Εμφύλιοι παντού

«Η ΕΡΤ κομμούνιζε από το πρωί ως το βράδυ» επιμένει ο πρώην κομμουνιστής, πρώην πολιτικός, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και νυν ραδιοσχολιαστής, Θ. Πάγκαλος, ως εάν το να είσαι υπέρ του εξαντλημένου μετανάστη, που έπεσε ανήμπορος στην άκρη του δρόμου προς την Πάργα και τον οποίο περιέθαλψαν με αγάπη οι Ρομά της περιοχής, δεν είναι ευαισθησία και ανθρωπιά αλλά μία ακραία… κομμουνιστική πρακτική. Ως εάν το να μιλάς για την απελπισία των ανέργων, για την απώλεια της αξιοπρέπειας και του προσώπου των εξαθλιωμένων, για την προκρούστεια πολιτική που ακρωτηριάζει μέσα σε μια νύχτα τις ψυχές και τις ζωές των ανθρώπων, καθιστώντας τους «υπεράριθμους», «περίσσιους», περιττούς δεν είναι πράξεις ενταγμένες στην κουλτούρα της αστικής δημοκρατίας αλλά κόκκινη προπαγάνδα! Η αντίληψη αυτή έχει ως αφετηρία τη διατυπωθείσα θέση περί «ξεχειλωμένης δημοκρατίας» και «ασυδοσίας», που επέτρεψε η με «ιδεολογικά συμπλέγματα» συντηρητική παράταξη κατά την μεταπολίτευση, σύμφωνα με τη διατύπωση του Ν. Σίμου, πρώην διευθύνοντα συμβούλου της ΕΡΤ! Αλλά ποιος ορίζει το δημοκρατικό πλαίσιο ώστε να εκτιμηθεί αν αυτό ξεχειλώθηκε ή όχι; Ποια αυθεντία θέτει τα όρια της ανοχής σ’ ένα δημοκρατικό καθεστώς; Όμως, σε μία δημοκρατία «κανείς δεν έχει το προνόμιο να χαράζει τα όρια της ανεκτικότητας μόνο από την οπτική γωνία των εκάστοτε δικών του αξιολογικών τοποθετήσεων» έλεγε ο Χάμπερμας. Σε κάθε περίπτωση, τα όρια ανοχής καθορίζονται με βάση τους κοινούς αξιολογικούς προσανατολισμούς που βρίσκουν την έκφρασή τους στο Σύνταγμα. Αν, λοιπόν, θεωρήσουμε ότι η ΕΡΤ λειτουργούσε πέραν του Συντάγματος και ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, όπως και η Χρυσή Αυγή, βρίσκονται πέραν των συνταγματικών ορίων, τότε κάποιοι περιορίζουν τόσο πολύ το δημοκρατικό πλαίσιο του Συντάγματος ώστε να μην υπάρχει χώρος (και ανοχή) για ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος και της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιγνίδι που μπορεί να οδηγήσει σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις. Ήδη, τηρουμένων των αναλογιών, προβλήματα «εμφυλίων» αναπτύσσονται σε ολόκληρη την περιοχή μας, ξεκινώντας από τη Συρία, συνεχίζοντας στην Αίγυπτο και καταλήγοντας στην Τουρκία. Πολλοί ισχυρίζονται ότι μεταξύ του κινήματος εναντίον του ισλαμιστή προέδρου Μόρσι στην πλατεία Ταχρίρ και του κινήματος στην πλατεία Ταξίμ δεν υπάρχει καμία σχέση(άρθρο της Helene Sallon στη Le Monde). Άλλοι, όμως, όπως ο Φρ. Φουκουγιάμα θεωρούν ότι στην Τουρκία έχουμε την εξέγερση των μεσαίων τάξεων, οι οποίες ως πιο μορφωμένες και οπωσδήποτε «κοσμικές»(χωρίς να έχουν σχέση απαραίτητα με τον Κεμαλισμό) στράφηκαν εναντίον της προϊούσας ισλαμοποίησης εκ μέρους της κυβέρνησης Ερντογάν. Στην ιστορική βάση υπάρχει πάντα ο ρόλος του τουρκικού στρατού, που ήταν ο εγγυητής των ορίων της κεμαλικής κοσμικότητας, με τα διάφορα πραξικοπήματα, ενώ ανάλογες παρεμβάσεις του στρατού, που μοιάζουν με το «μεταμοντέρνο πραξικόπημα» του 1997 στην Τουρκία, συμβαίνουν τώρα και στην Αίγυπτο. Αλλά και στην Ελλάδα αρχίζουν αίφνης να εμφανίζονται διαμορφωτές ή εγγυητές των δημοκρατικών ορίων. Έτσι, αυτό-νομιμοποιούνται κάποιοι να κλείσουν την ΕΡΤ εν μια νυκτί γιατί λέει «κομμούνιζε»! Αύριο, γιατί όχι, θα κλείσουν και εφημερίδες που κατά τη γνώμη τους «κομμουνίζουν». Κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργούνται τα στρατόπεδα και οι στρατοί του νέου εμφυλίου, του λεγόμενου μεταμοντέρνου εμφυλίου των «κάτω». Από την ΕΡΤ, συνεπώς, θα φύγουν οι «κομμουνιστές» και θα έρθουν οι «4-2-1» δημοκράτες! Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ζήσουμε τέτοια «ξεκαθαρίσματα» και σύγχρονους εμφυλίους.