Το «μαύρο» στην ΕΡΤ πολιτικοποίησε τα αιτήματα των εργαζομένων της δημόσιας τηλεόρασης, καθιστώντας τα καθολικά, καθιστώντας αιτήματα όλων, οργισμένα αιτήματα όσων πετιούνται στον Καιάδα της Ανεργίας αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, που είδαν το φάντασμα του φασισμού να εκδηλώνεται και πάλι και δη νύχτα. Το «μαύρο» ακύρωσε τον κοινωνικό αυτοματισμό. Κι όχι μόνο αυτό. Συγχρόνως έφερε την κοινωνία συμπαραστάτη των εργαζομένων της δημόσιας τηλεόρασης που πέρα από τα εργασιακά αιτήματα έγιναν σύμβολο της υπεράσπισης της δημοκρατίας. Αλλά γιατί η επίθεση στη δημόσια τηλεόραση; Γιατί η ΕΡΤ και οι «μικροί» δεν χωράνε στη σύγχρονη «βιομηχανία της συνείδησης», η οποία δεν περιορίζεται απλώς στην ενημέρωση, αλλά επιδιώκει να καθορίζει και το πλαίσιό της. Γιατί η βιομηχανία αυτή έχει στόχο την πλήρη χειραγώγηση των πολιτών, δημιουργώντας «αυτόματους κοινωνικούς διακόπτες» διαρκούς επιτήρησης, που θα καθορίζουν την πολιτική θερμοκρασία της κοινωνίας(Π. Βιριλιό). Εν προκειμένω επιχειρείται η κατάψυξη της συνείδησης των πολιτών, που είναι απολύτως αναγκαία στα εξωχώρια και στα εγχώρια οικονομικά συμφέροντα για να επιβάλλουν «συγκυβερνήσεις» και ένα νεοφιλελεύθερο τύπου ολοκληρωτισμό, όπου οι εργαζόμενοι θα είναι περιττοί. Αυτοί οι κοινωνικοί διακόπτες, όμως, δεν μπορούν να λειτουργήσουν όταν υπάρχουν μίντια που διαφεύγουν από τον πλήρη έλεγχο. Στην ΕΡΤ οι εργαζόμενοι ότι έχουν στις πλάτες τους ολόκληρη την κοινωνία, ότι γράφουν ιστορία. Γι’ αυτό νικούν τους φόβους, κι ας τους εκβιάζουν κρατώντας ομήρους στο τρένο που λέγεται βιοτή, παιδιά και οικογένειες. Εδώ ζει κανείς τις σπάνιες στιγμές απόλυτης ελευθερίας. Κι αυτό δεν αλλάζεται με τίποτα. Γι’ αυτό θα αποτύχουν και πάλι αυτοί που μιλούν για «βολεμένους», θα αποτύχουν και πάλι οι ιεροφάντες της κάθαρσης του πελατειακού συστήματος, οι οποίοι στην πράξη αναπαράγουν το πελατειακό σύστημα, τάζοντας επαναπροσλήψεις(μη απολύσεις) για να διασπάσουν. Γιατί αν χθες το πελατειακό σύστημα καθιστούσε τον πολίτη-πελάτη βασιζόμενο στην εξαγορά της ψήφου με την πρόσληψη, τώρα το ίδιο σύστημα αναπαράγεται υποσχόμενο τη μη απόλυση ή την επαναπρόσληψη. Οι διαφθορείς που μιλούν για όργιο διαφθοράς, εξακολουθούν τις επιχειρήσεις διαφθοράς στο όνομα της δήθεν εξυγίανσης. Είναι οι ίδιοι οι οποίοι επιβάλλουν έναν πολιτικό αγνωστικισμό, όπου κυριαρχεί μία συλλογή από μισο-αλήθειες, από στρατηγήματα διαφυγής, από αυτοαναφορικότητα, κατάτμηση και διάλυση. Επιβάλλουν έναν κόσμο όπου οι συγγραφείς (αυτοέγκλειστοι στον κόσμο τους) πρέπει να γράφουν για άλλους συγγραφείς προς χρήση άλλον συγγραφέων. Οι πολιτικοί να μιλούν στα μίντια για τα λεγόμενα άλλων πολιτικών, που κρίνουν άλλους πολιτικούς. Επίσης, οι κοινωνικές ομάδες να στρέφονται εναντίον άλλων ομάδων, οι επαγγελματίες εναντίον άλλων επαγγελματιών, σ’ έναν αλληλοκανιβαλισμό μέχρις εσχάτων. Ποιος θα σωθεί απ’ αυτό το κανιβαλικό όργιο; Ο τελευταίος κανίβαλος. Έτσι η συσσώρευση της ενημέρωσης και, πρωτίστως, του πλούτου θα καταστεί τέλεια, δικτατορική! Ένας τέτοιος κατακερματισμός που σε προηγούμενες εποχές θα σήμαινε την πλήρη κοινωνική αποσύνθεση, σήμερα είναι δομικό στοιχείο του συστήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι η βασική εντολή της τρόικας είναι η εργασία ορισμένου χρόνου και ο ψυχή τε και σώματι προσαρμοσμένος εργαζόμενος. Ο τηλεκατευθυνόμενος αυτοματοποιημένος άνθρωπος. Ένα νευρόσπαστο κατά το ανάλογο των αρχαίων δούλων σε μία δημοκρατία των ολίγων. Θα αντιδράσουν οι εργαζόμενοι; Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ δείχνουν το δρόμο και τον τρόπο. Oι εργαζόμενοι της ΕΡΤ διατήρησαν τη συνάντηση με την κοινωνία, παράγοντας πολιτισμό και αξιοποιώντας σε επικοινωνιακό επίπεδο όλα τα μίντια: τη ραδιοτηλοψία, τα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το «δρόμο». Ο τελευταίος είναι οι διαδηλώσεις, οι διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, η γειτονιά, η μεταφορά της είδησης από στόμα σε στόμα. Ο «δρόμος» είναι το κατ’ εξοχήν μέσο επικοινωνίας της αντιπολίτευσης και των αποκλεισμένων. Εντέλει, η ουτοπία μιας αυτοδιαχειριζόμενης δημόσιας τηλεόρασης έγινε εδώ πραγματικότητα. Δεν υπερβάλω αν πω ότι εδώ χτίζεται το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, το μέλλον του συνδικαλισμού και μιας πολιτικής που δεν σκέφτεται λογιστικά, δεν σκέφτεται με το πνεύμα του εφόρου, αλλά ανθρώπινα.

Ο Μεγάλος Αδελφός είναι εδώ

Κάθε μήνα η αμερικανική υπηρεσία NSA παρακολουθεί μόνο στη Γερμανία 500.000 ιδιωτικές επικοινωνίες, ανάμεσά τους αυτές της καγκελαρίου Α. Μέρκελ. Αυτό αποκαλύπτει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel. Η Γερμανία θεωρείται προνομιακός στόχος της υπηρεσίας. Αντίθετα, η Μεγάλη Βρετανία, η Αυστραλία, ο Καναδάς και η Νέα Ζηλανδία δεν παρακολουθούνται, δείχνοντας ότι υπάρχει διαβάθμιση αυτών που η Ουάσινγκτον θεωρεί πρώτης, δεύτερης και τρίτης κατηγορίας συμμάχους. Το σημαντικότερο, όμως, που εξάγεται από τα δημοσιεύματα με βάση τις αποκαλύψεις του Ε. Σνόουντεν, είναι ότι η βρετανική υπηρεσία GCHQ, όπως και η γερμανική BND, αντίστοιχες της αμερικανικής NSA, μπορούν η κάθε μία ξεχωριστά να παρακολουθεί ολόκληρο τον πλανήτη. Αν, μάλιστα, τα δίκτυα αυτά λειτουργήσουν συμπληρωματικά, τότε ο Μεγάλος Αδελφός δεν είναι απλά εδώ, αλλά επιτηρεί κάθε τι που υπάρχει και κινείται πάνω στη γη. Όμως, η «επιτήρηση» είναι μία αμυντική λειτουργία. Ο Μεγάλος Αδελφός έχει ανάγκη και από τον Χάξλεϋ και δη τη βιομηχανία της συνείδησης. Γι’ αυτό οι πλανητικές δυνάμεις θα πρέπει να ελέγχουν όχι μόνο ό,τι λέγεται αλλά και να διαμορφώνουν αυτό που λέγεται. Να παράγουν και να αναπαράγουν, δηλαδή, τη συνείδηση των υπηκόων σύμφωνα με τα συμφέροντα μιας δράκας πολυμορφικών ολιγαρχών, έτσι ώστε ο λαός να μη μας «πιάσει από το λαιμό», όπως έλεγε εκείνος ο «πατέρας» του αμερικανικού έθνους. Το πλαίσιο της πληροφόρησης και η πολιτική ημερήσια διάταξη, λοιπόν, διαμορφώνεται από τους «επάνω». Γι’ αυτό το ίδιο σοβαρό θέμα με την NSA είναι και η κατασκευή συστοιχιών πυραύλων-εικόνων μεγάλου βεληνεκούς στην Καλιφόρνια, που πλήττουν τόσο το πνεύμα όσο και τα αισθήματα. Αλλά γιατί ο Έντουαρντ Σνόουντεν, ο Τζούλιαν Ασάνζ(ο ιδρυτής του WikiLeaks) και ο νεαρός στρατιωτικός Μπράντλεϊ Μάννινγκ δημοσιοποίησαν τα μυστικά ντοκουμέντα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ; Σύμφωνα με ειδικούς, τα κοινά χαρακτηριστικά και των τριών, όπως και όλων των νεαρών «χάκερς» με την τεράστια γνώση των νέων τεχνολογιών είναι ο αντικομφορμισμός, η άρνηση της εξουσίας και των κοινωνικών συμβάσεων. Στα μάτια τους η κοινωνία φαντάζει ως ένα πολύπλοκο σύστημα, όπως ένα πρόγραμμα, που χρειάζεται βελτίωση στη λειτουργία του. Αυτή η στάση τους οδηγεί πέρα από τα όρια της κοινής, συντηρητικής λογικής. Εξάλλου χάρη σ’ αυτούς έχουμε την απελευθέρωση των βάσεων δεδομένων που κατείχαν μέχρι πρότινος μόνο τα μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα, όπως το ΜΙΤ. Αυτή η προσέγγιση αδικεί κατάφορα και απολιτικοποιεί τις ενέργειες των ανθρώπων αυτών. Παραβλέπονται οι δηλώσεις του Ε. Σνόουντεν, που μιλούσε για την παραβίαση των ατομικών ελευθεριών και, ακόμη, ότι οι αποκαλύψεις του μπορεί να τον οδηγήσουν στο θάνατο. Συμπερασματικά, οι άνθρωποι αυτοί είναι οι πρώτοι που αντιστέκονται σ’ έναν ολοκληρωτισμό πλανητικού τύπου. Και παραδόξως, κανένας πολιτικός σχηματισμός δεν έκανε ούτε μία παράσταση διαμαρτυρίας στην αμερικανική πρεσβεία.

Ψηφιακός, ψυχρός πόλεμος

«Τι κάνετε έτσι; Σ’ όλο τον κόσμο γίνεται το ίδιο». Αυτή είναι η κυνική αντίδραση των Αμερικανών στις οργισμένες αντιδράσεις όσων παρακολουθούνται από την NSA. Για την ακρίβεια των στελεχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Γερμανών, των Γάλλων, των Ιταλών, των Ελλήνων διπλωματών, ακόμα, όπως λέγεται, και της ίδιας της Μέρκελ! Στις 11/6 σημειώναμε πως η αμερικανική υπηρεσία για τη συλλογή στρατιωτικών πληροφοριών(NSA), που συστήθηκε από τον Τρούμαν το 1952, παρακολουθούσε ακόμη και διπλωμάτες. Αυτό αποδεικνυόταν από τα χιλιάδες διαβαθμισμένα έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν από το Wikileaks και έδειχναν πως οι Αμερικανοί διπλωμάτες λειτουργούν και ως κατάσκοποι, αφού καλούνται να προμηθεύσουν την υπηρεσία IC(Intelligence Community), που περιλαμβάνει 17 μυστικές υπηρεσίες μεταξύ των οποίων τη CIA και την NSA με δεδομένα ακόμα και αυτά που αφορούν το DNA αλλοεθνών διπλωματών! Επίσης, είναι γνωστό πως η κυβέρνηση Ομπάμα ψήφισε διάταξη για τον έλεγχο του διαδικτύου (αποκάλυψη των New York Times το 2010). Σύμφωνα με αυτή επιβλήθηκε σε όλες τις ιδιωτικές εταιρίες επικοινωνίας να είναι συμβατές με τα συστήματα παρακολούθησης των κρατικών υπηρεσιών ασφαλείας. Μέχρι πρότινος στις ΗΠΑ παρεχόταν η δυνατότητα στις μυστικές υπηρεσίες να ελέγχουν μέσω ειδικών «παραθύρων» τους χρήστες του διαδικτύου. Αλλά ο έλεγχος κινούνταν στα όρια της παρανομίας. Γι’ αυτό η κυβέρνηση Ομπάμα νομιμοποίησε απολύτως την παρακολούθηση. Η NSA επιτηρεί, τώρα, τους πάντες και τα πάντα χάρη στο δίκτυο δορυφόρων, τις θυγατρικές της υπηρεσίες σε ολόκληρο τον πλανήτη και τους σέρβερ των μεγάλων ιντερνετικών δικτύων. Η NSA, μάλιστα, είχε εμπλακεί και στην υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών στην Ελλάδα. Επιπλέον, σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού Wired, στη Utah δημιουργήθηκε ένα site με στόχο την οργάνωση της «κυβερνο-επιτήρησης». Επισήμως, για να προλαμβάνει τρομοκρατικές επιθέσεις. Στην πραγματικότητα για να κάνει κυβερνοεπιθέσεις, όπως αυτές που έγιναν εναντίον του Ιράν αλλά και αυτές που λαμβάνουν χώρα μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Στο Fort Mead του Maryland, ομοίως, υπάρχει μία μυστική πόλη που είναι περίκλειστη με ηλεκτροφόρες μπάρες και προστατεύεται από θωρακισμένους τοίχους, ενώ έχει κάμερες και φύλακες που είναι οπλισμένοι σαν αστακοί. Στο εσωτερικό τα κτίρια είναι επενδεδυμένα με χαλκό για να αποφευχθούν «ηλεκτρομαγνητικές διαρροές». Αυτή απαγορευμένη πόλη διοικείται από τον στρατηγό Alexander, που έχει υπό τις διαταγές του 10.000 ειδικούς, κι έχει ως αποστολή την άμυνα από κυβερνοεπιθέσεις από Κίνα, Ρωσία κι άλλες χώρες. Πολλοί, όμως, εκτιμούν ότι η επίθεση στα ηλεκτρονικά συστήματα των πυρηνικών εργοστασίων του Ιράν έγινε από εδώ. Η απάντηση των Ιρανών ήταν ένα ανάλογο χτύπημα μιας μεγάλης επιχείρησης στη Σαουδική Αραβία. Για να αποδειχθεί ότι ένας νέος ψυχρός πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, κι αυτός είναι ψηφιακός. Με την NSA οι ΗΠΑ ελέγχουν το συνολικό σύστημα των λεωφόρων της πληροφορίας και όχι μόνο ένα μέρος του. Ακριβώς, αυτό το τεχνο-σύστημα στρατηγικής επικοινωνίας είναι εκείνο το οποίο φέρει αφ’ εαυτού το συστημικό κίνδυνο μιας αλυσιδωτής αντίδρασης των καταστροφών(Πωλ Βιριλιό: Η πληροφορική βόμβα). «Αυτόματοι διακόπτες» διαμορφώνονται, σήμερα, σε ολόκληρο τον κόσμο μέσω της διαρκούς επιτήρησης τύπου Μεγάλου Αδελφού και οδηγεί σ’ ένα νέο ολοκληρωτισμό μπροστά στον οποίο οι παλιοί ωχριούν.

