Μποζόνιο

Σύγκρουση γιγάντων. Τα δύο Χ, ένας ανάπηρος ο Χώκινγκ συγκρούεται με έναν γέρο, τον Χιγκς για το περίφημο μποζόνιο, το «σωματίδιο του Θεού», που επινόησε ο δεύτερος. «Θα ήταν πιο συναρπαστικό» αν δεν βρισκόταν λέει ο πρώτος. Για χιούμορ που δεν κατάλαβε ο δεύτερος λένε οι… εμβριθείς αναλυτές-παρατηρητές! Κι όμως ο Χώκινγκ, αυτός ο φοβερός τύπος, η ασώματος κεφαλή, που είδα πριν μερικά χρόνια στη Φλωρεντία να χαίρεται τη ζωή αγναντεύοντας από ψηλά τον Πάδο, είπε κάτι βαθύτατα φιλοσοφικό: ότι κάτι είναι πιο χρήσιμο όταν είναι αναμενόμενο. Το ίδιο μου είχε πει κάποτε ο Μάτεσις για το Χριστό: δεν ήταν καλά που ήρθε, θα ήταν καλύτερα να είναι αναμενόμενος. Ακριβώς, την ίδια άποψη για τις ανθρώπινες επινοήσεις είχε και ο Βιτγκενστάιν, που έλεγε πως όλες είναι φανταστικές και εκείνο που τις επιβεβαιώνει (νομιμοποιεί) ή όχι, είναι η ωφελιμότητά τους για την ανθρώπινη βιοτή. Έτσι, η επινόηση του Φρόυντ για το υποσυνείδητο καθιερώθηκε γιατί ανταποκρίνεται στην ανάγκη μας να εξηγήσουμε με κάποιο τρόπο τις ανεξήγητες συμπεριφορές μας (και τα όνειρα). Αν, συνεπώς, βρεθεί το «σωματίδιο του Θεού» σε τι θα μας ωφελήσει; Σε τίποτα. Αντιθέτως, όπως άκουγα χθες, άλλοι θα θεωρήσουν ότι είναι απόδειξη της Δημιουργίας (Θεού) και άλλοι της θεωρίας της εξέλιξης. Μήπως, αυτό θα δημιουργήσει νέες συγκρούσεις; Δείτε τι γίνεται στις ΗΠΑ μεταξύ των οπαδών των δύο αντιλήψεων. Μήπως, λοιπόν, θα ήταν καλύτερα να μη βρισκόταν το μποζόνιο, αυτό το αόρατο σωματίδιο που είναι πανταχού παρόν και τα πάντα πληρών με μάζα; Και όπως το σκέφτομαι, τελικά, πιο είναι μεγαλύτερο θαύμα το «σωματίδιο του θεού» ή ο Στήβεν Χώκινγκ, αυτή η αποδομημένη μάζα που βρίσκεται ριγμένη σ’ ένα αναπηρικό καρότσι, αυτός ο μέγας επιστήμονας που είδα ένα απόγευμα στη Φλωρεντία να χαίρεται το δειλινό και την τρυφερότητα της τρίτης -νομίζω- γυναίκας του; Για να καταλήξω σ’ αυτό που μου έλεγε η γιαγιά μου η Αγγελική όταν μικρός τη ρωτούσα αν υπάρχουν φαντάσματα: «Όλα είναι στο κεφάλι μας παιδάκι μου» απαντούσε