Η προεκλογική περίοδος έχει ήδη αρχίσει. Βουλευτές και πολιτευτές πύκνωσαν τις παρουσίες τους στις πλατείες και τις εκδηλώσεις, φορώντας εκείνο το λευκασμένο, φριχτό γέλιο του ηλίθιου, του ανήξερου, του πολιτικάντη, του επαγγελματία υποσχεσίτη, του ψηφοθηρευτή, του παραχαράκτη ελπίδων. Όλοι πλειοδοτούν στο παζάρι της δήθεν ευαισθησίας και των ανέξοδων υποσχέσεων. Ατέλειωτα «ψέματα» και ανερμάτιστη υποκρισία. Η πολιτική διαδικασία αντί να είναι μία επιδίωξη της αλήθειας, έχει καταστεί ένας διαγωνισμός ψευδών, γλωσσικών παιγνίων και ρητορικών διαξιφισμών, μία «αγωνιστική ρητορική». Η αντιπαράθεση είναι μέχρις εσχάτων, αλλά οι διαφορές δεν υπάρχουν. Κανείς δεν προτείνει άλλες λύσεις. Το ΠΑΣΟΚ μιλάει για διαφορετική πολιτική, αλλά δεν την μαρτυράει! Πάντως ο σοσιαλιστής Θαπατέρο στην Ισπανία προσέφυγε στην αύξηση της φορολογίας για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού ελλείμματος που προβλέπεται να φθάσει στο τέλος του 2009 το 10%! Τι διαφορετικό άραγε προτείνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Γιατί ζητάει την ψήφο του ελληνικού λαού; Ας πει. Κι όμως το ΠΑΣΟΚ δεν διαφοροποιείται ούτε κατ’ ελάχιστον από την οικονομική πολιτική που εκπορεύεται από τις Βρυξέλλες και ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ. Το έχουμε ξαναπεί: τα δύο κόμματα θα μπορούσαν να είναι οι δύο πτέρυγες ενός και του αυτού κόμματος. Αυτός είναι ο λόγος της ανάδειξης δευτερευόντων ζητημάτων, όπως η… ηθική «νόθευση» ή η «αταξία» και τα σκάνδαλα σε μέγιστα διακυβεύματα. Αφού, λοιπόν, τα δύο κόμματα δεν διαφοροποιούνται σε προγραμματικό επίπεδο, πρέπει να διαφοροποιηθούν στις εντυπώσεις, στις φωνασκίες και στα πυροτεχνήματα. Γι’ αυτό η σκανδαλολογία παραμένει ο προνομιακός χώρος της αντιπαράθεσης των δύο κομμάτων. Γι’ αυτό το μόνο που συνέχει τους δύο πολιτικούς σχηματισμούς είναι η κατοχή και νομή της εξουσίας. Τελικά, η μόνη προβαλλόμενη διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων είναι ποιος κυβερνάει εντιμότερα ή αποτελεσματικότερα. Μόνο που το παραμύθι της εντιμότητας δεν «πουλάει» πλέον. Εξάλλου, πως είναι δυνατόν οι χθεσινοί καταγγελλόμενοι ως ανέντιμοι να παίξουν πειστικά το ρόλο των σημερινών εντίμων;
Σ’ αυτό το στημένο παιχνίδι, πάντως, ο σκοτεινός ρόλος, η «πολιτική ομίχλη» που σκορπούν τα μέσα ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι-διαμορφωτές της κοινής γνώμης είναι καθοριστικός. Έτσι η πολιτική, ως προγραμματικό περιεχόμενο και πράξη, εκπίπτει σε έναν επικοινωνιακό λόγο, σ’ ένα καλειδοσκόπιο περιορισμένων και εφήμερων γλωσσικών τεχνασμάτων, σε μία αντιπαράθεση ρητόρων-σοφιστών που κατέχουν επαρκώς τους κανόνες της τηλεοπτικής αντιπαράθεσης, δηλαδή να μιλούν χωρίς να λένε τίποτα. Το παραπολιτικό κουτσομπολιό, η διοχέτευση παραπλανητικών πληροφοριών και παρασκηνίων, όπως και η υπερδιόγκωση ήσσονος σημασίας γεγονότων αντικαθιστούν τις πολιτικές αρχές και μια ορισμένη πολιτική ηθική, όπως είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Έτσι, η πολιτική απαξιώνεται, ο πολίτης αποστρατεύεται και η δημοκρατία ακυρώνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου