Ψευτο-ορθολογικές αναθεσμίσεις

Η υπόθεση Σνόουντεν παραμένει αρκετές ημέρες στην επικαιρότητα, αλλά μόλις τώρα αποκτά διαστάσεις σκανδάλου. Μέχρι χθες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, προεξάρχουσας αυτής του Βερολίνου, πείθονταν από τις ΗΠΑ ότι η NSA παρακολουθούσε μόνο πρόσωπα που ήταν ύποπτα για εμπλοκή στην τρομοκρατία. Τώρα, όμως, αποκαλύφθηκε ότι η NSA παρακολουθούσε ακόμα και την επιτροπή της ΕΕ στην Ουάσινγκτον! Η τρομοκρατία απεδείχθη, συνεπώς, πρόσχημα και η παγκόσμια κοινωνία είναι πασίδηλο πως συνιστά μία τυφλή ψευτο-ορθολογική αυτό-αναθέσμιση με την άνευ ορίων χρήση ψευτο-ορθολογικών μέσων προς επίτευξη ενός μόνο ψευτο-ορθολογικού σκοπού, της συσσώρευσης, της συνεχούς αύξησης του πλούτου για τον πλούτο. Και η αύξηση αυτή πρέπει να γίνεται όλο και μεγαλύτερη με όλο και λιγότερο κόστος. Γι’ αυτό μειώνονται οι εργαζόμενοι(απολύσεις), μειώνονται οι μισθοί(ανταγωνιστικότητα), καταστρέφεται η φύση αλλά και οι παραδοσιακές αξίες. Στο κοινωνικο-πολιτικό πεδίο κυριαρχεί ο πολιτικός αγνωστικισμός, καθώς κυριαρχεί μία συλλογή από μισο-αλήθειες, που έγιναν στρατηγήματα διαφυγής. Παντού η αυτοαναφορικότητα, η κατάτμηση και η διάλυση. Οι συγγραφείς (αυτοέγκλειστοι) στον κόσμο τους γράφουν για άλλους συγγραφείς προς χρήση άλλον συγγραφέων. Οι πολιτικοί μιλούν στα μίντια για τα λεγόμενα άλλων πολιτικών, που κρίνουν άλλους πολιτικούς(Στελέχη του ΠΑΣΟΚ μιλούν για τις δηλώσεις Βορίδη που μίλησε για τον Ανδρέα Παπανδρέου, θεωρώντας τον υπεύθυνο για την καταστροφή της Ελλάδας). Επίσης, κοινωνικές ομάδες στρέφονται εναντίον άλλων ομάδων, επαγγελματίες εναντίον άλλων επαγγελματιών, σ’ έναν αλληλοκανιβαλισμό μέχρις εσχάτων. Ποιος θα σωθεί απ’ αυτό το κανιβαλικό όργιο; Ο τελευταίος κανίβαλος. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία και, συνεπώς, οικονομία και τα λοιπά παρελκόμενα σ’ ένα πλαίσιο αρχών που παραπέμπει σε ζούγκλα. Για ποιο ρατσισμό μιλάμε, λοιπόν, σ’ αυτό τον πόλεμο όλων εναντίον όλων; Εδώ ο ρατσισμός αφορά στους πάντες, αφορά στο διπλανό μας, στον ομοεθνή μας, δεν θα αφορά τους ξένους; Γιατί εν προκειμένω ο ρατσισμός είναι η αδυναμία να συγκροτήσουμε τους εαυτούς μας χωρίς τον αποκλεισμό των άλλων, χωρίς μίσος, χωρίς εχθρούς. Κι αφού δεν έχουμε τη δυνατότητα να αυτοκαθοριστούμε, ετεροκαθοριζόμαστε. Αλλά και για να έχουμε ταυτότητα και να υπάρξουμε σαν κοινωνία έχουμε ανάγκη τους δικούς μας Κύκλωπες, τους δικούς μας Λαιστρυγόνες. Μάλιστα, ακόμα κι αν οι Κύκλωπες και οι Λαιστρυγόνες ήθελαν να γίνουν σαν κι εμάς, εμείς δεν θα τους επιτρέπαμε να εξομώσουν. Γιατί ο ρατσισμός δεν θέλει την αφομοίωση(ένταξη) των άλλων, θέλει το θάνατό τους. Δείτε την περίπτωση του Γιάννη Αντετοκούμπο, όπου οι χρυσαυγίτες είναι οι μόνοι Έλληνες που δεν χάρηκαν, γιατί κατ’ αυτούς ο άλλος, ο μετανάστης, ο «ξένος» είναι «αμετάστρεπτος». Εκατό ελληνικές σημαίες να ανέμιζε ο νεαρός μπασκετμπολίστας δεν θα γίνει Έλληνας ποτέ για τη Χρυσή Αυγή. Σ’ αυτή την κοινωνία, συνεπώς, του μίσους(ακόμα και εναντίον του εαυτού μας) χρειάζεται η Αγάπη και η αγωνιστική αλληλεγγύη για να επανασυγκολλήσει τα θραύσματά της, απαιτείται η επαναθέσμιση και νέες παραστάσεις, μία νέα αισθητική κι ένας νέος τρόπος του υφίστασθαι συναισθηματικά. Αλλιώς θα χαθούμε ως κοινωνία.