Ψευτο-ορθολογικές αναθεσμίσεις

Η υπόθεση Σνόουντεν παραμένει αρκετές ημέρες στην επικαιρότητα, αλλά μόλις τώρα αποκτά διαστάσεις σκανδάλου. Μέχρι χθες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, προεξάρχουσας αυτής του Βερολίνου, πείθονταν από τις ΗΠΑ ότι η NSA παρακολουθούσε μόνο πρόσωπα που ήταν ύποπτα για εμπλοκή στην τρομοκρατία. Τώρα, όμως, αποκαλύφθηκε ότι η NSA παρακολουθούσε ακόμα και την επιτροπή της ΕΕ στην Ουάσινγκτον! Η τρομοκρατία απεδείχθη, συνεπώς, πρόσχημα και η παγκόσμια κοινωνία είναι πασίδηλο πως συνιστά μία τυφλή ψευτο-ορθολογική αυτό-αναθέσμιση με την άνευ ορίων χρήση ψευτο-ορθολογικών μέσων προς επίτευξη ενός μόνο ψευτο-ορθολογικού σκοπού, της συσσώρευσης, της συνεχούς αύξησης του πλούτου για τον πλούτο. Και η αύξηση αυτή πρέπει να γίνεται όλο και μεγαλύτερη με όλο και λιγότερο κόστος. Γι’ αυτό μειώνονται οι εργαζόμενοι(απολύσεις), μειώνονται οι μισθοί(ανταγωνιστικότητα), καταστρέφεται η φύση αλλά και οι παραδοσιακές αξίες. Στο κοινωνικο-πολιτικό πεδίο κυριαρχεί ο πολιτικός αγνωστικισμός, καθώς κυριαρχεί μία συλλογή από μισο-αλήθειες, που έγιναν στρατηγήματα διαφυγής. Παντού η αυτοαναφορικότητα, η κατάτμηση και η διάλυση. Οι συγγραφείς (αυτοέγκλειστοι) στον κόσμο τους γράφουν για άλλους συγγραφείς προς χρήση άλλον συγγραφέων. Οι πολιτικοί μιλούν στα μίντια για τα λεγόμενα άλλων πολιτικών, που κρίνουν άλλους πολιτικούς(Στελέχη του ΠΑΣΟΚ μιλούν για τις δηλώσεις Βορίδη που μίλησε για τον Ανδρέα Παπανδρέου, θεωρώντας τον υπεύθυνο για την καταστροφή της Ελλάδας). Επίσης, κοινωνικές ομάδες στρέφονται εναντίον άλλων ομάδων, επαγγελματίες εναντίον άλλων επαγγελματιών, σ’ έναν αλληλοκανιβαλισμό μέχρις εσχάτων. Ποιος θα σωθεί απ’ αυτό το κανιβαλικό όργιο; Ο τελευταίος κανίβαλος. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία και, συνεπώς, οικονομία και τα λοιπά παρελκόμενα σ’ ένα πλαίσιο αρχών που παραπέμπει σε ζούγκλα. Για ποιο ρατσισμό μιλάμε, λοιπόν, σ’ αυτό τον πόλεμο όλων εναντίον όλων; Εδώ ο ρατσισμός αφορά στους πάντες, αφορά στο διπλανό μας, στον ομοεθνή μας, δεν θα αφορά τους ξένους; Γιατί εν προκειμένω ο ρατσισμός είναι η αδυναμία να συγκροτήσουμε τους εαυτούς μας χωρίς τον αποκλεισμό των άλλων, χωρίς μίσος, χωρίς εχθρούς. Κι αφού δεν έχουμε τη δυνατότητα να αυτοκαθοριστούμε, ετεροκαθοριζόμαστε. Αλλά και για να έχουμε ταυτότητα και να υπάρξουμε σαν κοινωνία έχουμε ανάγκη τους δικούς μας Κύκλωπες, τους δικούς μας Λαιστρυγόνες. Μάλιστα, ακόμα κι αν οι Κύκλωπες και οι Λαιστρυγόνες ήθελαν να γίνουν σαν κι εμάς, εμείς δεν θα τους επιτρέπαμε να εξομώσουν. Γιατί ο ρατσισμός δεν θέλει την αφομοίωση(ένταξη) των άλλων, θέλει το θάνατό τους. Δείτε την περίπτωση του Γιάννη Αντετοκούμπο, όπου οι χρυσαυγίτες είναι οι μόνοι Έλληνες που δεν χάρηκαν, γιατί κατ’ αυτούς ο άλλος, ο μετανάστης, ο «ξένος» είναι «αμετάστρεπτος». Εκατό ελληνικές σημαίες να ανέμιζε ο νεαρός μπασκετμπολίστας δεν θα γίνει Έλληνας ποτέ για τη Χρυσή Αυγή. Σ’ αυτή την κοινωνία, συνεπώς, του μίσους(ακόμα και εναντίον του εαυτού μας) χρειάζεται η Αγάπη και η αγωνιστική αλληλεγγύη για να επανασυγκολλήσει τα θραύσματά της, απαιτείται η επαναθέσμιση και νέες παραστάσεις, μία νέα αισθητική κι ένας νέος τρόπος του υφίστασθαι συναισθηματικά. Αλλιώς θα χαθούμε ως κοινωνία.